โดย ชลาทิพย์ ถิรสุนทรากุล
ช่วงนี้คำว่า "พ่นพิษ" กลายเป็นคำฮิตในหลายพาดหัวข่าวเพราะแทบทุกอย่างได้รับผลกระทบจากปัญหาความขัดแย้งทางการเมือง ปัญหาการเมืองระลอกนี้กินเวลานานกว่าที่หลายฝ่ายคิด วันนี้การเมืองไทยจึง "พ่นพิษ" กันไปทุกระดับ ตั้งแต่ระดับเศรษฐกิจ ธุรกิจภาคต่าง ๆ ไปจนถึงพ่นพิษกันเองกับคนใกล้ตัว...
วันก่อนคุยกับติวเตอร์ที่ติวเด็ก ๆ เพื่อเตรียมสอบตรงเข้าคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งเก็งข้อสอบว่าจะถามเกี่ยวกับปัญหาการเมืองยามนี้ อาทิ ปัญหาการใช้รัฐธรรมนูญ ปัญหานิติรัฐ แต่อาจเพราะสังคมพูดคุยถกเถียงกันจนถึงจุดที่ไม่มีใครยอมรับเหตุผลใครหรือไม่
เป็นอันว่าข้อสอบเลยฉีกแนวออกประเด็นการเมืองต่างประเทศ ประเด็นด้านบริหารรัฐกิจแทน
คุยถึงเรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัย เลยอยากชวนคุยเรื่องการศึกษา การงานอาชีพ มองไปในอนาคตบ้าง ยามที่สถานการณ์บ้านเมืองไม่นิ่ง จะรอให้สงบราบรื่นโดยเร็ว หรือรอใครมาสร้างบ้านเมืองให้เป็นสังคมยูโทเปียก็ดูจะเพ้อฝัน
เอาเป็นว่าหลีกหนีอารมณ์ขุ่นมัวทางการเมืองมาดูว่า เรา ๆ จะอยู่กันอย่างไรในสังคมอนาคต มองไปข้างหน้าเพื่อเตรียมรับกับการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ทั้งในประเทศไทย อาเซียน และในประเทศซีกโลกตะวันตก
ทราบกันดีว่า อีกไม่นานประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (เออีซี) จะเริ่มขึ้น มีการพูดถึงอาชีพที่จะขยายวงกว้างและถ่ายเทบุคลากรไปมาในอาเซียน ที่คุ้นกันดีว่าเป็นอาชีพที่น่าจะสร้างงานสร้างรายได้ ข้ามถิ่นฐานไปประกอบอาชีพกันได้ อาทิ แพทย์ พยาบาล ทันตแพทย์ นักบัญชี สถาปนิก วิศวกร
อาชีพเหล่านี้ถูกเก็งว่ายอดฮิตแน่นอนหลังเปิดเออีซี แล้ว ในส่วนของประเทศไทยการเตรียมพร้อมบุคลากรด้านภาษาอังกฤษให้สอดรับอย่างทัน ท่วงทีก็จะได้อานิสงส์เต็มเม็ดเต็มหน่วย
นั่นคือในระดับอาเซียน ที่พอจะประเมินได้ว่าจากอาชีพที่น่าจะยอดนิยมในอาเซียนเหล่านี้จะส่งผลให้ ธุรกิจที่เกี่ยวเนื่องได้รับประโยชน์กันไปเต็ม ๆ ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจโรงพยาบาล บริษัทก่อสร้าง เป็นต้น
ทีนี้เมื่อมองภาพใหญ่ขึ้นมาอีกในระดับซีกโลกตะวันตกในรายงานประจำปีจาก US News & World Report วิเคราะห์ว่า มีการปรับเปลี่ยนในปีนี้ จากกลุ่มอาชีพและอุตสาหกรรมด้านสุขภาพที่เคยมาแรง เป็นแชมป์อันดับหนึ่งมาตลอด แต่สำหรับ พ.ศ. 2557 จะเป็นเทรนด์ของอาชีพด้านเทคโนโลยีขึ้นมาแทน
บรรดาธุรกิจและ อุตสาหกรรมด้านเทคโนโลยีทยอยไปขึ้นอันดับอาชีพยอดนิยมและอาชีพสร้างรายได้ เป็นกอบเป็นกำ อาทิ นักพัฒนาซอฟต์แวร์ที่ถูกยกให้เป็นอาชีพยอดเยี่ยมอันดับหนึ่งในสหรัฐอเมริกา ของปี 2557
แม้หมวดอาชีพด้านเทคโนโลยีจะขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งโดยไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไร เพราะมีแนวโน้มที่บูมให้เห็นมาซัก 1-2 ปีแล้ว
