โค้งสุดท้าย เกมชิงอำนาจ !!?

โดย : สมฤทัย ทรัพย์สมบูรณ์

พักรบ... ในช่วงเทศกาลสงกรานต์ นับจากนี้ไปสถานการณ์การเมืองจะกลับเข้าสู่ช่วง โค้งสุดท้าย ของเกมชิงอำนาจ

เนื่องจากทุกจังหวะย่างก้าวของภาคส่วนต่างๆ ล้วนมีความหมายต่อสถานการณ์ในภาพรวม

เรื่องที่เป็น ไฮไลท์ ที่สุด คือ คดีที่ศาลรัฐธรรมนูญรับคำร้องเพื่อวินิจฉัย "สถานะ" ของ "นายกฯยิ่งลักษณ์ ชินวัตร" จากกรณีโยกย้าย "ถวิล เปลี่ยนศรี" ซึ่งเป็นคดีที่ศาลปกครองสูงสุดมีคำสั่งแล้วว่าการโยกย้ายไม่ชอบ และสั่งคืนตำแหน่งให้นายถวิล

18 เม.ย.เป็นวันครบกำหนด 15 วันที่นายกฯยิ่งลักษณ์ ต้องทำเอกสารชี้แจงต่อศาล นายกฯจะสามารถชี้แจงได้ครบถ้วน หรือศาลจะขอให้ชี้แจงเพิ่มเติม หรือนายกฯจะขอเลื่อนการชี้แจงออกไปอีก ทั้งหมดนี้จะส่งผลต่อกำหนดเวลาในการวินิจฉัยคดี

โดยทางศาลบอกว่า หลังยิ่งลักษณ์ ยื่นคำชี้แจงแก้ข้อกล่าวหามาแล้ว ศาลก็ต้องพิจารณาว่ามีข้อเท็จจริงเพียงพอที่จะวินิจฉัยได้หรือไม่ หากเห็นว่าเพียงพอแล้วก็จะนัดฟังคำวินิจฉัยทันที

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากข้อเท็จจริงเกี่ยวกับคดีนี้ได้ผ่านกระบวนการพิจารณาและตัดสินของศาลปกครองมาแล้ว จึงคาดกันว่าศาลรัฐธรรมนูญไม่น่าจะใช้เวลาพิจารณานาน อาจจะเป็นภายในเดือนนี้หรืออย่างช้าต้นเดือนหน้า น่าจะมีคำวินิจฉัยออกมาได้

คำวินิจฉัยของศาลในคดีนี้ จะเป็นตัวชี้ขาดว่าการเมืองหลังจากนั้นจะเป็นอย่างไร จะยังคงอยู่ในโหมด "ยื้อ" เหมือนเดิม หรือ เข้าสู่สถานการณ์ "แตกหัก"

แนวคำวินิจฉัยของศาลที่จะออกมา ประเด็นหนึ่งที่แทบทุกฝ่ายมองตรงกัน คือ นายกฯยิ่งลักษณ์ "ไม่รอด" แน่ๆ นั่นคือ ศาลคงจะวินิจฉัยให้นายกฯพ้นจากตำแหน่งนายกฯ

วันที่ศาลนัดตัดสินคดี คือวันที่ทั้งฝ่าย กปปส. และ นปช. ประกาศจะนำมวลชนมาโชว์พลัง อย่างไรก็ตาม วันนั้นน่าจะยังไม่มีการเผชิญหน้า เพราะต่างฝ่ายต่างต้องรอฟังคำวินิจฉัยศาล ก่อนจะประกาศยุทธศาสตร์การเคลื่อนไหวที่ชัดเจนต่อไป

สำหรับแนวคำวินิจฉัยศาล มีความเป็นไปได้ในหลายทาง ดังนี้

1.วินิจฉัยให้ยิ่งลักษณ์พ้นจากนายกฯ เท่านั้น ไม่วินิจฉัยประเด็นอื่น

2.วินิจฉัยให้ยิ่งลักษณ์พ้นจากนายกฯ แต่คณะรัฐมนตรีรักษาการต่อไปได้

3.วินิจฉัยให้ยิ่งลักษณ์ และ คณะรัฐมนตรีที่ร่วมประชุมเห็นชอบในการโยกย้ายนายถวิล พ้นจากตำแหน่ง รัฐมนตรีที่ไม่ได้ร่วมประชุมรักษาการต่อไปได้

4.วินิจฉัยให้ยิ่งลักษณ์ และคณะรัฐมนตรีทั้งคณะต้องพ้นจากตำแหน่ง

5.วินิจฉัยให้ยิ่งลักษณ์ และคณะรัฐมนตรีทั้งคณะต้องพ้นจากตำแหน่ง และวินิจฉัยให้วุฒิสภาทำหน้าที่สภาผู้แทนฯในการเลือกนายกฯคนใหม่

หากเป็นตามแนวทางที่ 1-3 ฝ่ายรัฐบาลยังพอรับได้ เพราะถึงอย่างไรรัฐบาลก็ยังสามารถรักษาการต่อไปได้ สถานการณ์การเมืองก็ "ยื้อ" กันต่อไป แต่หากศาลวินิจฉัยในแนวทาง 4-5 ซึ่งจะทำให้เกิดภาวะ "สุญญากาศ" ฝ่ายรัฐบาลประกาศไว้แล้วว่ายอมไม่ได้

เมื่อไม่ยอมแล้วจะทำอย่างไร? มีหลายแนวทาง 1.แนวทางที่ฝ่ายสนับสนุนรัฐบาลประกาศมาตลอด คือ ระดมมวลชนเพื่อต่อต้านคำวินิจฉัยของศาล

หรือ 2.การไม่ยอมรับคำวินิจฉัยของศาลส่วนที่ให้ ครม.พ้นตำแหน่ง แล้วหาทางยื้อต่อไป เช่น ข้อเสนอของ "ชัยเกษม นิติสิริ" รมว.ยุติธรรม เสนอให้รัฐบาลอาศัยรัฐธรรมนูญมาตรา 7 ทูลกล้าฯให้ในหลวงทรงมีพระราชวินิจฉัยว่าคณะรัฐมนตรีพ้นจากตำแหน่งหรือไม่

ทั้งนี้เมื่อครั้งที่อดีตนายกฯสมัคร สุนทรเวช ถูกศาลรัฐธรรมนูญชี้ให้พ้นจากตำแหน่งจากกรณีทำรายการโทรทัศน์ ครม.ก็ยังปฏิบัติหน้าที่ต่อไป จนกระทั่งสภาผู้แทนฯ โหวตเลือกนายสมชาย วงศ์สวัสดิ์ มาเป็นนายกฯคนใหม่ และได้ครม.ชุดใหม่ แต่เนื่องจากปัจจุบันไม่มีสภาผู้แทนฯ จึงเป็นปัญหา

ในมุมของฝ่ายตรงข้ามรัฐบาล สุเทพ เทือกสุบรรณ เลขาฯกปปส. ประกาศไว้แล้วว่า หากศาลวินิจฉัยให้ยิ่งลักษณ์ พ้นตำแหน่ง เขาจะประกาศตัวเป็น "รัฏฐาธิปัตย์" ออกคำสั่งแต่งตั้งนายกฯ นำชื่อนายกฯ และครม.ทูลเกล้าฯ และรับสนองพระบรมราชโองการเอง

ขณะที่ "วุฒิสภา" ก็เป็นอีกกลไกที่ถูกมองว่า อาจจะเข้ามาเกี่ยวข้องกับการเสนอชื่อนายกฯคนใหม่ หากยิ่งลักษณ์พ้นเก้าอี้นายกฯ

การ "ประชุมวุฒิสภา" เป็นอีกเรื่องที่เข้ามาผสมโรงรบกวนจิตใจของฝ่ายรัฐบาล โดยทางวุฒิสภาส่งเรื่องมาที่รัฐบาล เพื่อให้นายกฯนำความกราบบังคมทูลเพื่อเรียกประชุมรัฐสภาสมัยวิสามัญ เพื่อให้วุฒิสภาประชุมทำหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญมาตรา 132 คือ แต่งตั้งนางสาวสุภา ปิยะจิตติ เป็น ป.ป.ช., แต่งตั้งผู้ทรงคุณวุฒิศาลปกครอง และถอดถอนนายนิคม ไวยรัชพานิช ประธานวุฒิสภา

รัฐบาลแสดงท่าทีชัดเจนว่าไม่ต้องการให้มีการเปิดประชุมวุฒิสภาเพื่อดำเนินการดังกล่าว ซึ่งประเด็นสำคัญ นอกจากจะอยู่ที่กรณีถอดถอนนายนิคม แล้ว ยังน่าจะหมายถึงการพยายาม "ตัด" ไม่ให้วุฒิสภาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเกมการเมืองในขณะนี้

รัฐบาลได้ส่งหนังสือไปขอความเห็นจากสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา และกฤษฎีกาตอบกลับมาทำนองว่า ไม่สามารถเปิดประชุมวุฒิสภาได้ ซึ่งรัฐบาลได้ทำหนังสือแจ้งกลับไปยังวุฒิสภา

ต่อมาหลังจากฝ่ายกฎหมายของวุฒิสภาประชุมกันแล้วเห็นว่า น่าจะทำได้ จึงส่งเรื่องกลับมาที่รัฐบาลอีกครั้ง โดย "สุรชัย เลี้ยงบุญเลิศชัย" รองประธานวุฒิสภา รักษาการประธานวุฒิสภา บอกไว้ว่าหากเห็นไม่ตรงกันอาจต้องส่งเรื่องไปให้ศาลรัฐธรรมนูญตัดสิน

คดีจำนำข้าว ที่นายกฯยิ่งลักษณ์ เป็นจำเลยโดนยื่นถอดถอน ที่คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ปปช.) ยังไม่ชัดเจนว่า ป.ป.ช.จะชี้มูลเมื่อใด แต่คงไม่เร็วนัก ล่าสุด ป.ป.ช.มีมติให้เพิ่มพยานอีก 1 ปาก จากเดิมให้ 3 ปาก

ในทางการเมือง คดีจำนำข้าวของนายกฯยิ่งลักษณ์ ไม่น่ากลัวนัก เพราะหาก ป.ป.ช.ชี้ว่าผิด ก็เพียงแค่หยุดปฏิบัติหน้าที่ ในขั้นตอนถอดถอน สุดท้ายก็ไม่น่าจะโดน แต่จะน่ากลัวที่คดีอาญาที่ ป.ป.ช.คงจะส่งต่อไปที่ศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง และมีการมองกันว่ายิ่งลักษณ์มีโอกาสน้อยที่จะรอด

การเลือกตั้ง คือ เกมที่ฝ่ายรัฐบาลพยายามกดดันให้เกิดขึ้นโดยเร็วที่สุด เป็นอีกเรื่องที่ต้องจับตาหลังสงกรานต์นี้ โดย กกต.กำหนดนัดพรรคการเมืองทั้งหมดมาหารือในวันที่ 22 เม.ย.นี้ หลังจากที่ก่อนหน้าที่ กกต.ได้หารือกับกองทัพและหน่วยงานด้านความมั่นคง และมีความเห็นว่าไม่สามารถจัดการเลือกตั้งได้ภายใน 60 วัน ตามที่ฝ่ายรัฐบาลต้องการ

สุดท้าย ฉากจบ ของเกมชิงอำนาจครั้งนี้ จะเป็นอย่างไร... ยื้อ แตกหัก หรือ เจรจา กันได้ ต้องจับตา

ที่มา.กรุงเทพธุรกิจ
//////////////////////////////////////////////////////

ปฏิวัติประชาชน !!?

โดย. นิธิ เอียวศรีวงศ์

เรื่องรัฏฐาธิปัตย์ของคุณสุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นข้อสรุปที่ถูกต้องตามตรรกะของการเคลื่อนไหวทางการเมือง เพราะคุณสุเทพประกาศมานานแล้วว่า ความเคลื่อนไหวของเขาเป็น การปฏิวัติประชาชน และการ "ปฏิวัติประชาชน" ที่ไหนๆ ในโลก ย่อมช่วงชิงเอาอำนาจอธิปไตยของผู้ถืออำนาจเดิม (ไม่ว่าจะเป็นกษัตริย์หรือประชาชน) มาเป็นของตนเสมอ

แต่ที่ผ่านมานับเป็นการ ปฏิวัติประชาชน ที่ประหลาดสักหน่อย เพราะคุณสุเทพเรียกร้องให้กองทัพเข้ามายึดอำนาจ หากกองทัพทำตาม รัฏฐาธิปัตย์ย่อมไม่ตกอยู่ในมือของขบวนการของคุณสุเทพ แต่ตกอยู่ในมือของผู้นำคณะรัฐประหาร การปฏิวัติประชาชนย่อมสิ้นสุดลง โดย "ประชาชน" ฝ่ายคุณสุเทพอาจไม่บรรลุจุดประสงค์ทางการเมืองใดๆ มากไปกว่าไล่รัฐบาลรักษาการออกไป

แต่กองทัพก็ไม่ได้ออกมา (หรือยังไม่ได้ออกมา) ยึดอำนาจตามคำเรียกร้อง เวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงต้องพึ่งองค์กรอิสระเพียงอย่างเดียวในการขจัดรัฐบาลรักษาการชินวัตรออกไปให้ได้ แม้แต่วุฒิสภารักษาการก็อาจพึ่งพาไม่ได้เต็มที่ เพราะไม่ช้าก็เร็ว จะมีวุฒิสมาชิกที่เพิ่งได้รับเลือกตั้งเข้าไปสมทบ และทำให้การได้มาซึ่งคะแนนเสียง 2 ใน 3 ไม่อาจเป็นไปได้ ทางเลือกของคุณสุเทพจึงเหลืออยู่ทางเดียว คือหันกลับมา "ปฏิวัติประชาชน" กันจริงๆ เสียที

แม้กระนั้น การปฏิวัติประชาชน ของคุณสุเทพก็ยังไม่คิดจะถือรัฏฐาธิปัตย์เต็มร้อย เพราะนายกรัฐมนตรีที่คุณสุเทพจะแต่งตั้งขึ้นนั้น ยังต้องนำขึ้นทูลเกล้าฯ ซึ่งหมายความว่า จะทรงลงพระปรมาภิไธยหรือไม่ ก็ไม่มีใครทราบได้ และอยู่พ้นไปจากการกำหนดของรัฏฐาธิปัตย์ ซึ่ง "การปฏิวัติประชาชน" ของคุณสุเทพช่วงชิงมาได้

