คงว่างมากจนไม่มีอะไรจะทํา
กรมการค้า ภายในกระทรวงพาณชิย์...ถึงไปคิดคุมราคาข้าวแกง ไม่ให้เกินจานละ 25 บาท... รวม ไปถึง ข้าวผัด ข้าวผัดกระเพรา ก๋วยเตี๋ยวผัดซีอิ๊ว
ก็ต้องถามไว้ตรงนี้ว่า...กรมการค้าภายในลุ แก่อํานาจจนเกินไปหรอืเปล่า...
เรื่องราวของข้าวแกงหรือข้าวราดแกงนั้น... มันเป็นความสัมพันธ์ระหว่างกันของผู้ขายหรือ ผู้ซื้อ..ซึ่งเกินกว่าจะมีผู้ใดเข้าไปแทรกแซงได้...
ร้านข้าวแกงที่ตั้งอยู่ติดกัน..ร้านหนึ่งมีคน นั่งกินแน่นหนา อีกร้านหนึ่งว่างเปล่า...มันไม่ใช่ เรื่องของราคาแต่เป็นเรื่องของฝีมือในการ ประกอบกับข้าวที่ทำไว้ราดข้าว
ข้าวราดแกง...ไม่ใช่อาหารกระป๋องที่ผลิต ขึ้นมาบนสายพานการผลิต...
ข้าวราดแกงกับราคาของข้าวราดแกง เป็นการ ตกลงเฉพาะกรณี ระหว่าง…ผู้ซื้อกับผู้ขาย... มันจึงไม่สามารถกําหนดราคาบนป้ายได้.. ราคาเป็นเรื่องสมยอมกันระหว่าง..ปริมาณ-คุณภาพ-และสัมพันธไมตรี..ระหว่างผู้ค้ากับผู้บริโภค
ข้าวราดแกงเนื้อโพนยางคํา หรือโคขุน.. จะมีราคาเดียวกับข้าวราดแกงที่ทำจากเนื้อใน ตลาดปกติธรรมดาได้อย่างไร..
ปริมาณทีตักใส่..ก็ไร้สติปัญญาจะชั่ง ตวง วัด ไม่ว่าจะอยากวัดอยากทํากันอย่างไร..เพราะเป็นเรื่องของน้ำจิตน้ำใจและมิตรไมตรีระหว่างกัน
อีกประการหนึ่ง..กรมการค้าภายในเอากําลังคนที่ไหน เพื่อทําให้กฎหมายนี้มีผลในทางบังคับใช้..และตํารวจสถานีไหน..จะรับ แจ้งความเรื่องขายเกินราคาของแม่ค้าข้าวแกง
เรื่องนี้ไม่น่าจะใช่ความโง่แล้วขยันของผู้ออกกฎนํามาบังคับใช้..แต่น่าจะเป็นความฉลาดที่จะให้ อํานาจครอบงําเหนือประชาชนคนที่ต้องอยู่ใต้ บังคับแห่ง กฎหมาย
เพื่อผลประโยชน์ในการจับกุมมาเปรียบเทียบปรับ
เพราะการจะบังคับให้เป็นไปตามกฎหมาย โดยพร้อมเพรียงกันน้ัน..ไม่มีทางเป็นไปได้.. เป็นกฎหมายหรือข้อบังคับที่ไม่มีผลในทางปฏิบัติ
โดย:พญาไม้ทูเดย์,บางกอกทูเดย์
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น