ปัจจุบัน บรรดาอาชีพหมวดนี้ถูกระบุว่า มีรายได้ดีและเป็นที่นิยมสำหรับคนรุ่นใหม่ อาทิ นักพัฒนาซอฟต์แวร์ นักวิเคราะห์งานระบบคอมพิวเตอร์ นักพัฒนาเว็บไซต์ นักวิเคราะห์ข้อมูลด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์ ผู้ดูแลงานระบบคอมพิวเตอร์ ผู้จัดการด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ โปรแกรมเมอร์ เป็นต้น
ขณะที่หมวดอื่น ๆ รองลงมาอย่างกลุ่มอาชีพด้านการแพทย์และกลุ่มอาชีพด้านบริการสังคม เป็นต้นว่า ทนายความ ครูในโรงเรียน ช่างทำผม ถัดมาคืออาชีพด้านการก่อสร้าง และตามมาด้วยอาชีพกลุ่มความคิดสร้างสรรค์อย่างสถาปนิก นักออกแบบต่าง ๆ นักประชาสัมพันธ์ เป็นต้น เหล่านี้ยังคงติดอันดับอาชีพรายได้ดี แต่ก็ลดหลั่นกันลงไป
สำหรับประเทศไทยที่การเมืองยังฝุ่นตลบแบบนี้ การเตรียมตัวพัฒนาตลาดแรงงานให้ได้รับอานิสงส์เออีซีและรองรับการหมุนเร็วของโลกก็ไม่รู้จะไปได้ไกลแค่ไหน อยากจะมองถึงอนาคตไกล ๆ เหมือนกัน แต่พอเห็นสถานการณ์ยามนี้ที่น่าจะกระทบยาว เพราะเราก็ยังติดกับดักในประเทศตัวเองกันอยู่ มีคณะผู้อยากจัดระเบียบ อยากปฏิรูป แต่ไม่เข้าสู่กติกากัน สร้างเงื่อนไขให้เขยิบไปไหนไม่ได้ เป็นทางตัน
ก็ไม่รู้ว่าทำไปทำมา วาทะปฏิรูปแบบที่ไม่ฟังประชาชนให้ถ้วนทั่วกันเลย จะกลายเป็นปฏิรูปพ่นพิษเข้าเสียนี่ ?
ช่วงนี้คำว่า "พ่นพิษ" กลายเป็นคำฮิตในหลายพาดหัวข่าวเพราะแทบทุกอย่างได้รับผลกระทบจากปัญหาความขัดแย้งทางการเมือง ปัญหาการเมืองระลอกนี้กินเวลานานกว่าที่หลายฝ่ายคิด วันนี้การเมืองไทยจึง "พ่นพิษ" กันไปทุกระดับ ตั้งแต่ระดับเศรษฐกิจ ธุรกิจภาคต่าง ๆ ไปจนถึงพ่นพิษกันเองกับคนใกล้ตัว...
วันก่อนคุยกับติวเตอร์ที่ติวเด็ก ๆ เพื่อเตรียมสอบตรงเข้าคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งเก็งข้อสอบว่าจะถามเกี่ยวกับปัญหาการเมืองยามนี้ อาทิ ปัญหาการใช้รัฐธรรมนูญ ปัญหานิติรัฐ แต่อาจเพราะสังคมพูดคุยถกเถียงกันจนถึงจุดที่ไม่มีใครยอมรับเหตุผลใครหรือไม่
เป็นอันว่าข้อสอบเลยฉีกแนวออกประเด็นการเมืองต่างประเทศ ประเด็นด้านบริหารรัฐกิจแทน
คุยถึงเรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัย เลยอยากชวนคุยเรื่องการศึกษา การงานอาชีพ มองไปในอนาคตบ้าง ยามที่สถานการณ์บ้านเมืองไม่นิ่ง จะรอให้สงบราบรื่นโดยเร็ว หรือรอใครมาสร้างบ้านเมืองให้เป็นสังคมยูโทเปียก็ดูจะเพ้อฝัน
เอาเป็นว่าหลีกหนีอารมณ์ขุ่นมัวทางการเมืองมาดูว่า เรา ๆ จะอยู่กันอย่างไรในสังคมอนาคต มองไปข้างหน้าเพื่อเตรียมรับกับการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ทั้งในประเทศไทย อาเซียน และในประเทศซีกโลกตะวันตก