 ปฏิวัติประชาชน ครึ่งๆ กลางๆ เช่นนี้ คณสุเทพคงหวังว่า จะเป็นที่ยอมรับได้ของอำนาจในระบบทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นตุลาการ, กองทัพ, เจ้าสัว ฯลฯ หรือที่พวกเสื้อแดงชอบเรียกว่า "อำมาตย์"

 คุณสุเทพจะรู้จัก "การปฏิวัติประชาชน" แค่ไหนผมไม่ทราบ แต่จากประวัติศาสตร์ของ "การปฏิวัติประชาชน" ในโลกที่ผ่านมา ไม่มีใครคุมมันอยู่หรอกครับ ผู้นำบอลเชวิคอ้างว่า พวกเขาไม่ได้มีเจตนาจะสังหารหมู่พระเจ้าซาร์และเชื้อพระวงศ์ใกล้ชิดจนสิ้นซากอย่างนั้น อย่างเดียวกับผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์ลาว ก็อ้างอย่างเดียวกันว่า ไม่ได้มีเจตนาขจัดราชวงศ์หลวงพระบางจนแทบไม่เหลือหลอเช่นกัน การแย่งชิงอำนาจภายในพรรคคอมมิวนิสต์จีน เป็นผลให้มีผู้เสียชีวิตเป็นร้อยล้าน โดยผู้นำแต่ละคนล้วนกล่าวว่าไม่ได้มีเจตนาเช่นนั้นทั้งสิ้น แม้แต่ในการปฏิวัติฝรั่งเศส ผู้นำรุ่นแรกๆ ที่ต่อต้านอำนาจของชนชั้นนำเดิม ก็ไม่คิดว่าจะนำไปสู่ "รัชสมัยแห่งความน่าสะพรึงกลัว" (Reign of Terror) และด้วยเหตุดังนั้น ขึ้นชื่อว่า "การปฏิวัติประชาชน" แล้ว ชนชั้นนำหรืออำมาตย์ในทุกสังคมย่อมหวาดผวาทั้งนั้น ไม่ว่าจะมีสัญญาจากผู้นำการปฏิวัติอย่างมั่นเหมาะเพียงไรว่าจะรักษาโครงสร้างอำนาจและผลประโยชน์ของอำมาตย์ไว้ดังเดิม เพราะแม้แต่ตัวผู้นำเองก็มักจะเอาตัวไม่รอดไปได้นานนักใน "การปฏิวัติประชาชน"

 ด้วยเหตุดังนั้น ผมจึงเข้าใจว่า คำประกาศของคุณสุเทพยังความประหวั่นพรั่นพรึงแก่ "อำมาตย์" อย่างใหญ่หลวง แม้แต่เป็นเพียงยุทธวิธี "อำมาตย์" ฟังแล้ว ก็ยังเสียวจุงเบย

 การปฏิวัติประชาชน ในครึ่งแรกของคริสต์ศตวรรษที่ 20 ทำให้เรานึกถึง การนำภายใต้องค์กรจัดตั้ง เช่นพรรคหรือกลุ่มบุคคล เช่นการปฏิวัติรัสเซีย, จีน, เวียดนาม, คิวบา, ยุโรปตะวันออกบางประเทศ, ฯลฯ แต่การ "ปฏิวัติประชาชน" ในคริสต์ศตวรรษที่ 18-19 ไม่ได้เป็นอย่างนั้น แต่เป็นเรื่องของคนหลากหลายประเภท (ซึ่งเกิดขึ้นตามความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ-สังคมของยุโรปตะวันตกเอง) เข้ามาช่วงชิงอำนาจกับชนชั้นนำเดิม แล้วปลุกระดมประชาชนระดับล่าง (ซึ่งก็เปลี่ยนไปไม่น้อยในเขตเมือง) เข้ามามีส่วนร่วม อีนุงตุงนังจนกระทั่งระบบการเมืองของรัฐเปลี่ยนไป โดยไม่มีองค์กรจัดตั้งใดๆ เป็นผู้นำ

 แม้แต่ "การปฏิวัติอันรุ่งโรจน์" ของอังกฤษ (ซึ่งไม่ใช่การปฏิวัติประชาชน ไม่มีอะไรรุ่งโรจน์นัก และเกิดในศตวรรษที่ 17) ผู้นำทั้งฝ่าย Tory และ Whig ในสภา ร่วมมือกันขจัดพระเจ้าแผ่นดินซึ่งนับถือศาสนาคาทอลิกออกไป เพื่อนำกษัตริย์ชาวดัตช์และราชินีของพระองค์ขึ้นครองราชย์ พร้อมทั้งออกกฎหมายจำกัดพระราชอำนาจไปพร้อมกัน สองพรรคการเมืองนี้คือตัวแทนของเหล่า "ผู้ดี" ที่หลากหลายประเภทในอังกฤษเวลานั้น รวมทั้งคนในเขตเมืองซึ่งขยายตัวขึ้นอย่างมากด้วย... ก็เข้าลักษณะอีนุงตุงนังอยู่พอสมควรแหละ

 หลังการปฏิวัติฝรั่งเศส แนวคิดเรื่องรัฐประชาชาติและหลักการประชาธิปไตยขยายไปตามกองทัพนโปเลียนทั่วยุโรปตะวันตก นำมาซึ่ง "การปฏิวัติประชาชน" ในอีกหลายประเทศ โดยไม่มีองค์กรจัดตั้งใดเป็นผู้นำเพียงฝ่ายเดียว หลายรัฐต้องปรับระบบการเมืองของตนให้สอดรับกับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ฉะนั้น แม้ไม่เกิด "ปฏิวัติประชาชน" ในประเทศของตน ก็ได้รับผลสะเทือนจาก "ปฏิวัติประชาชน" ในประเทศเพื่อนบ้าน

ความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ-สังคมที่เกิดในประเทศไทยก็ทำให้เกิด "การปฏิวัติประชาชน" จริงเสียด้วย และอาจเกิดมาโดยไม่มีใครต้องประกาศว่าเป็น "การปฏิวัติประชาชน" ด้วย จนกระทั่งถึง กปปส.ของคุณสุเทพนี่เอง การปฏิวัติก็มีลักษณะอีนุงตุงนังเหมือนการปฏิวัติในช่วงก่อนศตวรรษที่ 20 คือเอาเข้าจริงแล้วไม่มีองค์กรจัดตั้งใดๆ เป็นผู้นำ ผมหมายความว่าขบวนการเสื้อแดงก็ตาม กปปส.ก็ตาม สลิ่มก็ตาม ฯลฯ เป็นเพียงปรากฏการณ์ยอดคลื่นของ "การปฏิวัติประชาชน" ทั้งนั้น และด้วยเหตุดังนั้นผมจึงคิดว่าควรรวมการเคลื่อนไหวของประชาชนรากหญ้าอื่นๆ ที่มีมาก่อน เช่นการสไตรก์ของแรงงาน จนถึงตั้งวิสาหกิจของแรงงานขึ้นเอง (ชุดชั้นในไทรอัมพ์เป็นต้น), สมัชชาคนจน, การต่อต้านโรงไฟฟ้าบ้านกรูด-บ่อนอก, การต่อต้านธุรกิจเหมืองทอง, การอนุรักษ์ป่า, การต่อสู้กับอุทยานที่ทับที่ทำกินของชาวบ้าน ฯลฯ

 เพราะความอีนุงตุงนัง "การปฏิวัติประชาชน"ลักษณะนี้ จึงไม่มีแผนหรือ scheme สำเร็จรูปว่าจะเปลี่ยนประเทศไทยไปอย่างไร ก็ปฏิวัติฝรั่งเศสยังนำมาซึ่งจักรวรรดิได้เลย (แตกต่างโดยสิ้นเชิงจาก "ปฏิวัติประชาชน" ของพรรคคอมมิวนิสต์ในศตวรรษที่ 20) แต่จะบอกว่าไม่มีวิสัยทัศน์เอาเสียเลย เพียงแต่เคลื่อนไหวต่อรองกับโครงการที่ตนไม่ชอบ ก็ไม่เชิงนะครับ ผมคิดว่าความคิดเรื่องการปฏิรูปพลังงานเกิดกับคนรากหญ้าที่ต่อต้านโรงไฟฟ้ามานานแล้ว ก่อนที่จะถูกคนชั้นกลางฉกฉวยไปเป็นของตนเอง ความคิดเรื่องกระจายอำนาจเพื่อให้ท้องถิ่นสามารถจัดการทรัพยากรของตนเองได้ ก็เกิดกับขบวนการเคลื่อนไหวของคนรากหญ้ามานานแล้วเหมือนกัน

 นี่เป็นลักษณะธรรมดาที่เกิดกับ "การปฏิวัติประชาชน" ก่อนศตวรรษที่ 20 ทั่วไป กล่าวคือเป็นผลผลิตของความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ-สังคม มีคนหลากหลายกลุ่มเข้ามาเคลื่อนไหวต่อรองทางการเมือง โดยสงบบ้าง รุนแรงบ้าง เพราะไม่อาจยอมรับโครงสร้างทางการเมืองที่ดำรงอยู่ได้ ไม่มีอุดมการณ์อะไรที่แน่นอน ไม่มีฝักฝ่ายที่ชัดเจนนัก เพราะทุกคนย่อมเปลี่ยนขั้วได้เสมอ เช่นคนชั้นกลางในเมืองเคยต่อต้านเผด็จการทหารใน 2535 ก็อาจกลายเป็นผู้เรียกร้องให้ทหารกลับมายึดอำนาจใน 2556-7 ได้ คนที่เคยเรียกร้องอำนาจการตัดสินใจใช้ทรัพยากรของท้องถิ่น ก็อาจกลับมาสนับสนุนโครงการจัดการน้ำของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ได้เหมือนกัน

 ลักษณะของอีนุงตุงนังที่ผมพูดถึง ก็เป็นอย่างนี้แหละครับ

 แต่ที่แน่นอนก็คือ อย่างไรเสีย "ระบอบเก่า" ก็ไม่อาจดำรงต่อไปเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ส่วนจะต้องเปลี่ยนไปมากหรือน้อยแค่ไหนไม่มีใครคาดเดาได้ แต่จะให้เหมือนเดิมเป๊ะนั้นไม่มีทางเป็นไปได้ แม้แต่ต้องนองเลือดเพื่อหยุดยั้ง "การปฏิวัติประชาชน" ในความหมายนี้มากสักเพียงใดก็ตาม

 อย่างไรก็ตาม ผมอยากปลอบใจพวก "อำมาตย์" ไว้ด้วยว่า ในปลายศตวรรษที่ 20 "การปฏิวัติประชาชน" ก็เปลี่ยนไป แม้ว่าอาจมีองค์กรจัดตั้งของกลุ่มบุคคลเป็นผู้นำอยู่เหมือนในตอนครึ่งแรกของคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผมกำลังนึกถึงเวเนซุเอลา, เอกวาดอร์, อาหรับสปริงส์, และแอฟริกาใต้ เป็นต้น "การปฏิวัติประชาชน" เกิดภายใต้กรอบกติกาบางอย่าง (หากเกิดโดยสงบหน่อย ก็จะเป็นกรอบกติกาของประชาธิปไตยเต็มรูปหรือครึ่งรูป หากเป็นเผด็จการก็อาจรุนแรงหน่อย) ผลก็คือฝ่าย "ปฏิวัติประชาชน" ไม่สามารถกุมอำนาจได้เด็ดขาด ยังจำเป็นต้องเปิดพื้นที่ต่อรองให้แก่ฝ่ายปรปักษ์มากพอสมควร เช่นอาหรับสปริงส์ไม่ได้ทำให้ "ประชาชน" ได้ชัยชนะเด็ดขาด เพียงแต่ขจัดจอมเผด็จการที่เป็นบุคคลออกไป กองทัพก็ยังมีอำนาจต่อรองเหมือนเดิมหรือมากกว่าเดิม ในกลุ่ม "ประชาชน" เองก็มีคนหลายจำพวก รวมทั้งนายทุนที่ให้การสนับสนุนอยู่เบื้องหลังด้วย ผมไม่แน่ใจว่าทายาทของประธานาธิบดีชาเวซแห่งเวเนซุเอลาจะยืนยงต่อไปได้นานแค่ไหน

 สรุปก็คือ "การปฏิวัติประชาชน" ในปลายศตวรรษที่ 20 ไม่ทำให้ "อำมาตย์" หมดตัว ยังมีอะไรเหลือไว้มากพอที่จะ "เอาคืน" ได้ในภายหลัง เพียงแต่ว่าองค์ประกอบของ "อำมาตย์" อาจเปลี่ยนไป เช่นไม่มีกษัตริย์ในเนปาลอีกแล้ว แต่กลุ่ม "อำมาตย์" ในเนปาลก็ยังมีพื้นที่ต่อรองไม่น้อยเหมือนกันภายใต้กองทัพ เป็นต้น

 ทำไม "การปฏิวัติประชาชน" ในต้นและปลายศตวรรษที่ 20 จึงแตกต่างกัน ผมมีคำอธิบายง่ายๆ (ซึ่งอาจง่ายเกินไป) ดังนี้

 "การปฏิวัติประชาชน" ในต้นศตวรรษ เกิดในสังคมที่ยังไม่มีการเมืองมวลชน นักปฏิวัติจึงต้องดึงเอามวลชนเข้ามาเป็นฐานกำลังของตนเอง และประสบชัยชนะในที่สุด แต่ในปลายศตวรรษ สังคมที่เกิด "การปฏิวัติประชาชน" ได้เข้ามาสู่สังคมที่มีการเมืองมวลชนแล้ว แม้บางครั้งบทบาททางการเมืองที่มวลชนมีอยู่ ถูกกำกับควบคุมจากผู้เผด็จการอย่างรัดกุม (เช่นอียิปต์ในสมัยมูบารัก) แต่มีการเมืองมวลชนแล้วจนกระทั่งผู้เผด็จการต้องจัดให้มีการเลือกตั้งปลอมๆ ขึ้น

"การปฏิวัติประชาชน" ในสังคมที่มีการเมืองมวลชนแล้ว ไม่อาจทำได้ด้วยองค์กรจัดตั้งเพียงองค์กรเดียว ต้องอาศัยสร้างเครือข่ายพันธมิตรของคนหลากหลายกลุ่ม "ปฏิวัติประชาชน" จึงต้องมีลักษณะอีนุงตุงนังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ดังนั้น ปัญหาจริงๆ ที่พวก "อำมาตย์" ไทยควรคิดก็คือ การเมืองมวลชนมากกว่า "ปฏิวัติประชาชน" ซึ่งผมเชื่อว่าหลีกเลี่ยงไม่พ้นสำหรับประเทศไทยเสียแล้ว "อำมาตย์"ควรจะยอมรับกรอบกติกาประชาธิปไตยอย่างแน่นแฟ้น เพราะภายใต้กรอบกติกานี้ "การปฏิวัติประชาชน"จะทำความเสียหายแก่อำนาจและผลประโยชน์ของ "อำมาตย์" น้อยที่สุด ยังเหลือพลังและพื้นที่อีกมากที่"อำมาตย์"สามารถใช้ในการต่อรองทางการเมืองได้ และได้อย่างได้เปรียบกว่าเสียด้วย

ที่มา.มติชน
////////////////////////////////////////////////

ไขคำตอบ เนติบริกรเผด็จการรัฐประหาร..!!?

อดีตประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ (สนช.) ยุค “รัฐบาล คมช. (คณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติ ) กลายเป็นบุคคลที่สังคมจับตามากที่สุดคนหนึ่ง ภายหลังมีกระแสข่าวหลุดออกมาว่าคือ “ผู้อยู่เบื้องหลัง วางหมาก-วางเกม ให้กับม็อบกบฎ กปปส.

แต่แม้วันนี้ยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจนจากผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด แต่กลับตรวจสอบพบว่า ในเหตุการณ์รัฐประหาร 19 กันยายน 2549 และเหตุการณ์รัฐประหาร 23 กุมภาพันธ์ 2534 ปรากฏชื่อ  เข้าไป มีบทบาท กับเหตุการณ์เกี่ยวเนื่องกับการรัฐประหารทั้ง 2 อย่างชัดเจน

และเมื่อตรวจสอบยังพบว่า การรัฐประหารทั้ง 2 ครั้ง ยังมีความคล้ายคลึงกันเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะการออกประกาศ-คำสั่ง ไปจนถึง ความเคลื่อนไหวต่างๆ

ที่สำคัญ ก็คือ “ประกาศ-คำสั่งและความเคลื่อนไหว” ของทั้ง 2 เหตุการณ์ดังกล่าวนั้น กลับมีความใกล้เคียงอย่างยิ่งกับ “ประกาศ-คำสั่งและความเคลื่อนไหว” ของ “รัฎฐาธิปัตย์ กปปส.” อย่าง “สุเทพ เทือกสุบรรณ” และปฏิบัติการต่างๆของม็อบกบฎอย่างชัดเจนอย่างน้อย 8 เหตุการณ์ด้วยกัน

1.กรณีการประกาศยึดอำนาจ และการฉีกรัฐธรรมนูญ

รสช.2534 – ปฏิบัติการยึดอำนาจ 23 กุมภาพันธ์ 2534 และได้มีการแถลงการณ์ยึดอำนาจในวันเดียวกัน
คมช..2549 – ปฏิบัติการยึดอำนาจวันที่ 19 กันยายน 2549 เมื่อกระทำการจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้มีการแถลงในวันที่ 20 กันยายน 2549 

กปปส.2557 – สุเทพ เทือกสุบรรณ แม้จะปฏิบัติการยังไม่แล้วเสร็จ แต่ก็ได้ดำเนินการ แถลงการณ์ยึดอำนาจ เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม 2556 โดยอ้างว่า “คณะรัฐมนตรี”ถือว่าเป็นโมฆะแล้ว และประเทศตกอยู่ในภาวะสุญญากาศ ขอประชาชนมั่นใจประชาภิวัฒน์ โดยจะมีการเร่งจัดหา “นายกรัฐมนตรี” ของประชาชน

2.การสั่งจำกัดสิทธิประชาชน –ห้ามชุมนุมการเมือง-ห้ามกิจกรรมพรรคการเมือง
รสช.2534 – ออกประกาศ รสช.ฉบับที่ 7 ห้ามชุมนุมทางการเมือง และประกาศ รสช.ฉบับที่ 20 ห้ามพรรคการเมืองประชุมหรือจัดกิจกรรมทางการ

คมช.2549 – ออกประกาศ คปค.ฉบับที่ 7 ห้ามชุมนุมทางการเมือง และประกาศ คปค.ฉบับที่ 15 ห้ามพรรคการเมืองประชุมหรือจัดกิจกรรมทางการเมือง

กปปส.2557 – ปฏิบัติการยังไม่สำเร็จ แต่ก็พยายามขัดขวางการเลือกตั้ง ไม่ให้พรรคการเมืองดำเนินกิจกรรมทางการเมือง โดย “สุเทพ เทือกสุบรรณ” รัฎฐาธิปัตย์ กปปส. ปราศรัยเมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 2556 ระบุว่า “จะตั้งสภาประชาชน เลือกคนที่ประชาชนเชื่อถือไว้วางใจมาเป็นนายกรัฐมนตรี โดยไม่ใช่คนของพรรคไหนทั้งนั้น”

3.การสั่งข้าราชการมารายงานตัว โดยเฉพาะข้าราชการถูกมองว่าอยู่ฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองก็ถูกโยกย้ายออกจากตำแหน่ง

รสช.2534 – ประกาศ รสช.ฉบับที่ 12 มีคำสั่งให้ข้าราชการมารายงานตัว ลงวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2534

คมช.2549- คำสั่ง คปค. ที่ 11/2549 ลงวันที่ 21 กันยายน พ.ศ.2549 เรื่องให้ข้าราชการมาปฏิบัติราชการสำนักนายกรัฐมนตรีเพื่อความเหมาะสมและประโยชน์แก่ราชการ โยกย้าย 4 นายตำรวจ มาปฏิบัติราชการสำนักนายกรัฐมนตรี โดยให้ได้รับเงินเดือนตามสังกัดเดิมไปพลางก่อน ได้แก่
พล.ต.อ.จุมพล มั่นหมาย ผอ.สำนักข่าวกรองแห่งชาติ นักบริหาร 11
พล.ต.ต.พีรพันธุ์ เปรมภูติ ปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี นักบริหาร 11
พล.ต.อ.เพรียวพันธ์ ดามาพงศ์ รอง ผบ.ตร.
พล.ต.ท.ชลอ ชูวงษ์ ผู้ช่วย ผบ.ตร.

กปปส.2557 – 27 ธันวาคม 2556 “สุเทพ เทือกสุบรรณ” รัฎฐาธิปัตย์ กปปส.ปราศรัยขู่อาฆาตข้าราชการจำนวนมาก ในทุกๆทิศทาง โดยจะมีการเอาผิดตามกฎหมายไปจนถึงการจะใช้อำนาจในการตรวจสอบบัญชีทรัพย์สินและขู่ว่าจะมีการอายัดทรัพย์สินด้วย อาทิ พล.ต.อ.อดุลย์ แสงสิงแก้ว ผบ.ตร. , พล.ต.ท.วรพงษ์ ชิวปรีชา รอง ผบ.ตร., นายธาริต เพ็งดิษฐ์ อธิบดีดีเอสไอ

4.การออกคำสั่งควบคุมสิทธิเสรีภาพสื่อสารมวลชน
รสช.2534- ประกาศ รสช.ฉบับที่ 9 ลงวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2534 ให้สื่อวิทยุและโทรทัศน์งดเผยแพร่ราชการปกติของสถานี และให้สถานีวิทยุถ่ายทอดกระจายเสียงจากสถานีวิทยุกองพลที่ 1 รักษาพระองค์เท่านั้น ส่วนสถานีโทรทัศน์ให้ถ่ายทอดออกรายการจากสถานีโทรทัศน์ช่อง 5 เท่านั้น
คมช.2549- ประกาศ คปค.ฉบับที่ 10 ขอความร่วมมือสื่อมวลชนในการนำเสนอข่าวสาร โดยอ้างเรื่องการเกิดความแตกแยกความสามัคคี

กปปส.2557 – สุเทพ เทือกสุบรรณ แถลง เมื่อ 1 ธันวาคม 2557 ให้ข้าราชการหยุดงานตั้งแต่วันที่ 2 ธันวาคม และสั่งไม่ให้ “สื่อมวลชน” เสนอข่าวรัฐบาล โดยให้ทุกสำนักนำเสนอข่าวของ กปปส.



5.การกำจัดนักการเมืองฝ่ายตรงข้าม ด้วยการออกคำสั่งให้มีรายงานตัวและมีการควบคุมตัว

รสช.2534 – มีความพยายามจับกุมบุคคล 3 คนในวันที่ก่อการรัฐประหาร คือ พล.ต.มนูญ รูปขจร นายไกรศักด์ ชุณหะวัณ และร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง แต่ทั้ง 3 คนได้ ลี้ภัยไปต่างประเทศ

คมช.2549 – ควบคุมตัว นายยงยุทธ ติยะไพรัช อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม, นายเนวิน ชิดชอบ อดีตรัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี จาก คำสั่งคณะปฏิรูปฉบับที่ 9/2549 ลงวันที่ 20 กันยายน พ.ศ.2549

กปปส.2557- สุเทพ เทือกสุบรรณ ได้ปราศรัยอย่างชัดเจนว่าจะมีการระดมมวลชนไล่ล่า “นายกรัฐมนตรี” โดยจะมีการติดตามเพื่อควบคุมตัว “นายกรัฐมนตรี” และ “รัฐมนตรี” ทุกคน และในวันที่ 14 มกราคม 2557 “สุเทพ เทือกสุบรรณ” ยัง

ปราศรัยเปิด รายชื่อบัญชีดำ ที่จะดำเนินการบุกจับตัว ประกอบด้วย 1.นายสุรพงษ์ โตวิจักขณ์ชัยกุล รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ 2.ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน 3.พล.ต.อ.ประชา พรหมนอก รองนายกรัฐมนตรี 4.นายจาตุรนต์ ฉายแสง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ 5.นายภูมิธรรม เวชชยชัย เลขาธิการพรรคเพื่อไทย และ 6.นายปลอดประสพ สุรัสสวี รองนายกรัฐมนตรี



6.การดำเนินการเพื่ออายัดทรัพย์สินของฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง อย่างไม่เป็นธรรม
รสช.2534 – ประกาศ รสช.ฉบับที่ 26 ลงวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2534 ให้อายัดและห้ามจำหน่ายจ่ายโอนทรัพย์สิน พร้อมตั้ง “คณะกรรมการตรวจสอบทรัพย์สิน” ขึ้นมา มีจำนวน 7 คนโดยมี “พล.อ.สิทธิ์ จิรโรจน์” เป็นประธาน เพื่อตรวจสอบทรัพย์สินและเตรียมการไปสู่การ “ยึดทรัพย์” นักการเมืองและบุคคลที่อยู่ในฝ่ายตรงข้ามกับคณะยึดอำนาจ

คมช.2549- ประกาศ คปค.ฉบับที่ 23 ลงวันที่ 24 กันยายน 2549 ให้มี “คณะกรรมการตรวจสอบทรัพย์สิน” ให้ตรวจสอบโครงการตามนโยบายต่างๆของรัฐบาลที่ถูกยึดอำนาจอย่างละเอียด พร้อมตรวจสอบทรัพย์สินนักการเมืองฝ่ายตรงข้ามและผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด จากนั้นก็มี ประกาศ คปค.ฉบับที่ 30 แต่งตั้งคณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อรัฐ (คตส.) มาตรวจสอบข้อกล่าวหาต่างๆ ที่ คมช.กล่าวหารัฐบาลชุดก่อน เพื่อเป็นการปูทางไปสู่การ “ยึดทรัพย์” นักการเมืองฝ่ายตรงข้าม
กปปส.2557- สุเทพ เทือกสุบรรณ ประกาศบ่อยครั้งว่า หากได้เป็น “รัฎฐาธิปัตย์” เมื่อไรจะยึดทรัพย์นักการเมืองฝ่ายตรงข้ามและผู้เกี่ยวข้องทั้งหมดทันที

7.การแต่งตั้งนายกรัฐมนตรี และจัดตั้งคณะรัฐมนตรี เพื่อสืบทอดอำนาจ
รสช.2534 – พล.อ.สุนทร คงสมพงษ์ ประธานสภารักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ (รสช.) ได้มีการประกาศใช้ “ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พ.ศ.2534” เมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2534 จากนั้นก็ได้เสนอชื่อ “นายอานันท์ ปันยารชุน” เป็นนายกรัฐมนตรี

คมช.2549 – พล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน ประธานคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข (คปค.) ได้ ประกาศใช้ “รัฐธรรมนูญ (ชั่วคราว) พ.ศ.2549” ในวันที่ 1 ตุลาคม 2549 จากนั้นก็มีการเสนอชื่อ พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ เป็นนายกรัฐมนตรี ในวันเดียวกัน

กปปส.2557 – สุเทพ เทือกสุบรรณ ประกาศจะเป็น “รัฎฐาธิปัตย์” ในการเสนอชื่อนายกรัฐมนตรี และรับสนองพระบรมราชโองการแต่งตั้ง นายกฯคนกลาง ด้วยตัวเอง

8.การกระทำในร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่-นิรโทษกรรมตัวเอง
รสช.2534 – ประกาศใช้ ธรรมนูญปกครองราชอาณาจักร พ.ศ.2534 ในวันที่ 1 มีนาคม 2534 โดยนิรโทษกรรมตัวเองเอาไว้ในมาตรา 32

คมช.2549- ประกาศใช้ “รัฐธรรมนูญแห่งราอาณาจักรไทย (ชั่วคราว) พ.ศ.2549” ในวันที่ 1 ตุลาคม 2549 โดยนิรโทษกรรมตัวเองเอาไว้ในมาตรา 37

กปปส.2557- สุเทพ เทือกสุบรรณ แม้จะประกาศปฏิบัติการ “ประชาภิวัฒน์” ยึดอำนาจโดยประชาชน” แต่ยังไม่กล้าที่จะพูดเรื่องนี้ให้มีความชัดเจนว่าท้ายที่สุดแล้วจะต้องมีการฉีกรัฐธรรมนูญ 2550 เนื่องจาก “รัฐธรรมนูญ” กำหนดให้ “นายกรัฐมนตรี” จะต้องเป็น “สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร” ซึ่งในทุกข้อเสนอ กปปส. นั้น “นายกรัฐมนตรี” ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง แม้แต่แนวทางเดียว ดังนั้นจึงค่อนข้างที่จะชัดเจนว่าหากปฏิบัติการของ กปปส.สำเร็จ ก็ต้องมีการฉีกรัฐธรรมนูญและเป็นไปได้สูงที่จะต้องมีการนิรโทษกรรมให้กับ “แกนนำ กปปส.” เนื่องจากโดนคดีร้ายแรงด้วยกันทั้งสิ้น

ดังนั้น จึงค่อนข้างจะชัดเจนว่า เหตุการณ์ รัฐประหาร 2534 และ รัฐประหาร 2549 มีปรากฎการณ์หลายอย่างที่เกิดขึ้นและคล้ายคลึงกันอย่างน่าประหลาด

โดยทั้งสองครั้งมีความเชื่อมโยงกับเขา ในฐานะมือกฎหมายใหญ่
ที่น่าสนใจไปยิ่งกว่านั้นคือ เหตุการณ์ทั้งหมดสอดคล้องกับสิ่งที่ สุเทพ เทือกสุบรรณ แกนนำ กปปส. ปฏิบัติการและประกาศออกมาตลอดระยะเวลาที่มีการจัดการชุมนุม 

ซึ่งคนที่จะ ตอบ ได้ชัดเจนว่า ทั้ง 3 เหตุการณ์ เกี่ยวข้องกันหรือไม่ และเป็น ฝีมือ การวางหมาก-วางเกมของใคร ที่สำคัญคือ คนๆนั้น เป็น คนเดียวกัน หรือไม่  ก็คงหนีไม่พ้น คนชื่อ มีชัย ฤชุพันธุ์

ที่มา.พระนครสาส์น

--------------------------------------------------------

เติมสุขกับเทศกาล สงกรานต์ !!?

