เรื่องมันเกี่ยวกัน เลยต้องสอยมาเล่าสู่กันฟัง..แม้มันจะเก่าไปสักนิด ชุมนุมเสื้อแดงเดี้ยง ไปหลายคน ทหาร-ตำรวจ ร่วง!ไปหลายนายก็เพราะไอ้แรงบึ้ม จากไหนก็ไม่รู้นี่ล่ะ 4 เมษายน 2549 สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติออกประกาศกำหนดให้วันที่ 4 เมษายนของทุกปี เป็นวันสากลว่าด้วยการต่อต้านการใช้กับระเบิดทั่วโลก เพื่อให้คนทั่วโลกได้ตระหนักถึงอันตรายต่อการใช้กับระเบิดในการสู้รบ ที่ทำให้คนบาดเจ็บล้มตาย และพิการมากมายทั้งนี้เพื่อให้สนธิสัญญาห้ามการใช้กับระเบิดบุคคล ที่มีผลบังคับใช้ตั้งแต่ปี 2542 ได้รับการปฏิบัติอย่างจริงจัง โดยประเทศต่างๆ ที่เกี่ยวข้องต้องร่วมมือกันหาทางทำลายกับระเบิด
บุคคลที่ยังหลงเหลือให้หมดไปโดยเร็วที่สุด อาจใช้เวลาหลายปี แต่ไม่ควรจะเป็นทศวรรษ ในโลกนี้มีพื้นที่สู้รบอยู่หลายแห่ง ทั้งที่สงบเรียบร้อยไปแล้ว เช่น เขมร ลาว แต่ก็ยังมีที่สู้รบกันอยู่ เช่น อัฟกานิสถาน อังโกลา สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก เลบานอน ซูดาน เป็นต้น สถิติของสหประชาชาติระบุว่า ปัจจุบันนี้ มี 82 ประเทศ ที่ได้รับผลกระทบจากการใช้กับระเบิดระหว่างการสู้รบ ยังมีการใช้กับระเบิดในหลายแห่งทั่วโลก แม้ว่าได้มีสนธิสัญญาห้ามไว้แล้วก็ตาม
ประเทศที่ยังใช้กับระเบิดในปี 2546 มี 3 ประเทศ ประเทศที่ผลิตหรือมีขีดความสามารถในการผลิตกับระเบิดมี 13 ประเทศ ประเทศที่ลงนามร่วมในสนธิสัญญาห้ามใช้กับระเบิดมี 149 ประเทศ ยังมีการเก็บสะสมกับระเบิดทั่วโลกถึง 167 ล้านหน่วย เหยื่อที่ตกเป็นกับระเบิดในแต่ละปีประมาณ 15,000–20,000 คน ในสงครามเวียดนามซึ่งปัจจุบันยุติไปแล้ว สถิติของสหประชาชาติ ระบุว่า มีกับระเบิดประมาณ 3.5 – 8 แสนตันยังฝังอยู่ใต้ดินในเวียดนาม ซึ่งครอบคลุมร้อยละ
20 ของพื้นที่ประเทศเวียดนาม มีคนเสียชีวิตจากกับระเบิดไปแล้ว 38,849 คน และมีผู้บาดเจ็บจากกับระเบิดอีก 65,852 คน เมื่อสิ้นสุดสงครามเวียดนามในปี 2518 ประเทศเวียดนาม ลาว เขมร ซึ่งเป็นพื้นที่สู้รบหลักในสงครามเวียดนาม ได้รับผลกระทบและมีประสบการณ์อันขมขื่นอันเป็นผลมาจากกับระเบิดบุคคล เพราะในช่วงเวลานั้น ทั้งทหารเวียดนามเหนือและใต้ ลาวแดง และเขมรแดง และคู่สู้รบต่างฝ่ายต่างฝังกับระเบิดบุคคลหลายล้านหน่วยจนคนฝังจำไม่ได้ว่าฝัง
ที่ไหนบ้าง หรือคนฝังเสียชีวิตไปแล้ว พอถึงเวลาจะขุดขึ้นมาเพื่อทำลายก็มีปัญหา ต้องใช้หน่วยค้นหากับระเบิดใช้เครื่องค้นหาแทน หรือใช้วิธีการแบบชาวบ้าน คือ การต้อนวัวควายไปฝูงไปในพื้นที่ เพื่อให้สัตว์เหยียบกับระเบิดก่อน เป็นการรักษาชีวิตคนไว้ นอกจากนั้น อังกฤษและไทยได้จัดส่งหน่วยทำลายวัตถุระเบิดมาช่วยสอนทหารเขมรในการค้นหาทำลายกับระเบิดบุคคลเหล่านี้ แต่จนถึงขณะนี้ เชื่อว่าในหลายพื้นที่ยังมีกับระเบิดบุคคลอีกมากที่ฝังไว้และยังไม่ถูก
ทำลาย ในเขมร เราจะพบคนเขมรมากมายที่แขนขาขาด หรือพิการเพราะสูญเสียอวัยวะบางส่วนไปอันเป็นผลมาจากการเหยียบกับระเบิด ก่อนหน้านี้มีขอทานที่เหยียบกับระเบิดและทำมาหากินอย่างอื่นไม่ได้นอกจากขอทาน ทหารไทยจำนวนไม่น้อยที่เสียชีวิตและพิการจากกับระเบิดระหว่างการสู้รบกับคอมมิวนิสต์ไทย กับระเบิดบุคคลเป็นอันตรายต่อชีวิตของทหารและพลเรือนผู้บริสุทธิ์ วันนี้มีการชุมนุมที่รัฐบาลต้องการปราบปราม... แม้รัฐบาลจะไม่ใช้การฝังกับระเบิด
สลายการชุมนุม แต่การพกอาวุธสงครามเข้าสลายการชุมนุมความรุนแรงก็ไม่ได้ต่างกัน เพราะมันเท่ากับเปิดประตูให้ “ไอ้โม่ง” เข้ามา “สร้างสถานการณ์” ซึ่งยิ่งเป็นการ “ยุแหย่” ให้เกิดความแตกแยก จนนำมาสู่ “ความหายนะ” ของคนในชาติที่มี “ความคิดเห็น” ต่างกันที่สำคัญมันนำมาสู่ความ “สูญเสียเลือดเนื้อ” ของชีวิตผู้บริสุทธิ์หยุด! ใช้อาวุธ พร้อมกับหยุดการใช้ระเบิด ตามสนธิสัญญาแห่งสหประชาชาติเลยดีไหม?
ที่มาบางกอกทูเดย์
***************************************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น