ผมสังเกตเห็นรูปแบบอีกอย่างหนึ่งของสังคมที่เปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ ภายใต้การพัฒนาทางเศรษฐกิจของประเทศไทย ถ้าเทียบระยะเวลาสั้น ๆ ระหว่าง ปีนี้กับปีที่แล้ว เราจะแทบไม่รู้สึกถึงความแตกต่าง แต่ถ้าเอา 10 ปี 20 ปีที่แล้วมาเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน จะเห็นภาพแตกต่างอย่างชัดเจน
สิ่งที่ช่วยให้ผมเห็นเด่นชัดที่สุด คือ ความเคลื่อนไหวของผู้คน เพื่อนฝูงใน Social Network เรามาดูกันว่า ไลฟ์สไตล์คนในยุคปัจจุบันทำอะไรกันบ้าง ซึ่งผมอยากเรียกมันรวม ๆ ว่า เป็นสังคม "ยินดีจ่าย"เริ่มจากแชร์ภาพ ถ่ายร้านอาหารใหม่ ดัง ๆ ที่คนรุ่นใหม่เรียกว่า ชิก ๆ ชิว ๆ ที่เกิดเป็นดอกเห็ด หลายร้านราคาแพง ให้บริการอาหารชั้นสูงอาจจะไม่แพงเกินเอื้อม แต่ราคาก็ไม่สมเหตุสมผลนัก ถ้าเป็นในอดีตคงแค่บางกลุ่มคนหรือบางชนชั้นที่ได้มีโอกาสเข้าไปรับประทาน แต่คนรุ่นใหม่จำนวนมาก "ยินดีจ่าย" ให้กับสิ่งเหล่านี้
สิ่งต่อมาคือ การแบ่งปันภาพการเดินทางไปต่างประเทศ การเดินทางในปัจจุบันแม้จะง่ายกว่าเดิมมาก ด้วยสาเหตุว่าราคาตั๋วเครื่องบินถูกลง และมีทางเลือกเดินทางในรูปแบบประหยัด แต่การเดินทางแต่ละครั้ง
ถ้าเทียบกับรายได้ของชนชั้นกลางทั่วไป ก็เรียกได้ว่าเป็นอัตราส่วนค่าใช้จ่ายที่สูงมาก คนยุคก่อนคงไม่กล้าที่จะเดินทางบ่อย ๆ หรือไปสถานที่แพงขนาดนี้ แต่คนรุ่นใหม่ "ยินดีจ่าย" เพื่อเป็นรางวัลชีวิตและมีอยู่ช่วงหนึ่งก่อนหน้านี้ที่สมาร์ทโฟน
อย่าง ไอโฟน หรือแบล็คเบอร์รี่เพิ่งจะได้รับความนิยม ก็เห็นว่าคนจำนวนมากถอยอุปกรณ์ราคาแพงมาอวดโฉม ทั้ง ๆ ที่สมัยก่อนคนที่ใช้โนเกียรุ่นแพง ๆ จะจำกัดอยู่เพียงคนกลุ่มหนึ่งเท่านั้น รวมถึงระยะเวลาในการซื้อเครื่องใหม่ก็ถี่กว่าแต่ก่อน ไม่เว้นอุปกรณ์ที่เรียกว่า Gadget ต่าง ๆ ของเหล่าชายหนุ่ม หรือกระเป๋าถือแบรนด์เนมที่ผมไม่เห็นคนรุ่นก่อน ๆ ใช้กันอย่างแพร่หลายขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่คนกลุ่มนั้นมีรายได้สูงกว่า แต่กลับ "ไม่ยินดีจ่าย" สิ่งเหล่านี้เหมือนคนในสังคมยุคใหม่
เหมือน กับว่าคนยุคใหม่โดยเฉพาะคนชั้นกลาง "ยินดีจ่าย" เพื่อให้ได้รับสินค้าและบริการที่ตัวเองถูกใจ สาเหตุคงเป็นเพราะคนยุค Gen X เป็นต้นมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเริ่มต้นจากคน Gen Y ไม่เคยผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก เช่น ภาวะสงคราม หรือสภาวะฝืดเคือง และเป็นช่วงที่พ่อแม่สะสมความมั่งคั่งทางการเงิน หรือมอบ "ความรู้" ในการประกอบอาชีพมาให้อย่างเต็มเปี่ยม และคนรุ่นใหม่ก็ให้ความสำคัญกับการออมเพื่ออนาคตลดลง รวมถึงการมีเครื่องมือทางการเงินในการกู้มากมาย ทำให้ศักยภาพการจ่ายของคนยุคใหม่สูงกว่าแต่ก่อนมาก และอีกทางหนึ่งคือการเติบโตของสื่อ โฆษณาต่าง ๆ ที่รวดเร็วและดึงดูดกำลังซื้อดีกว่าแต่ก่อน
แต่สำหรับมุมมองของนักลงทุนแล้ว ผมมีความเห็นอยู่ดังนี้ครับ 1.นักลงทุนควรหาโอกาสจากสภาวะสังคม "ยินดีจ่าย"
แบบนี้ หากิจการที่มีศักยภาพในการดึงลูกค้าวัยรุ่น หรือวัยกลางคนที่จะเป็นฐานลูกค้าระยะยาวได้ในอนาคต
2.อย่างไรก็ดี ผมคิดว่าการแค่หากิจการที่ให้บริการหรือขายสินค้าที่ลูกค้า "ยินดีจ่าย" นั้น ไม่เพียงพอ สิ่งที่สำคัญกว่าคือ ลูกค้าจะต้องยินดีจ่าย "ซ้ำ" ด้วย เพราะในยุคปัจจุบันกระแสสร้างได้ง่ายและสิ่งใดที่เกิดได้ง่าย ก็ย่อมดับได้ง่ายไม่แพ้กัน
3.สิ่งที่คนยินดีจ่ายซ้ำ มักจะเป็นสิ่งที่คุ้มค่าและสามารถสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับผู้ใช้ยุค ปัจจุบันได้ เราจะขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไม่ได้ ถ้าสิ่งไหนเป็นกระแสจำเป็นจะต้องแปลงเป็นความคุ้มค่า หรือ Value ให้ได้เร็วที่สุด ดังนั้น กิจการจำเป็นต้องมีความสามารถในการควบคุมต้นทุน เพราะบริษัทจะสร้าง Value ที่ดีให้กับทั้งผู้ใช้บริการและผู้ถือหุ้นไม่ได้เลย ถ้าปราศจากการควบคุมต้นทุนที่ดีและได้เปรียบคู่แข่งขัน
4.คนที่ได้ ประโยชน์ไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของสินค้าตัวนั้น ๆ เสมอไป อาจจะเป็นผู้ผลิต ผู้จัดจำหน่าย ผู้ทำการตลาด หรือเป็นผู้นำสินค้านั้นไปสร้างสินค้าและบริการอีกทีหนึ่ง นักลงทุนที่ดีต้องมองหาผู้ที่ได้ประโยชน์สูงสุด
5.นักลงทุนควรอยู่เหนือสังคมยินดีจ่าย เราไม่ยินดีจ่ายให้กับสิ่งที่ไม่จำเป็น เพราะชีวิตนักลงทุนที่เรียบง่าย ก่อให้เกิดความสุขที่ยั่งยืนกว่า และที่สำคัญนักลงทุนควรจะมองไกล เพราะสิ่งที่เรายินดีจ่ายในวันนี้
คือสิ่งที่จะบ่งบอกชีวิตเราในอนาคต
ที่มา.ประชาชาติธุรกิจ
//////////////////////////////////////////////////////////
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น