โดย วิไล อักขระสมชีพ

นับถอยหลังเข้าสู่เทศกาล "สงกรานต์"หรือ "ปีใหม่ไทย" ในไม่กี่วันข้างหน้า เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งที่ทุกคนจะเล่นสาดน้ำเฮฮากันแบบสุขสุด ๆ กันไป

น่าจะเป็นวันหยุดยาวที่อุณหภูมิการเมืองคลายความร้อนแรงกันชั่วขณะหนึ่ง

แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ดัชนีความสุขคนไทยจะกลับมาดีขึ้น และเป็นวันที่ได้กลับไปพบหน้าญาติมิตรสหายกัน

ก็ขอให้ทุกคนเก็บเกี่ยวสิ่งดี ๆ กันไว้เป็นพลังใจกลับมาดำเนินชีวิต

โดยเฉพาะคนกรุง ก่อนจะกลับมาใช้ชีวิตคนเมืองตามปกติ ท่ามกลางมรสุมการเมืองไทยแบ่งฝักแบ่งฝ่าย ซึ่งกดดันประเทศไทยเดินช้ากว่าประเทศเพื่อนบ้าน

โดย เฉพาะประเทศเวียดนามที่เวลานี้เป็นเดอะสตาร์ในเวทีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) นักลงทุนต่างชาติดาหน้ากันเข้าไปลงทุนไม่น้อย ขณะที่รัฐบาลมีการพัฒนาสาธารณูปโภคค่อนข้างเยอะมาก

มีการสร้างทางด่วนเพิ่มอีกเพื่อเชื่อมเส้นทางเศรษฐกิจรองรับเออีซี

ยิ่งช่วงที่ผู้เขียนได้มีโอกาสไปดูงานของตลาดทุนในฮานอย ประเทศเวียดนาม เมื่อเร็ว ๆ นี้ ได้รับฟังข้อมูลการเติบโตทางเศรษฐกิจที่รวดเร็วของเวียดนาม อันเนื่องมาจากภาครัฐที่มีการขยายการลงทุนด้านสาธารณูปโภคไม่น้อย โดยได้เข้ามาระดมทุนผ่านตลาดพันธบัตร จนทำให้ปีที่แล้วตลาดพันธบัตรเติบโตอย่างรวดเร็ว และมีขนาดใหญ่กว่าตลาดหุ้นฮานอยด้วย

ขณะที่ตลาดหุ้นพบว่า บริษัทส่วนใหญ่ที่เข้ามาจดทะเบียนเป็นบริษัทลูกของรัฐบาลนั่นเอง ซึ่งในเวียดนามมี 2 ตลาดหุ้นหลัก คือ ตลาดหุ้นฮานอย และตลาดหุ้นโฮจิมินห์

แต่ว่าตลาดหุ้นโฮจิมินห์จะมีขนาดใหญ่กว่าตลาดหุ้นฮานอย โดยตลาดหุ้นโฮจิมินห์มีมูลค่าราคาตลาดรวม (มาร์เก็ตแคป)อยู่ที่ 1.5 ล้านล้านบาท ขณะที่ยอดซื้อขาย (วอลุ่ม เทรด) ประมาณ 2.6 พันล้านบาท ส่วนราคาหุ้นถูกหรือไม่วัดจากค่าพีอี (ราคาหุ้นต่อกำไรสุทธิต่อหุ้น) พบว่าอยู่ที่ 13 เท่า ส่วนตลาดหุ้นฮานอย มีขนาดมาร์เก็ตแคป 1.9 แสนล้านบาท มีวอลุ่มเทรดประมาณ 900 ล้านบาท มีค่าพีอีสูง 19 เท่า สะท้อนราคาหุ้นจะแพงกว่าโฮจิมินห์

นอกจากนี้ยังมีตลาดหุ้น OTC (Over the Counter) อีก ซึ่งจะเป็นตลาดรองรับบริษัทที่ต้องการเตรียมตัวเป็นบริษัทจดทะเบียนในตลาดหุ้นหลัก ส่วนใหญ่จะเป็นบริษัทขนาดเล็กที่นำหุ้นเข้ามาซื้อขายกัน

แม้วันนี้ตลาดทุนของเวียดนามอยู่ในระหว่างการพัฒนากฎเกณฑ์ต่าง ๆ ให้ได้มาตรฐานสากล แต่นักลงทุนที่มาเปิดบัญชีเล่นหุ้นมีจำนวน 1.2 ล้านบัญชีทีเดียว ซึ่งเยอะกว่าประเทศไทยที่มีนักลงทุนเปิดบัญชีเพียง 9.7 แสนบัญชีเอง หากเทียบกับจำนวนคนแล้ว เวียดนามมีประชากรมากถึง 93 ล้านคน ขณะที่คนไทยมีจำนวนประชากรราว 66-67 ล้านคน

อีกสิ่งที่น่าสนใจของเวียดนาม คือ อาชีพที่ได้รับความนิยมมากสุดในเวียดนาม คือ ทหาร ตำรวจ ครู ซึ่งไกด์เล่าว่าเป็นอาชีพที่ได้รับเงินเดือนสูงสุด และถือเป็นอาชีพที่มีเกียรติได้รับการยกย่อง เป็นอาชีพที่เข้าทำงานยากจะเน้นคัดคุณภาพของคนอย่างมาก ขณะที่อาชีพหมอ วิศวะ ไม่ได้

ติดอยู่ในอันดับต้น อย่างไรก็ตาม ชาวเวียดนามจะมีอาชีพหลัก "ชาวนา" และเห็นว่าขณะนี้ รัฐบาลกำลังให้ความสำคัญกับการพัฒนาสายพันธุ์ข้าวอย่างเข้มข้น โดยเฉพาะข้าวหอมมะลิ เรียกว่ามุ่งมั่นปักธง "แข่งขัน" กับประเทศไทยกันทีเดียว

ขณะที่วันนี้ การเมืองของประเทศไทยยัง "จมปลักแห่งสี" ของความขัดแย้งกันมาหลายปี จนมาถึงวันนี้แตกแยกจนเกินจะเยียวยา ฉุดรั้งการพัฒนาประเทศล่าช้าลง ขณะที่เพื่อนบ้านรอบ ๆ เดินหน้าประเทศกันแบบไม่รั้งรอกันอีกแล้ว

ผู้เขียนมีหนังสือพ็อตเกตบุ๊กที่น่าอ่านมานำเสนอ "คิด-เขียน" เขียนโดย บรรยง พงษ์พานิช ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร กลุ่มธุรกิจการเงินเกียรตินาคิน-ภัทร ที่วันนี้ผันชีวิตมาเดินบนเส้นทางอินเวสต์เมนต์แบงเกอร์ จากอดีต คลุกคลีวงการตลาดทุนมายาวนาน ถือเป็นเทรดเดอร์รุ่นเก๋าสมัยเคาะกระดานตลาดหุ้นไทย เขาก้าวขึ้นมาสู่เก้าอี้ "ประธานกรรมการหลักทรัพย์ ภัทร"

หนังสือทั้งสองเล่มนี้ได้จั่วหัวไว้หน้าปกว่า "สารรักถึงนักเล่นหุ้น ทำไมผมถึงไม่กล้าเล่นหุ้น + สารรักถึงมวลมหาประชาชน ทางออกและก้าวต่อไปของสังคมไทย"

สงกรานต์นี้ ผู้เขียนวางแผนจะอ่านหนังสือ 2 เล่มนี้ หลังจากที่พลิก ๆ ดู หลายเรื่องน่าสนใจ อาทิ ตลาดหุ้นที่ดีเป็นอย่างไร, ภาวะวุ่น ภาวะหุ้น, ทำไมผมไม่ กล้าเล่นหุ้น, 6 เหตุผล ทำไมเราไม่ควรเล่นหุ้นด้วยตนเอง, ทางออกจากกับดักความขัดแย้ง, หลักมั่ว ๆ ในการบริหารทรัพยากรมนุษย์, มหากาพย์ต้มยำกุ้ง,เราจะเจอวิกฤตเศรษฐกิจแบบเดียวกับปี 2540 กันอีกไหม ?, ชีวิต...คิดง่าย ๆ Simple Like That, จากพี่เตาถึงน้อง ๆเป็นต้น

และจะมาเล่าให้ฟังต่อ ๆ กันไป

ที่มา.ประชาชาติธุรกิจ
/////////////////////////////////////////////////////

เหตุผล : รัฐบาลขวางประชุมวุฒิสภา !!?

โดย : สมฤทัย ทรัพย์สมบูรณ์

เนื่องจาก "วุฒิสภา" คือ กลไกสำคัญหนึ่งใน "เกมชิงอำนาจ" การ "สกัด" ไม่ให้วุฒิสภาเข้ามาเกี่ยวข้องในเกม คือสิ่งที่รัฐบาลพยายามทำอยู่ในตอนนี้

ในหมากเกมที่ฝ่ายตรงข้ามรัฐบาลมองไว้ คือ หากศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยให้ "ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร" พ้นจากความเป็นนายกรัฐมนตรี จะใช้ช่องทาง "วุฒิสภา" ในการเสนอชื่อนายกฯ ตามมาตรา 7 ขณะที่ในคำร้องของ "ไพบูลย์ นิติตะวัน" ส.ว.สรรหา ได้ขอไปด้วยว่าหากศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยให้ยิ่งลักษณ์พ้นจากความเป็นนายกฯ ให้นำรัฐธรรมนูญมาตรา 172 และ 173 มาใช้โดยอนุโลม นั่นคือ ให้วุฒิสภาทำหน้าที่เป็นสภาผู้แทนฯ เพื่อเลือก "นายกรัฐมนตรี"

เมื่อต้นเดือนทางวุฒิสภาได้ทำหนังสือถึงนายกฯ เพื่อให้กราบบังคมทูลเสนอร่างพระราชกฤษฎีกาขอเปิดประชุมสมัยวิสามัญ ในวันที่ 18 เมษายน เพื่อดำเนินการใน 3 เรื่อง คือ ถอดถอนนายนิคม ไวยรัชพานิช ประธานวุฒิสภา จากกรณีแก้ไขรัฐธรรมนูญเรื่องที่มา ส.ว., ให้ความเห็นชอบบุคคลเข้าเป็น ป.ป.ช. แทนนายใจเด็ด พรไชยา ที่พ้นวาระเนื่องจากอายุครบ 70 ปี และพิจารณาบุคคลดำรงตำแหน่งผู้ทรงคุณวุฒิของศาลปกครอง ซึ่งเป็นไปตามรัฐธรรมนูญมาตรา 132 ที่กำหนดว่าในระหว่างที่ไม่มีสภาผู้แทนราษฎร วุฒิสภาจะประชุมไม่ได้ ยกเว้นเรื่องที่กำหนดไว้ ซึ่งรวมถึงเรื่องการแต่งตั้งและถอดถอนบุคคล

แทนที่นายกฯ จะดำเนินการตามที่วุฒิสภาส่งเรื่องมา กลับมีการสั่งการให้สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี ทำหนังสือไปถามความเห็นจาก "สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา" และเมื่อวันที่ 4 เมษายน นายชูเกียรติ รัตนชัยชาญ เลขาธิการคณะกรรมการกฤษฎีกา ได้ทำความเห็นกลับมายังเลขาธิการคณะรัฐมนตรี โดยสรุป คือ สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกามีความเห็นทำนองว่า ไม่สามารถเปิดประชุมรัฐสภาสมัยวิสามัญเพื่อให้วุฒิสภาดำเนินการดังกล่าวได้

ความเห็นของสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา โดยสรุป คือ

1.การจะเปิดประชุมวุฒิสภาเพื่อถอดถอนบุคคล ไม่สามารถใช้ช่องทางรัฐธรรมนูญมาตรา 128 วรรคสาม ที่กำหนดให้เรียกประชุมวิสามัญใน "กรณีที่เป็นไปเพื่อประโยชน์แห่งรัฐ"

2.ในส่วนกระบวนการถอดถอนบุคคล หาก ป.ป.ช.ส่งเรื่องมานอกสมัยประชุม ประธานวุฒิสภาต้องแจ้งให้ประธานรัฐสภาทราบเพื่อดำเนินการกราบบังคมทูล เพื่อมีพระบรมราชโองการเรียกประชุมสมัยวิสามัญ แต่ตอนนี้ไม่มีประธานรัฐสภา

3.สมาชิกภาพของ ส.ว.ที่มาจากการเลือกตั้งเมื่อวันที่ 30 มีนาคม จะนับตั้งแต่วันดังกล่าว ดังนั้น หากหลังวันที่ 30 มีนาคมจนถึงก่อนวันที่ กกต.จะประกาศรับรองผลการเลือกตั้ง หากมีการดำเนินการของวุฒิสภา อาจจะเป็นประเด็นปัญหาเกี่ยวกับองค์ประกอบวุฒิสภาขึ้นมาได้ ว่าจะประกอบด้วย ส.ว.ใด และถูกต้องหรือไม่

4.ระยะเวลา 20 วันตามข้อบังคับวุฒิสภา ที่กำหนดให้ประชุมนัดแรกหลังจากได้รับเรื่องถอดถอนบุคคลจาก ป.ป.ช.เป็นระยะเวลาเร่งรัด ไม่ได้หมายความว่าหลังจากนั้นจะถอดถอนไม่ได้