ทราบกันดีว่า อีกไม่นานประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (เออีซี) จะเริ่มขึ้น มีการพูดถึงอาชีพที่จะขยายวงกว้างและถ่ายเทบุคลากรไปมาในอาเซียน ที่คุ้นกันดีว่าเป็นอาชีพที่น่าจะสร้างงานสร้างรายได้ ข้ามถิ่นฐานไปประกอบอาชีพกันได้ อาทิ แพทย์ พยาบาล ทันตแพทย์ นักบัญชี สถาปนิก วิศวกร
อาชีพเหล่านี้ถูกเก็งว่ายอดฮิตแน่นอนหลังเปิดเออีซี แล้ว ในส่วนของประเทศไทยการเตรียมพร้อมบุคลากรด้านภาษาอังกฤษให้สอดรับอย่างทัน ท่วงทีก็จะได้อานิสงส์เต็มเม็ดเต็มหน่วย
นั่นคือในระดับอาเซียน ที่พอจะประเมินได้ว่าจากอาชีพที่น่าจะยอดนิยมในอาเซียนเหล่านี้จะส่งผลให้ ธุรกิจที่เกี่ยวเนื่องได้รับประโยชน์กันไปเต็ม ๆ ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจโรงพยาบาล บริษัทก่อสร้าง เป็นต้น
ทีนี้เมื่อมองภาพใหญ่ขึ้นมาอีกในระดับซีกโลกตะวันตกในรายงานประจำปีจาก US News & World Report วิเคราะห์ว่า มีการปรับเปลี่ยนในปีนี้ จากกลุ่มอาชีพและอุตสาหกรรมด้านสุขภาพที่เคยมาแรง เป็นแชมป์อันดับหนึ่งมาตลอด แต่สำหรับ พ.ศ. 2557 จะเป็นเทรนด์ของอาชีพด้านเทคโนโลยีขึ้นมาแทน
บรรดาธุรกิจและ อุตสาหกรรมด้านเทคโนโลยีทยอยไปขึ้นอันดับอาชีพยอดนิยมและอาชีพสร้างรายได้ เป็นกอบเป็นกำ อาทิ นักพัฒนาซอฟต์แวร์ที่ถูกยกให้เป็นอาชีพยอดเยี่ยมอันดับหนึ่งในสหรัฐอเมริกา ของปี 2557
แม้หมวดอาชีพด้านเทคโนโลยีจะขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งโดยไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไร เพราะมีแนวโน้มที่บูมให้เห็นมาซัก 1-2 ปีแล้ว
ปัจจุบัน บรรดาอาชีพหมวดนี้ถูกระบุว่า มีรายได้ดีและเป็นที่นิยมสำหรับคนรุ่นใหม่ อาทิ นักพัฒนาซอฟต์แวร์ นักวิเคราะห์งานระบบคอมพิวเตอร์ นักพัฒนาเว็บไซต์ นักวิเคราะห์ข้อมูลด้านความปลอดภัยทางคอมพิวเตอร์ ผู้ดูแลงานระบบคอมพิวเตอร์ ผู้จัดการด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ โปรแกรมเมอร์ เป็นต้น
ขณะที่หมวดอื่น ๆ รองลงมาอย่างกลุ่มอาชีพด้านการแพทย์และกลุ่มอาชีพด้านบริการสังคม เป็นต้นว่า ทนายความ ครูในโรงเรียน ช่างทำผม ถัดมาคืออาชีพด้านการก่อสร้าง และตามมาด้วยอาชีพกลุ่มความคิดสร้างสรรค์อย่างสถาปนิก นักออกแบบต่าง ๆ นักประชาสัมพันธ์ เป็นต้น เหล่านี้ยังคงติดอันดับอาชีพรายได้ดี แต่ก็ลดหลั่นกันลงไป
สำหรับประเทศไทยที่การเมืองยังฝุ่นตลบแบบนี้ การเตรียมตัวพัฒนาตลาดแรงงานให้ได้รับอานิสงส์เออีซีและรองรับการหมุนเร็วของโลกก็ไม่รู้จะไปได้ไกลแค่ไหน อยากจะมองถึงอนาคตไกล ๆ เหมือนกัน แต่พอเห็นสถานการณ์ยามนี้ที่น่าจะกระทบยาว เพราะเราก็ยังติดกับดักในประเทศตัวเองกันอยู่ มีคณะผู้อยากจัดระเบียบ อยากปฏิรูป แต่ไม่เข้าสู่กติกากัน สร้างเงื่อนไขให้เขยิบไปไหนไม่ได้ เป็นทางตัน
ก็ไม่รู้ว่าทำไปทำมา วาทะปฏิรูปแบบที่ไม่ฟังประชาชนให้ถ้วนทั่วกันเลย จะกลายเป็นปฏิรูปพ่นพิษเข้าเสียนี่ ?
ที่มา.ประชาชาติธุรกิจ
----------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น