--- พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา ---

วันศุกร์ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

สัตว์สภา !!?

มีเรื่อง "งี่เง่า" เกิดขึ้นมาเรื่องหนึ่ง...ในขณะที่เมืองเทพเมืองเทวดามหานครแห่งมวลชนชาวไทย...กำลังกลายดั่งลำเล่าขานแห่งบรรพกาล...นามขนานว่า...

เวนิสแห่งตะวันออก

กรุงเทพระหว่างนี้...สวยสดงดงามได้ใจจริงๆ เพียงแต่ว่า...น้ำที่สร้างกรุงเทพเวนิสขึ้นมานั้น มันน้ำเน่า...ทว่าน้ำที่ว่าเน่านั้น...มันยังเน่าน้อยกว่า...คน...คนที่อาสาเข้ามาบริหารดูแลประเทศ

น้ำเน่าที่ท่วมท้นจนล้นแผ่นดินนั้น...มันยังเน่าน้อยกว่า...น้ำลาย...แค่ นายกรัฐมนตรีร้องไห้...ในระหว่างวิบัติภัยกำลังท้าทายอำนาจบริหารจัดการของเธอ...

พรรคประชาธิปัตย์...กับอนาถาสมาชิก...ยังเล่นไม่เป็น...โจมตีเรื่องนายกรัฐมนตรีร้องไห้...หน้ากล้องหน้าจอทีวี...

นายกรัฐมนตรี...ก็ไม่เห็นจะต้องปฏิเสธ...ให้เสียรังวัด...ก็ยอมรับไปซะว่า...หายนะที่คร่าชีวิตคนไทยไปแล้ว 400 กว่าศพ...พังพินาศ...ทรัพย์สินผู้คนอีกเป็นหมื่นเป็นแสนล้าน...นายกรัฐมนตรีคนไหน...หัวเราะหน้ารื่น...ก็ต้องถือว่า...เป็นคนวิกลจริต

ก็บอกว่า...ก็เพราะมันอัดอั้นตันใจ...อยากจะช่วยให้คนให้สบายๆ ทุกคนรอด...แต่มันก็ทำไม่ได้...น้ำตามันจะไหลก็ช่างมัน...ให้มันหล่นลงมา

เรื่องก็เท่านั้น...ไม่เห็นมีความจำเป็นจะต้องอรรถาธิบายอย่างไร...เห็นอย่างนั้นแล้วยิ้ม ก็มีแต่คนบ้าเท่านั้น...ประชาธิปัตย์ยกเรื่องขึ้นมาเล่น...คนก็เหม็นกันยิ่งกว่าน้ำเน่าอยู่แล้ว

ก็เลยเละทั้งคู่ ทั้งฝ่ายค้านทั้งฝ่ายรัฐบาล...

นายกรัฐมนตรีที่ไหนๆ ก็ร้องไห้กันเป็นทั้งนั้น...ก็พวกท่านเป็นมนุษย์...ไม่ใช่สัตว์...แล้ว ทำไม...นายกฯ หญิงยิ่งลักษณ์ ถึงจะร้องไห้ไม่ได้...แล้วทำไม...ถึงต้องปฏิเสธ...

เมื่อประเทศร้องไห้...คนไทยคนไหนจะหัวเราะก็ให้มันหัวเราะไป...ลุยไปในป่าน้ำ...คนไทยกับคนไทยวันนี้...เกื้อกูลกันเต็มที่...ไม่มีเขาไม่มีเรา ไม่มีขาวไม่มีดำ ไม่มีแดงไม่มีเหลือง...ฯลฯ

ก็มีแต่สัตว์สภาเท่านั้น...ที่ยังจ้องจะกัดกันไม่เลิก...

ถ้าสัตว์สภาทั้งหลาย...ยังกระหายจะกัดกัน...ระวังหลังน้ำท่วมใหญ่...ประชาชนจะเอาดอกไม้ไปเสียบปากกระบอกปืน

โดย.พญาไม้ทูเดย์,บางกอกทูเดย์
///////////////////////////////////////

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น