พิชิต ชื่นบาน มือกฎหมายของพรรคเพื่อไทย ขยายความเห็นของคณะกรรมการกฤษฎีกา ว่า เนื่องจากในรัฐธรรมนูญมาตรา 132 เรื่องการประชุมวุฒิสภาในช่วงที่ไม่มีสภาผู้แทนฯ นั้น ไม่ได้บัญญัติไว้ว่าจะให้ทำโดยวิธีใด ต่างจากมาตรา 128 วรรคท้าย ที่กำหนดไว้ว่า การประชุมรัฐสภาสมัยวิสามัญให้ทำโดยพระราชกฤษฎีกา เมื่อรัฐธรรมนูญไม่ได้บัญญัติวิธีการไว้ชัดๆ เราก็ต้องตีความตามตัวบทกฎหมาย จะไปคิดเอาเองไม่ได้ว่าให้ทำโดยวิธีใด

"ผมก็เห็นเหมือนคณะกรรมการกฤษฎีกา เมื่อรัฐธรรมนูญไม่ได้เขียนไว้ จะมาแปลว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อยังเป็นประเด็นถกเถียงกันอยู่" นายพิชิต กล่าว

เมื่อถามว่า รัฐบาลคงทำตามความเห็นของคณะกรรมการกฤษฎีกาใช่หรือไม่ นายพิชิต กล่าวว่า "ก็คณะกรรมการกฤษฎีกาเป็นที่ปรึกษากฎหมายของรัฐบาล"

"ถ้าคุณสุรชัย (รองประธานวุฒิสภา ทำหน้าที่ประธานวุฒิสภา) เห็นว่าสามารถประชุมได้ ก็นัดประชุมไปเลย ถ้าเห็นว่าทำได้ก็ต้องกล้าหาญดำเนินการไปเอง แต่คุณสุรชัยก็ต้องคิดว่าตัวเองไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง จะดำเนินการถอดถอน หรือจะดำเนินการให้ใครเป็นนายกฯ ตามมาตรา 7 ก็ต้องคิดให้มาก" นายพิชิต กล่าว

อย่างไรก็ตาม "ไพบูลย์ นิติตะวัน" เปิดเผยว่า กรณีที่ไม่มีสภาผู้แทนราษฎร แล้วมีการประชุมวุฒิสภาเพื่อแต่งตั้งบุคคล เคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อปี 2549 หลังจากรัฐบาลทักษิณ ชินวัตร ยุบสภา โดยครั้งนั้นเป็นการประชุมวุฒิสภาเพื่อเลือก กกต. โดยนายกฯ รักษาการในขณะนั้น คือ พ.ต.ท.ทักษิณ เป็นผู้กราบบังคมทูล เพื่อมีพระบรมราชโองการเรียกประชุมสมัยวิสามัญ

ทั้งนี้ จากการตรวจสอบพบว่า การประชุมวุฒิสภานัดดังกล่าว เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 8 กันยายน 2549 โดยเป็นการประชุมเพื่อเลือกคณะกรรมการการเลือกตั้งแทนคณะกรรมการเลือกตั้งชุดเดิมที่ถูกศาลอาญาตัดสินให้จำคุก ในข้อหาการปฏิบัติหน้าที่ไม่ชอบโดยการเอื้อประโยชน์ให้แก่พรรคไทยรักไทย ในครั้งนั้นรัฐบาลเป็นผู้ดำเนินการให้มีการเปิดประชุม โดยคณะรัฐมนตรีได้รับทราบร่างพระราชกฤษฎีกาเรียกประชุมสมัยวิสามัญ และร่างพระราชกฤษฎีกาปิดประชุมสมัยวิสามัญดังกล่าว ในวันที่ 5 กันยายน 2549 ซึ่งเป็นไปตามมาตรา 168 ของรัฐธรรมนูญปี 2540 ซึ่งมีเนื้อหาเดียวกับมาตรา 132 ของรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันที่วุฒิสภากำลังขอให้ดำเนินการอยู่

ชัดเจนยิ่งกว่าชัดเจน ว่ารัฐบาลกำลังสกัดวุฒิสภาไม่ให้เข้ามาเกี่ยวข้องในเกมการเมืองที่กำลังจะเข้าสู่ "ฉากสุดท้าย" ซึ่งวิธีการที่จะสกัดวุฒิสภาได้ ก็คือตีความว่าวุฒิสภาไม่สามารถเปิดประชุมได้

การตีความดังกล่าวของคณะกรรมการกฤษฎีกาซึ่งฝ่ายรัฐบาลเห็นด้วยนี้ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องการรับรอง ส.ว.เลือกตั้งของ กกต. ว่าจะถึงหรือไม่ถึง 95 เปอร์เซ็นต์ เพราะถึงแม้ กกต.จะรับรอง ส.ว.เลือกตั้งมาได้ถึง 95 เปอร์เซ็นต์ แต่หากตีความว่าเมื่อไม่มี "สภาผู้แทนราษฎร" ก็ไม่สามารถเปิดประชุมวุฒิสภาได้ ทุกอย่างก็จบ วุฒิสภาก็ประชุมไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร

ถ้ารัฐบาลยังไม่ยอม...เรื่องนี้ก็คงจะเป็นอีกเรื่องที่ต้องไปจบที่ศาลรัฐธรรมนูญ

ที่มา.กรุงเทพธุรกิจ
/////////////////////////////////////////////////////

บ้านเมืองไม่ได้เอาไว้เดิมพัน !!?

การชุมนุมเพื่อเรียกร้องให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองตามอุดมการณ์ที่แต่ละฝ่ายยึดถือ มีแนวโน้มละทิ้งกฎเกณฑ์เข้าไปทุกขณะ ล่าสุดนายสุเทพ เทือกสุบรรณ เลขาธิการคณะกรรมการประชาชนเพื่อการเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข (กปปส.) ได้ออกมาแจงถึงเหตุผลที่ออกมาประกาศยึดอำนาจประเทศไทย ตั้งตัวเองเป็นองค์รัฏฐาธิปัตย์ หรือการมีอำนาจอธิปไตย เพื่อออกคำสั่งตั้งนายกฯโดยตนจะเป็นผู้สนองรับพระบรมราชโองการเอง เมื่อเร็วๆนี้ว่า ไม่ใช่ทำตัวเป็นเผด็จการดังที่ฝ่ายตรงข้ามประดิษฐ์วาทกรรมขึ้นมากล่าวหาตน แต่ทำในฐานะร่างทรงของประชาชนและยืนยันว่าทำอย่างถูกต้องเมื่ออำนาจอธิปไตยกลับมาเป็นของปวงชนและต้องการให้จัดการประเทศอย่างไร
   
พร้อมกันนั้นยังได้ส่งข้อความกลับไปยังกลุ่มแนวร่วมต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ (นปช.) ว่าถ้าแน่จริง ให้ระดมมวลชนมาเลย ถ้าน้อยกว่าก็เอาประเทศไป พวกเราจะยอมเป็นทาสแล้วชาติหน้าค่อยมาต่อสู้กันใหม่ ขณะเดียวกัน นายจตุพร พรหมพันธุ์ ประธาน นปช. ได้กล่าวว่านปช.จะนัดชุมนุมวันเดียวกับศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยสถานะความเป็นนายกรัฐมนตรีของนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร และยังบอกด้วยว่า การที่นายสุเทพรับคำท้าเป็นเรื่องดีใครมีเพื่อนร่วมขบวนการมากกว่ากัน ก็มาวัดกันในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
   
การที่มวลชนทั้ง 2 ขั้วการเมืองต่างเห็นพ้องในการระดมมวลชนและใช้ปริมาณเป็นเครื่องชี้วัดว่า ฝ่ายใดจะได้เมืองไปครอง หรือได้อำนาจรัฐไป ถือเป็นเรื่องน่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง เพราะการระดมมวลชนมาเผชิญหน้ากัน นอกจากสุ่มเสี่ยงต่อการนำไปสู่ความรุนแรงแล้ว ยังมีโอกาสที่จะเกิดผลอันไม่พึงปรารถนาต่อบ้านเมืองอีกด้วย นอกจากนี้ แม้สิทธิการชุมนุมทางการเมืองได้รับประกันตามรัฐธรรมนูญ แต่รัฐธรรมนูญไม่ได้ให้สิทธิ์บุคคล หรือกลุ่มบุคคลนำบ้านเมืองมาเป็นเดิมพัน ดังที่แกนนำ 2ขั้วการเมืองแสดงออกมา
   
ที่ผ่านมาแม้แกนนำไม่ว่าขั้วการเมืองไหน อ้างเสมอว่า อำนาจเป็นของปวงชน แต่ในหลักความจริง ปวงชนมิได้หมายถึงกลุ่มบุคคลที่มาร่วมชุมนุมเท่านั้น หากยังหมายรวมไปถึงบุคคลอื่นที่อาจมีความคิดและวิธีแสดงออกถึงความต้องการทางการเมืองที่แตกต่างออกไปอีกด้วยฉะนั้นการยกเอาจำนวนมวลชนที่ระดมมาชี้ผลแพ้ชนะเพื่อกำหนดอนาคตประเทศไทยไม่ต่างจากการหันหลังให้ระบอบประชาธิปไตย ที่ยึดมั่นในความมีส่วนร่วม และเท่าเทียม อย่างแน่นอน และวิธีการดังกล่าว ซึ่งไม่ได้อิงกับหลักกฎหมายใด หรือแนวปฏิบัติที่เคยมีมา อาจจะซํ้าเติมสถานการณ์บ้านเมืองให้สลับซับซ้อนมากยิ่งขึ้นไปอีก
   
ทั้งนี้การที่ประเทศไทยมีรัฐบาลรักษาการมากว่า 4 เดือน และมีการชุมนุมทางการเมืองยืดเยื้อมาเกือบครึ่งปี ได้ส่งผลกระทบในหลายด้านโดยเฉพาะภาคเศรษฐกิจ หลายสัปดาห์ที่ผ่านมา หน่วยงานทางเศรษฐกิจทั้งของรัฐและเอกชนได้ออกมาประกาศปรับลดประมาณการอัตราขยายตัวทางเศรษฐกิจกันโดยถ้วนหน้า เนื่องจากกิจกรรมทางเศรษฐกิจทั้งการบริโภคและลงทุนอยู่ในภาวะชะงักงันถึงชะลอตัว จากสภาวะความไม่แน่นอนทางการเมือง
   
กับวิกฤติการเมืองที่คงอยู่และมีแนวโน้มลุกลามไปยังภาคส่วนอื่น เรามองว่าถึงเวลาแล้วที่คู่กรณีต้องมองหาหนทาง ที่จะพาบ้านเมืองออกจากกับดักทางการเมืองที่กำลังทำร้ายคนไทยทุกคนไม่ใช่ออกมาประกาศท้าทายเอาบ้านเอาเมืองมาเป็นเดิมพัน ดังที่ปรากฏอยู่เวลานี้

ที่มา.นสพ.ฐานเศรษฐกิจ
///////////////////////////////////////////////

ใครคือ"รัฏฐาธิปัตย์"

หนึ่งคือการลงมติของคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติกรณีทุจริตโครงการรับจำนำข้าวตามนโยบายของรัฐบาลว่านางสาวยิ่งลักษณ์ชินวัตรนายกรัฐมนตรีจะมีความผิดไปด้วยตามมาตรา 157 ละเว้นการปฏิบัติหน้าที่หรือไม่

หนึ่งคือการวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญกรณีการโยกย้ายนายถวิลเปลี่ยนศรีอดีตเลขาธิการสภาความมั่นคงแห่งชาติ (สมช.)ว่าจะมีผลให้สถานภาพรัฐมนตรีของนางสาวยิ่งลักษณ์สิ้นสุดลงเฉพาะตัวตามรัฐธรรมนูญมาตรา 182 (7) ประกอบมาตรา 268 หรือไม่

ทั้ง 2 กรณีไม่ว่าจะมติของป.ป.ช. หรือการวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญหากมีผลออกมาว่าผิดการทำหน้าที่ในการเป็นรักษาการนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมก็จะต้องสิ้นสุดลง
นั่นแปลว่าโอกาสที่จะเกิดสุญญากาศทางการเมืองจะมีขึ้นทันที

เพราะต่อให้พรรคเพื่อไทยไปร้องให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่าเป็นเรื่องสถานภาพสิ้นสุดลงเฉพาะตัวไม่ใช่คณะรัฐมนตรีทั้งหมดแต่หากดูการวินิจฉัยขององค์กรอิสระที่เป็นขั้วตรงข้ามรัฐบาลจะเห็นว่าผลการวินิจฉัยแทบจะไม่เคยเป็นคุณกับพรรคเพื่อไทยเลยสักครั้ง

มีแต่พรรคประชาธิปัตย์เท่านั้นที่เป็นฝ่ายโชคดีมาโดยตลอดและได้เฮทุกครั้ง

ครั้งนี้แม้แต่อดีตส.ส.พรรคประชาธิปัตย์ที่ออกมาเล่นการเมืองข้างถนนคือนายสุเทพเทือกสุบรรณก็ยังมั่นใจว่ามติและคำวินิจฉัยของป.ป.ช. และศาลรัฐธรรมนูญจะต้องเป็นคุณกับฝ่ายตนเอง

ถึงขนาดที่กล้าประกาศเลยว่าวันที่มีผลวินิจฉัยออกมาวันนั้นนายสุเทพจะประกาศความเป็นรัฏฐาธิปัตย์ใช้อำนาจในการแต่งตั้งนายกรัฐมนตรีคนใหม่และแต่งตั้งสภาประชาชนแทนประชาชนคนไทยทั้งประเทศในทันที

น้ำหนักชัดเจนว่าขั้วตรงข้ามรัฐบาลใจจรดใจจ่อไปที่คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญกรณีของนายถวิลเป็นหลักมากเสียยิ่งกว่ากรณีการมีมติของป.ป.ช.เรื่องทุจริตรับจำนำข้าวเสียอีก

ถามว่าทำไมการโยกย้ายข้าราชการที่ชื่อนายถวิลเปลี่ยนศรีจากตำแหน่งเลขาฯสมช. ไปเป็นที่ปรึกษานายกฯระดับ 11 เมื่อวันที่ 6 กันยายน 2554 แล้วให้พล.ท.ภราดรพัฒนถาบุตรเข้ามาเป็นเลขาฯสมช. แทนจึงกลายเป็นเรื่องใหญ่คอขาดบาดตายถึงขนาดที่ศาลรัฐธรรมนูญรับเอามาเป็นประเด็นในการให้สถานภาพการเป็นรัฐมนตรีของนางสาวยิ่งลักษณ์สิ้นสุดลงหรือไม่เช่นนั้นเชียวหรือ?

หรือว่าในอดีตที่ผ่านมาไม่เคยมีรัฐบาลใดโยกย้ายข้าราชการโดยเฉพาะไม่เคยมีการย้ายเขาฯสมช. ไปเป็นที่ปรึกษานายกฯเลยหรืออย่างไรเพิ่งจะมีรัฐบาลพรรคเพื่อไทยเช่นนั้นใช่หรือไม่ที่ทำ

คำตอบคือไม่ใช่เลยมีการโยกย้ายในลักษณะนี้เกิดขึ้นมาโดยตลอดที่สำคัญไม่ต้องย้อนไปไกลแค่สมัยรัฐบาลนายอภิสิทธิ์เวชชาชีวะก็ได้มีมติคณะรัฐมนตรีเมื่อ 30 มิถุนายน 2552  ให้พล.ท.สุรพลเผื่อนอัยกาพ้นจากเลขาธิการสมช.ไปเป็นที่ปรึกษานายกฯแล้วก็ตั้งนายถวิลนั่นแหละขึ้นมาแทน...ทำไมทำได้
ซ้ำรัฐบาลนายอภิสิทธิ์ยังย้ายนายพีรพลไตรทศาวิทย์จากปลัดกระทรวงมหาดไทยไปเป็นที่ปรึกษานายกฯก็ทำได้อีกเช่นกัน

เหตุผลที่รู้กันทั้งประเทศว่าเป็นที่มาของการสั่งย้ายพล.ท.สุรพลก็คือการเป็นเตรียมทหารรุ่น 10 รุ่นเดียวกับพ.ต.ท.ทักษิณชินวัตรอดีตนายกฯทำให้รัฐบาลไม่ไว้วางใจที่จะให้ทำหน้าที่สำคัญต่อไป
เช่นเดียวกับกรณีย้ายนายพีรพลก็เพราะแค่ลูกของนายพีรพลเป็นเพื่อนกับลูกพ.ต.ท.ทักษิณ
นี่คือความจริงที่เกิดขึ้นแล้วในสมัยรัฐบาลนายอภิสิทธิ์ซึ่งในวันนั้นนายถวิลที่วันนี้พูดว่าที่ต่อสู้ไม่ใช่เพราะต้องการตำแหน่งคืนแต่เพราะต้องการความยุติธรรมเกียรติศักดิ์ศรีของข้าราชการนั้นไม่เคยพูดถึงศักดิ์ศรีข้าราชการของพล.ท.สุรพลที่ตัวเองขึ้นไปนั่งเก้าอี้แทนเลยสักนิดเดียว

นายถวิลไม่เคยพูดให้พล.ท.สุรพลลุกขึ้นต่อสู้เพื่อความยุติธรรมเกียรติศักดิ์ศรีของข้าราชการเลย
หรือความยุติธรรมเกียรติศักดิ์ศรีของข้าราชการของพล.ท.สุรพลกับนายถวิลนั้นแตกต่างกัน
หรือการที่รัฐบาลนางสาวยิ่งลักษณ์ไม่ไว้วางใจนายถวิลที่ใกล้ชิดกับประชาธิปัตย์และไปขึ้นเวทีขั้วตรงข้ามรัฐบาลพรรคเพื่อไทยมาโดยตลอดนั้นมีน้ำหนักน้อยกว่าแค่การที่พล.ท.สุรพลเป็นตท.10

เพราะเรื่องเหมือนกันแต่องค์กรอิสระทำให้กลายเป็นคนละเรื่องเดียวกันใช่หรือไม่จึงทำให้คำว่า 2 มาตรฐานไม่เคยจบไปเสียทีและทำให้วลี“ความยุติธรรมไม่มีความสามัคคีไม่เกิด”ยังดังก้องในประเทศนี้
วันนี้คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญที่กำลังจะเกิดขึ้นหลังสงกรานต์กำลังถูกจับตามองจากทุกฝ่ายว่าจะนำอะไรมาสู่ประเทศไทยความแตกแยกความเสียหายหรือว่าจะทำให้ไฟที่กำลังจะลุกโชนดับลง

นายสุเทพรอคำตัดสินด้วยความมั่นใจและกระหยิ่มถึงขั้นประกาศจุดยืนจะเป็นรัฏฐาธิปัตย์โดยไม่กระมิดกระเมี้ยนอีกต่อไปซึ่งหากตุลาการรัฐธรรมนูญวินิจฉัยออกมาตรงกับธงของนายสุเทพจริงๆนั่นแปลว่ารัฏฐาธิปัตย์เกิดขึ้นแน่เพราะมีการประกาศล่วงหน้าเอาไว้แล้วศาลรัฐธรรมนูญก็รู้แล้ว
ก็เท่ากับตุลาการรัฐธรรมนูญวินิจฉัยเข้าทางเพื่อให้นายสุเทพเป็นรัฏฐาธิปัตย์

สิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมาจากฝั่งของคนรักประชาธิปไตยไม่เอาการทำรัฐประหารทุกรูปแบบจะยอมรับการเป็นรัฏฐาธิปัตย์ของนายสุเทพแต่โดยดีหรือไม่คงไม่มีใครบอกได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะมีการนองเลือดตามมาหรือไม่

สิ่งที่บอกได้คือความไม่เข้าใจว่าทำไมนายสุเทพจึงกล้าย่ามใจจนประกาศตนเป็นรัฏฐาธิปัตย์
เพราะที่ผ่านมาแม้นายสุเทพจะเลือกเล่นการเมืองนอกเกมรัฐสภาออกมาเล่นการเมืองต่อสู้ข้างถนนนาน 4-5 เดือนสู้ไม่ถอยก็ยังต้องชมว่าเป็นนักต่อสู้ที่เข้มแข็งคนหนึ่งแต่พอมาประกาศตนเป็นรัฏฐาธิปัตย์นี่มันไม่ใช่แล้ว

เพราะการปฏิวัติประชาชนถ้าประชาชนทั้งประเทศเอาด้วยนั่นคือการปฏิวัติประชาชนที่แท้จริง
แต่นี่นายสุเทพรู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่... ผู้คนตั้งครึ่งค่อนประเทศไม่ได้เอาด้วยกับวิธีการของนายสุเทพ
มีเพียงมวลมหาประชาชนของนายสุเทพเท่านั้นที่นายสุเทพกล่าวอ้างว่าเป็นมติของคนเหล่านั้นที่จะให้นายสุเทพเป็นรัฏฐาธิปัตย์

ซึ่งหากมวลมหาประชาชนของนายสุเทพมีมากเกินครึ่งค่อนประเทศจริงๆมีมากกว่าคนที่ไม่เห็นด้วยกับนายสุเทพจริงๆทำไม่นายสุเทพไม่สนับสนุนให้มีการเลือกตั้งไปเลยเพราะถ้ามวลมหาประชาชนมีมากมายมหาศาลจริงจะต้องชนะเลือกตั้งแน่จะต้องกลัวพรรคเพื่อไทยชนะเลือกตั้งไปทำไม

การเลือกเป็นรัฏฐาธิปัตย์ด้วยวิธีพิสดารต่างหากที่นายสุเทพจะตอบคนทั้งประเทศจะตอบลูกหลานไทยจะตอบนิสิตนักศึกษาที่เรียนนิติศาสตร์รัฐศาสตร์อย่างไร

คำวินิจฉัยของตุลาการรัฐธรรมนูญจากประเด็นนายถวิลจะทำให้เกิดการ “เปลี่ยนสีเปลี่ยนขั้วอำนาจทางการเมือง”ตามมาหรือไม่

หรือจะเลวร้ายถึงขั้นเปลี่ยนประเทศไทยไปสู่โหมดของการแตกหักทางการเมืองอย่างรุนแรง


หากเกิดขึ้นจริงก็ต้องถือเป็นตราบาปของกลุ่มคนที่คิดจะ“เปลี่ยนสี”ทั้งหลายนั่นแหละ

ที่มา.บางกอกทูเดย์
///////////////////////////////////////////

เชื่อผู้นำชาติบรรลัย !!?

โดย : พระพยอม กัลยาโณ

ความเป็นห่วงของท่าน พล.ต.อ.วรพงษ์ ชิวปรีชา รองผู้อำนวยการศูนย์อำนวยการรักษาความสงบเรียบร้อย (ศอ.รส.) เรื่องการนัดชุมนุมใหญ่ของกลุ่มแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ (นปช.) และกลุ่มคณะกรรมการประชาชนเพื่อการเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข (กปปส.) ในวันตัดสินของศาลรัฐธรรมนูญชี้ชะตาคุณยิ่งลักษณ์ ชินวัตร รักษาการนายกรัฐมนตรี และคณะรัฐมนตรี กรณีแต่งตั้งโยกย้ายนายถวิล เปลี่ยนศรี จากเลขาธิการสภาความมั่นคงแห่งชาติ (สมช.) ไปเป็นที่ปรึกษานายกฯ เพราะเชื่อว่าจำนวนมวลชนจะมีมากกว่าที่เคยชุมนุมมาและมีความเสี่ยงเกิดเหตุความรุนแรงขึ้นได้

การแสดงความเป็นห่วงของท่าน พล.ต.อ.วรพงษ์ไม่ผิดกับประชาชนทั่วไปหรือคนส่วนใหญ่ที่เป็นห่วงว่าจะต้องเกิดความรุนแรง ถ้าทุกคนประกาศตรงกันว่าวันตัดสินของศาลรัฐธรรมนูญจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ขึ้นมา แต่ไม่มีใครพูดเลยว่าจะเป็นไปในทางสงบ สันติ มีแต่ว่าจะต้องเจอกัน ต้องห้ำหั่นกัน ต้องสู้กัน จะเอาชนะกัน ซึ่งหากเป็นแบบนี้คงยากต่อการที่จะไม่ให้มีการบาดเจ็บล้มตาย

เวลานี้เราเห็นว่าหลายคนหลุดอะไรต่ออะไรออกมากันอย่างชนิดที่เมามัน เวลาพูดเรียกว่าเกิดอารมณ์ของคนที่โห่ฮา ส่งเสริมให้นึกถึงคำอะไรที่ไม่น่าจะหลุดจะพลาดก็ออกมา เมื่อหลุดออกมาแล้วก็ไปเร้าจิต เร้าอารมณ์ เร้าใจ ให้ฝ่ายหนึ่งเกลียดชัง อีกฝ่ายหนึ่งชื่นชม ฝ่ายที่ชื่นชอบก็เชียร์ ช่วย เชื่อ และพอเชียร์ ช่วย เชื่อ ก็จะไปช่วยกันทำอะไร ไปช่วยกันให้บ้านเมืองสงบก็ดีไป ช่วย เชื่อ และทำตามผู้นำอย่างที่โบราณเราเคยได้ยินกันมาว่า “เชื่อผู้นำชาติพ้นภัย” แต่คราวนี้อาตมาว่า “เชื่อผู้นำชาติจะบรรลัย”

เพราะแต่ละฝ่ายของการเป็นผู้นำมองดูท่าทีแล้วล้วนแต่หลุดอะไรออกมาแรงๆ แสลงต่ออีกฝ่ายหนึ่งทั้งคู่ จะเป็นม็อบไหนก็ตาม ไม่ได้หลุดออกมาให้อีกฝ่ายหนึ่งเย็นใจ สบายใจ แต่หลุดออกมาแล้วให้อีกฝ่ายหนึ่งคับแค้น หมองใจ สะเทือนใจ และไม่สบายใจ คนเราลองคับแค้น สะเทือนใจ ไม่สบายใจ ลองเดาทางดูซิว่าสิ่งที่เขาทำนั้นจะต้องทำกับอีกฝ่ายหนึ่งเพื่อให้อีกฝ่ายหนึ่งสุขกายสบายใจ หรือให้อีกฝ่ายหนึ่งต้องเดือดร้อนใจ และจะเดือดร้อนคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ไปด้วย เพราะเวลาพูดกันนั้นเขาเรียกว่าต่างคนต่างก็ “อารมณ์สยดสยอง”

อารมณ์สยดสยองในการหลุดคำต่างๆนานาออกมา หลายคนก็เอาไปยำต่อก็มี นักวิชาการ นักจัดรายการเอาไปวิพากษ์วิจารณ์ต่อ และมีบางคนเติมเสริมใส่ให้อีกฝ่ายหนึ่งรับรู้ รับทราบด้วยความขุ่นข้องหมองใจ ด้วยการอัดอั้นตันใจ แล้วก็ระบายอะไรต่ออะไรออกมา ซึ่งเป็นไปในทางที่ไม่สร้างสรรค์ เป็นไปในทางที่ห้ำหั่นกันมากกว่า ตรงนี้แหละที่อยากบอกว่าน่าหวาดเสียว น่าหวาดหวั่น น่าเป็นห่วงอย่างที่นายตำรวจใหญ่ๆออกมาเป็นห่วง และความห่วงนี้สะทกสะท้านสะเทือนให้คนอื่นเหมือนกัน ขนาดตำรวจยังเป็นห่วง แล้วประชาชนจะหายห่วงกันได้ยังไง

ต่อจากนี้คงต้องเกิดอาการหวาดหวั่นพรั่นพรึง อกสั่นขวัญเสีย การทำมาหากินจะสะดุด เศรษฐกิจความเจริญคงเดินต่อไปได้ยาก ฟัง อ.สุขุม นวลสกุล ท่านพูดไว้ว่า พวกที่ทะเลาะกันทุกวันนี้ลองเหลียวไปดูชาวบ้านที่ทำมาหากินกันบ้างเถอะว่าเขาลำบาก อดอยากข้นแค้นกันอย่างไร ตั้งแต่เราทะเลาะกัน ท่านทั้งหลายทะเลาะกันมาชาวบ้านชาวช่องได้ทำมาหากินได้อย่างคล่องตัว คล่องปาก คล่องใจกันหรือไม่ มีแต่ความติดขัด การจราจรก็ติดขัด แล้วจะไปค้าไปขายได้อย่างไร

ขอให้เหลียวดูบ้าง ถ้าเหลียวดูแล้วเกิดฉุกคิดอะไรดีๆขึ้นมา เกิดโยนิโสมนสิการ เกิดวิจารณญาณ จะทำอะไรกับบ้านเมืองนี้ต่อไปยังไง ขอให้เหลียวดูคนที่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับการช่วงชิงแย่งอำนาจ ใครเป็นคนต้นเหตุก่อหวอดให้เกิดความเกลียดชัง แตกแยก จะเป็นคนใหม่ คนเก่า คนแก่ จะเป็นอำมาตย์ เป็นไพร่อะไรก็ตาม ขอให้เหลียวดูสภาพความเป็นอยู่ของชาวบ้านที่ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินที่ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาทะเลาะ หาเรื่องกัน เขาอยู่อย่างไร เขาไม่ได้ออกไปด่าไปทะเลาะกับใคร แต่ต้องถูกขัดขวางการทำมากินไม่ราบรื่น แถมยังทำให้ต้องเสียโอกาสในการทำมาหากินอีก

มนุษย์และสัตว์ทั้งหลายต้องกิน แล้วก็ต้องหากิน ใครที่ขัดขวางการทำมาหากิน จะให้เขาไปเป็นมิจฉาชีพประกอบอาชีพยังไง เขาทำมาหากินสุจริต แต่ท่านทั้งหลายมาทำให้เขาติดขัด ยังไงอาตมาต้องขอบิณฑบาตให้เหลียวดูความทุกข์ยากของคนอื่นบ้าง ดูผลกระทบที่คนอื่นได้รับจากที่ท่านเป็นต้นเหตุ ใครจะเป็นต้นเหตุก็ตาม ยังไงขอให้เหลียวดูแล้วก็สลดหดหู่ ถ้าจบกันได้ก็จบเถอะ เปิดโอกาสให้ชาวบ้านได้ทำมาหากินอย่างราบรื่นเป็นปรกติ

เจริญพร
------------------------------------------------------

ขวัญชัย ไพรพนา : บอกครั้งต่อไป เจอกัน...!!?

โดย : สมถวิล เทพสวัสดิ์

ม็อบครั้งหน้า'ผมมาแน่' ขวัญชัย ไพรพนา ท่ามกลางกระแสข่าว "ความขัดแย้ง" ระหว่างแกนนำ นปช.ส่วนกลาง และ แกนนำ นปช.ส่วนภูมิภาค

ต่างประกาศรับคำท้าทายผ่าน "สื่อ" กันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สำหรับ "สุเทพ เทือกสุบรรณ" เลขาธิการ กปปส. กับ "จตุพร พรหมพันธุ์" ประธาน นปช. จากนี้ไปก็คอยจับตาดูว่าฝ่ายไหนจะสามารถระดม "มวลชน" มาชุมนุมได้มากกว่ากัน

การประลองกำลังที่วัดจาก "พลังมวลชน" โดยไม่เกิดเหตุปะทะหากทำได้ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี แต่ทำแล้วจะก่อเกิดประโยชน์มากน้อยเพียงใดเป็นเรื่องน่าคิด เพราะการเผชิญหน้าถือว่ามีความสุ่มเสี่ยงจะเกิดเหตุลุกลามบานปลาย

ขณะนี้ทั้งสองฝ่ายรอสัญญาณจาก "ศาลรัฐธรรมนูญ" จะตัดสินวันไหนหลังจากมีมติรับวินิจฉัย "สถานะ" ของ นายกฯ ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ตามที่วุฒิสภาได้เข้าชื่อกันร้องขอ เนื่องจาก "ศาลปกครอง" ได้มีคำพิพากษาว่า การโยกย้าย "ถวิล เปลี่ยนศรี" จากตำแหน่ง "เลขาธิการสภาความมั่นคงแห่งชาติ" (สมช.) มิชอบ

ต่างฝ่ายมั่นใจ "มวลชน" ของตัวเองจะมาร่วมในกิจกรรมครั้งนี้อย่างล้นหลาม

โดยเฉพาะ "จตุพร" ปรับแผนให้ "กรรมการ นปช.ส่วนกลาง" ลงพื้นที่พบปะกับมวลชนในจังหวัดต่างๆ หลังจากถูกวิพากษ์วิจารณ์ถึง "ยอดผู้ชุมนุม" เมื่อวันที่ 5-7 เมษายน ที่ระดมคนมาไม่ได้ตามเป้า 5 แสนคน

มีแกนนำ นปช.หลายคนในต่างจังหวัดไม่ได้เดินทางมาร่วมกิจกรรมในครั้งนี้ เช่น "แรมโบ้" สุภรณ์ อัตถาวงศ์, "ขวัญชัย ไพรพนา" ประธานชมรมคนรักอุดร

ท่ามกลางกระแสข่าว "ความขัดแย้ง" ระหว่างแกนนำ นปช.ส่วนกลาง และ แกนนำ นปช.ส่วนภูมิภาค

ในเรื่องนี้ "ขวัญชัย ไพรพนา" ได้อธิบายโดยยอมรับว่า มีความน้อยใจเกิดขึ้นจริงระหว่างแกนนำ นปช.ส่วนกลางกับแกนนำ นปช.ภูมิภาค มีแกนนำใกล้ตัวนายจตุพร พูดไม่เข้าหู ไม่ให้เกียรติแรมโบ้ ทั้งที่เป็นเพื่อนร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกัน เราไม่ได้ถือสาอะไร แต่อยากให้นายจตุพรไปเตือนแกนนำคนใกล้ตัวด้วย

"ขวัญชัย" บอกว่า การชุมนุมที่ถนนอักษะ เมื่อวันที่ 5-7 เมษายน ที่ผ่านมา ตนกับแรมโบ้ (สุภรณ์) ไม่ได้ไปร่วมกิจกรรมด้วย เพราะติดขัดปัญหาเรื่องสุขภาพและปัญหาเรื่องภรรยา (อาภรณ์ ไพรพนา) ลงสมัคร ส.ว. จึงไม่ได้เดินทางไปร่วมทำกิจกรรม แต่ส่งการ์ดมาช่วย 1,000 คน เพื่อมาดูแลผู้ชุมนุม

"การชุมนุมที่ถนนอักษะ ทางคณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) ยังไม่ได้ประกาศรับรองผลการเลือกตั้ง หากผมเคลื่อนไหวทางการเมืองภรรยาผมอาจมีปัญหาได้ ผมจึงหยุดการเคลื่อนในช่วงที่มีการเลือกตั้งส.ว. แต่หลังจาก กกต.ประกาศรับรองเรียบร้อยแล้ว การชุมนุมครั้งหน้าผมกับแรมโบ้จะเดินทางไปร่วมชุมนุมพร้อมกับมวลชนอย่างแน่นอน"

สำหรับการมาชุมนุมที่กรุงเทพฯ ครั้งหน้าของ นปช. "ขวัญชัย" ตั้งเป้าเฉพาะในส่วน 20 จังหวัดภาคอีสานที่ตัวเองดูแลอยู่ จะมีมวลชนมาร่วมชุมนุมอย่างน้อย 1 หมื่นคน และจะมีการ์ดที่เคยฝึกไว้จังหวัดละ 200 คน มาช่วยดูแลความปลอดภัยให้แก่มวลชนรวมทั้งหมด 4,000 นาย

"ขวัญชัย" ได้พูดถึงจำนวนคนที่มาชุมนุมที่ถนนอักษะ ระหว่างวันที่ 5-7 เมษายน น้อยกว่าเป้า เป็นเพราะสถานการณ์การเมืองยังไม่สุกงอม เดินทางมาแล้วก็กลับ ดูแล้วไม่เกิดประโยชน์ แกนนำท้องถิ่นใน จ.อุดรธานี ก็ไม่ขยับต่างคนต่างไป เพราะตนเองก็ไม่ได้เคลื่อนไหวในครั้งนี้ ทำให้มีคนในพื้นที่ 20 จังหวัดภาคอีสานคนไปร่วมชุมนุมน้อย และนายจตุพรก็ไม่ได้ประสานมา คงเพราะตนยังบาดเจ็บอยู่

นอกจาก "ขวัญชัย" ยังกล่าวถึง "พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร" อดีตนายกรัฐมนตรี ที่ไม่ได้วิดีโอลิงค์มาทักทายมวลชนในที่ชุมนุมว่า ช่วงนี้นาย (ทักษิณ) เก็บตัวไม่อยากเคลื่อนไหวไม่อยากให้เป็นเป้าถูกโจมตี

เมื่อถามถึงการประกาศตัวร่วมเคลื่อนไหวครั้งนี้ "กลัวมั้ย" ทาง "ขวัญชัย" ถามกลับว่า "กลัวใคร กลัวอะไร ตอนนี้ผมเลยความกลัวไปแล้ว เล่นผมเป็น 100 นัด ไม่เอาลง พี่ไม่มีกลัว ชีวิตจากนี้ไปถือว่าวัดดวง"

ที่มา.กรุงเทพธุรกิจ
///////////////////////////////////////////////////////////////////

วิเคราะห์:แนวรบ แนวต้าน รัฐบาล - ตุลาการ - นายกฯ ม.7 !!?

อ.พิชิต ลิขิตกิจสมบูรณ์ อาจารย์ประจำคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ กล่าวถึงความพยายามใช้คำวินิจฉัยของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ เพื่อเสนอนายกฯคนกลาง ตามมาตรา 7 ของรัฐธรรมนูญ ซึ่งถูกมองว่าเป็นการรัฐประหารแบบหนึ่งพร้อมกันนี้ยังประเมินแนวต้านจากคนเสื้อแดง พลังที่ 3 และต่างประเทศต่อกรณีดังกล่าว

มองความพยายามที่จะผลักดัน "นายกฯคนกลาง" ที่ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง

เบื้องหลังของความพยายามจากบางฝ่ายที่จะเสนอนายกฯคนกลาง เป็นเพราะสู้ด้วยเกมเลือกตั้งไม่ได้ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา จึงต้องยกเลิกระบบเลือกตั้งชั่วคราว เพื่อจัดการกับสิ่งที่เขาเรียกว่า "ระบอบทักษิณ" ให้หมดไปก่อน ให้เหลือเพียงแค่พรรคการเมืองที่ไม่เป็นภัยต่อเขา แล้วจึงจะปล่อยให้มีการเลือกตั้งใหม่ ดังนั้น การจะล้มรัฐบาลได้มี 2 วิธี คือ "รัฐประหารโดยกองทัพ" กับ "รัฐประหารโดยตุลาการ" ซึ่งเมื่อปี 49 ใช้ทหารแต่ก็ไม่สามารถจัดการกับระบอบทักษิณได้ พอมาคราวนี้ก็มีความพยายามที่จะใช้ทหารเหมือนกัน แต่ไม่ง่ายเหมือนเมื่อปี 49 เพราะขณะนี้มีเสื้อแดงแล้ว ทหารเองก็ไม่อยากทำด้วย เพราะมีบทเรียนและมีประสบการณ์ที่แย่มากจากปี 53 ถูกกล่าวหาว่าฆ่าประชาชน ขณะเดียวกันก็รู้ว่าหากมีการรัฐประหารจะมีการปะทะกับคนเสื้อแดงอย่างแน่นอน ซึ่งจะหลีกหนีการนองเลือดได้ยาก อีกทั้งต่างชาติก็รู้ชัดและแสดงท่าทีชัดเจนว่าไม่เอาการรัฐประหาร ดังนั้น การรัฐประหารโดยกองทัพจึงเกิดขึ้นได้ยาก แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เกิด จึงต้องใช้รัฐประหารโดยวิธีอื่นแทน และขณะนี้มี 2 คดีที่เตรียมไว้ คำร้องโยกย้ายนายถวิล เปลี่ยนศรี โดยมิชอบ ซึ่งอยู่ที่ศาลรัฐธรรมนูญ กับคดีทุจริตโครงการรับจำนำข้าว ซึ่งอยู่ที่ ป.ป.ช. สุดท้ายหากมีการชี้มูลก็ต้องส่งให้วุฒิสภาถอดถอน น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ปฏิบัติหน้าที่นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม จึงปล่อยให้มีการเลือก ส.ว.ได้โดยง่ายเพื่อให้ ส.ว.เข้ามารับลูกต่อ และจากนั้นก็จะมีกระบวนการที่จะทำให้คณะรัฐมนตรีทั้งคณะพ้นไปด้วย ไม่มีใครขึ้นรักษาการต่อได้ ซึ่งธงข้างหน้าค่อนข้างชัดเจนแล้วว่า ภายในเดือนเมษายน-พฤษภาคมนี้คงจะต้องมีคำวินิจฉัยอย่างแน่นอน

ประเมินแนวทางการต่อสู้ของฝ่ายต่อต้านนายกฯคนกลางไว้อย่างไรบ้าง

พรรคเพื่อไทยกับตระกูลชินวัตรจะสู้อย่างไรไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ คนเสื้อแดงจะต้องออกมาอย่างแน่นอน แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า แกนนำ นปช.ยังยึดติดอยู่กับการต่อสู้ในรูปแบบเก่า กล่าวคือ ทำได้เพียงการชุมนุมแสดงพลังระดมคนให้ออกมาชุมนุมให้ได้มากที่สุด เพื่อข่มไม่ให้อีกฝ่ายหนึ่งทำรัฐประหาร ซึ่งวิธีการเช่นนี้ไม่สอดคล้องกับสถานการณ์ใหม่แล้ว ไม่ว่าจะออกมาชุมนุมที่ถนนอักษะ จำนวนเท่าไรก็ตาม จะไม่สามารถหยุดรัฐประหารได้ เพราะองค์กรเหล่านี้อยู่ใน กทม.ซึ่งขณะนี้มีม็อบ กปปส. มี คปท. ชุมนุมอยู่ ขณะเดียวกันมีพรรคประชาธิปัตย์คอยสนับสนุน และมีทหารออกมาคุ้มครองด้วยการตั้งบังเกอร์เต็มไปหมด เพื่อคอยกดการเคลื่อนไหวของคนเสื้อแดงไม่ให้เข้ามาใน กทม. ดังนั้น การเคลื่อนไหวก็ทำได้เพียงรอบนอกเท่านั้น ขณะเดียวกัน มวลชนกลุ่มอื่น อย่าง คปท. กปปส. รู้ว่าเขาเองไม่สามารถระดมมวลชนที่สามารถอยู่ได้ยาวได้ ที่ผ่านมาจึงใช้วิธีตั้งเป็นมวลชนขนาดเล็กแล้วมีการติดอาวุธแทน

การเคลื่อนไหวใหม่ของ นปช.ควรจะเดินไปในแนวทางไหน

ควรเน้นการเคลื่อนไหวในพื้นที่คนเสื้อแดงมีเครือข่ายที่เข้มแข็งอยู่แล้ว สนับสนุนให้เขาเคลื่อนไหวในพื้นที่ของเขาเองจะดีกว่า กดดันหน่วยราชการ กดดันทหารในพื้นที่ที่สนับสนุนพวกเผด็จการ สนับสนุนให้มีเครือข่ายที่เข้มแข็งเพื่อเตรียมรับมือกับการรัฐประหาร ซึ่งจะเป็นแนวทางที่ดีกว่าที่ระดมคนมาชุมนุม แล้วก็มีปัญหาเรื่องของการรักษาความปลอดภัย เพราะระหว่างการเดินทางที่อาจจะถูกดักโจมตีจากฝ่ายตรงข้ามอีก แม้จะมีการ์ดคอยดูแลเท่าไรก็ไม่สามารถดูแลได้ทั่วถึง ที่สำคัญยังจะไม่สามารถหยุดยั้งการรัฐประหารโดยตุลาการได้ด้วย

วิธีที่ว่าจะมีพลังเพียงพอที่จะถ่วงดุลกับฝ่ายตรงข้ามได้แค่ไหน

การสร้างเครือข่ายในพื้นที่เพื่อรอเวลาจะสามารถเคลื่อนไหวในพื้นที่ได้ทันทีที่มีการรัฐประหารโดยตุลาการ ส่วนใน กทม.ก็ปล่อยไป แล้วรัฐบาลก็ย้ายตัวเองออกไปอยู่ต่างจังหวัด โดยใช้เครือข่ายที่สร้างขึ้นไว้ล่วงหน้าเหล่านี้เป็นเกราะคุ้มครองรัฐบาล ขณะเดียวกันนายกฯต้องประกาศไม่ยอมรับคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ และของ ป.ป.ช.ด้วย และยืนยันว่าตนเองยังเป็นรัฐบาลที่ได้รับการเลือกตั้งมาอย่างชอบธรรม และพร้อมจะออกจากตำแหน่งด้วยกระบวนการประชาธิปไตยเท่านั้น ซึ่งการที่รัฐบาลยืนยันว่าไม่ออก ทั้งๆ ที่มีคำวินิจฉัยไปแล้ว จะเป็นปัจจัยให้มีข้ออ้างให้ทหารทำรัฐประหารได้ ดังนั้น หากรัฐบาลไปอยู่ต่างจังหวัดก็จะมีมวลชนเป็นผนังคุ้มกันได้อีกทางหนึ่งหากมีรัฐประหารจริงๆ

แต่ทางพรรคเพื่อไทยกับตระกูลชินวัตรมักจะเล่นเกมประนีประนอมเสมอมา

เขายังหวังว่าจะต่อรองได้ หวังจะเกี้ยเซี้ย ซึ่งเป็นนิสัยก็ให้เขาทำไป แต่คราวนี้เขาจะเล่นงานตระกูลชินวัตรอย่างหนัก จะไม่ใช่ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกฯ คนเดียวที่โดน อย่างน้อย น.ส.ยิ่งลักษณ์ และคนอื่นๆ ด้วย ถ้ามีรัฐบาลใหม่ได้ ก็จะตั้ง คตส.ใหม่ขึ้นมาเพื่อสอบสวนตระกูลชินวัตรทั้งหมด จะมีการจำคุกยึดทรัพย์กันอย่างถ้วนหน้า และถ้ายังอยู่ในเมืองไทยก็ต้องเข้าคุก ดังนั้น จึงต้องไปรวมตัวกันอยู่ที่ประเทศดูไบหมด อยู่นานแค่ไหนก็ไม่รู้ จากประวัติศาสตร์นายปรีดี พนมยงค์ อดีตนายกฯ และลูกๆ แต่ละคนกว่าจะกลับได้บางคนก็แก่แล้ว ส่วนนายปรีดีก็กลับมาแต่กระดูก ที่พูดแบบนี้ก็หมายความว่า เขาจะเล่นงานคุณ แต่คุณไม่สู้ หวังจะมีการต่อรองกัน โดยให้คุณออกจากการเมืองไปก่อนแล้วมีเคลียร์กันได้ เชื่อได้เลยว่าสุดท้ายเขาจะเล่นงานคุณอีกแน่นอน เพราะจาก 8 ปีที่ผ่านมาชี้ให้เห็นแล้วว่า ถ้ามันเกี้ยเซี้ยกันได้คงจบไปนานแล้ว

จะได้เห็น "พลังที่ 3" ที่จะลุกขึ้นมาต้านถ้ามีการชะลอการเลือกตั้งออกไปแล้วหรือไม่

ถ้ามีการล้มระบอบเลือกตั้งไปเลย แล้วนำนายกฯที่ไม่มาจากการเลือกตั้ง พลังที่ 3 เหล่านี้ก็จะมารวมตัวกัน จะกลายเป็นกลุ่มต่อต้านที่ไม่เอานายกฯคนกลางแน่นอน แล้วจะไม่ได้มีแต่คนเสื้อแดงด้วย เพราะคนทั่วไปที่ไม่ชอบ พ.ต.ท.ทักษิณ แต่เขาก็ไม่เอารัฐประหารและระบบการแต่งตั้งมีเยอะมาก เพราะจุดยืนคนเหล่านี้ต้องการการเลือกตั้ง

พลังที่ 3 จะมีพลังพอที่จะหยุดหรือชะลอนายกฯม.7 ได้หรือไม่

รัฐประหารมีแน่ แล้วคงมีความพยายามที่จะตั้งนายกฯคนกลางที่ไม่ใช่คนกลางจริง และจะต้องมีแรงต่อต้าน ส่วนวิธีการขึ้นอยู่กับฝ่ายตรงข้าม อาจจะเป็นแรงต่อต้านที่ซึมลึก อย่างใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ ที่รัฐบาลใหม่อาจจะปกครองโดยมีการก่อกวนอยู่เสมอๆ ขณะเดียวกันต่างชาติจะไม่ยอมรับด้วย หรือ อีกรูปแบบหนึ่งก็อาจจะมีกองกำลังอย่างเปิดเผยก็เป็นได้ กล่าวคือเกิด "สงครามกลางเมือง" นั่นเอง ซึ่งขณะนี้มีความเป็นไปได้ค่อนข้างสูง เพราะดูจากการเคลื่อนไหวจาก 4-5 เดือนที่ผ่านมา มีการใช้อาวุธกันมากมาย ตำรวจตรวจจับได้เป็นจำนวนมาก แม้แต่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ผบ.ทบ.ยังออกมาพูดอยู่เสมอๆ ว่ามีอาวุธอยู่ด้วยกันทั้ง 2 ฝ่ายด้วยตัวเอง เพียงแต่ที่ผ่านมายังอยู่ในขอบเขตที่จำกัด

มองสถานการณ์ทางการเมืองและแนวทางของการต่อสู้ต่อจากนี้อย่างไร

มองในลักษณะ 2 ซีเนริโอ คือ "ซีเนริโอแรก" ถ้าพรรคเพื่อไทยกับตระกูลชินวัตรไม่สู้ ยอมออกจากการเมืองไป แล้วหวังว่าจะมีเลือกตั้งในอนาคตแล้วค่อยกลับมา หรืออาจจะมีการเกี้ยเซี้ยกัน โดยสัญญาว่าถ้าออกไปจากการเมืองดีๆ จะไม่เอาคดีมาให้ แล้วจะจบ ซึ่งตระกูลชินวัตรก็อาจจะยอมก็เป็นได้ ขนาด พ.ร.บ.นิรโทษกรรมยังเชื่อเลย จากนั้นก็ปล่อยให้รัฐบาลใหม่ที่มีทหารเป็นแบ๊กอัพเข้ามาบริหารได้อย่างราบรื่น แต่ที่สุดก็จะย้อนเกล็ดกลับมาเล่นงานตระกูลชินวัตรอยู่ดี เขาไม่ปล่อยไว้หรอก เป็นการจัดการให้ชินวัตรไม่กลับมายุ่งอีก จากนั้นก็ให้อำนาจทหารกวาดจับกุมแกนนำคนเสื้อแดงทั้งหมดทั่วประเทศ เพราะขณะนี้ในพื้นที่ต่างๆ มีสายของ กอ.รมน.ลงพื้นที่เก็บข้อมูลแล้ว เพราะเขาเชื่อว่าถ้าจับหัวแล้วหางจะไม่ส่าย แต่ไม่จริงหรอก ต่อให้กวาดล้างอย่างไรก็จะมีตัวแทนในที่สุด เพราะมวลชนยังอยู่ ความไม่พอใจยังอยู่ รากฐานของปัญหาคือความอยุติธรรมยังไม่หายไป ที่สุดถ้าเป็นซิเนริโอแรกก็จะมีมวลชนคนเสื้อแดงเคลื่อนไหวใต้ดินก่อกวนต่อไป แต่ถ้าเป็น ซีเนริโอที่สองŽ ถ้ามีการใช้ช่องทางวุฒิสภาเสนอชื่อนายกฯคนกลาง หลังการรัฐประหาร แล้วพรรคเพื่อไทยและตระกูลชินวัตรตัดสินใจสู้ ด้วยการออกไปตั้งรัฐบาลอยู่ในต่างจังหวัดท่ามกลางมวลชนที่สนับสนุน สถานการณ์จะแหลมคมกว่ามาก เท่ากับว่าจะมี 2 รัฐบาลเผชิญหน้ากันอย่างชัดเจน

สมมุติว่าถ้าเกิดมี 2 รัฐบาลเผชิญหน้ากัน "ตัวชี้ขาด" จะเป็นปัจจัยใด

ต่างประเทศคือตัวชี้ขาดแรก ตัวชี้ขาดตัวที่สอง คือใครจะมีประชาชนมากกว่ากัน ส่วนกำลังทหารเป็นปัจจัยรอง ต่อให้รัฐบาลในซีเนริโอที่สอง ไม่มีทหารเลยแต่สุดท้ายอาจจะชนะได้ ถ้าต่างชาติกับประชาชนหนุนมากพอ ผมเคยเสนอให้ตั้งอาสาสมัครปกป้องประชาธิปไตย ในรูปแบบที่ทำได้ถูกกฎหมาย คือ อาสาสมัครตำรวจบ้าน ที่ทำแล้วใน จ.พะเยา ซึ่งเป็นรูปแบบที่ทำได้อย่างถูกต้อง เพราะเป็นหน่วยงานที่มีกฎหมายรองรับ มีตำรวจมาควบคุมอีกที ไม่ใช่กองกำลังอิสระที่ตั้งขึ้นมาเถื่อนๆ เพราะยังอยู่ในระบบ และไม่ได้ติดอาวุธ แต่เป็นอาสาสมัครประชาธิปไตยที่สนับสนุนรัฐบาลในแง่ของสวัสดิการ เศรษฐกิจ กำลังคน ข้อมูลข่าวสาร การรณรงค์ เป็นต้น

ปัจจัย "ภายนอกประเทศ" จะช่วยชะลอกระบวนการ "รัฐประหาร" ได้หรือไม่

ก่อนหน้าที่ปัจจัยทางด้านการต่างประเทศช่วยยื้อได้พอสมควร แต่ในช่วงระยะเวลา 1-2 เดือนที่ผ่านมา ต่อให้มีข้อมูลจากสื่อมวลชนต่างชาติมาตีแผ่กระบวนการในการโค่นล้มประชาธิปไตยแค่ไหน คิดว่าฝ่ายที่จ้องล้มรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งเขาไม่สนกระแสแล้ว เพราะมีคำสั่งให้เดินหน้าอย่างเดียว ต่อให้ต่างชาติกดดันอย่างไร คนเสื้อแดงออกมากี่ล้านก็ไม่มีผลแล้ว

ล่าสุดที่นายสุรพงษ์ โตวิจักษณ์ชัยกุล ปฏิบัติหน้าที่รองนายกฯและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ออกมาจุดกระแสเรื่องให้ศาลอาญาระหว่างประเทศเข้ามาตรวจสอบการสลายชุมนุมในปี 53

ขอให้ทำจริงๆ ซึ่งผลที่ออกมาอาจมี 2 ทาง คือ ทางหนึ่ง อาจจะเป็นการต่อรองช่วยให้มีการชะลอการรัฐประหาร แต่อีกทางหนึ่ง ก็อาจจะเป็นตัวเร่งให้มีการทำรัฐประหารโดยเร็วยิ่งขึ้นก็ได้ เพราะรัฐบาลจะได้ลงนามในหนังสือรับรองเขตอำนาจของศาลอาญาระหว่างประเทศไม่ทัน เพราะตลอด 2 ปีที่ผ่านมา รัฐบาลพรรคเพื่อไทยไม่กล้าลงนามในหนังสือรับรองเขตอำนาจของศาลอาญาระหว่างประเทศ ให้เข้ามาตรวจสอบกรณีดังกล่าว ทั้งๆ ที่มีคนเสื้อแดงออกมาเรียกร้อง เพราะกลัวจะเป็นตัวเร่งให้มีการล้มรัฐบาล น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เร็วขึ้น สำหรับผมรีบทำได้จะดีมาก เพราะเห็นแล้วว่าจะลงนามหรือไม่ ฝ่ายที่จ้องล้มรัฐบาลก็เดินหน้าจัดการคุณอยู่ดี เพราะการลงนามรองรับดังกล่าวจะเป็นการช่วยอำนวยในเรื่องกระบวนการยุติธรรมได้ หากมีการฆ่าประชาชนอีก สุดท้ายคนสั่งจะต้องโดนลงโทษ ทั้งจากกฎหมายภายในประเทศแล้ว และจากกฎหมายระหว่างประเทศด้วย

ที่มา:มติชน
//////////////////////////////////////////////////////

ว่าที่ ป.ป.ช. ถูก ป.ป.ช. สั่งสอบปฏิบัติหน้าที่มิชอบ ปมร่วมทุจริตประมูลโฆษณา ขสมก.ปี43 !!?

ต้องยอมรับว่า คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.)  ชุดปัจจุบัน เป็นชุดที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์มากที่สุดคณะหนึ่ง

เพราะไม่เพียงข้อครหาเกี่ยวกับ มาตรฐาน การทำหน้าที่และคำตัดสินที่ออกมาหลายๆคดีแล้ว ประเด็นเรื่อง ที่มา ของ ป.ป.ช. ทั้งคณะ ที่ได้รับการแต่งตั้งจาก คณะรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 ในนาม คปค. และ ที่มา ของ กรรมการ ป.ป.ช. แต่ละคนล้วน แต่เป็นสิ่งที่ได้รับการกล่าวขานถึงอยู่ตลอดเวลา

แน่นอนสิ่งเหล่านี้มีผลต่อ ความน่าเชื่อถือ ของ ป.ป.ช. เองโดยตรง

ซึ่งในขณะนี้ ก็กำลังมี กระบวนการสรรหา ป.ป.ช. แทน นายใจเด็ด พรไชยา กรรมการ ป.ป.ช. ที่หมดวาระดำรงตำแหน่งลง เนื่องจากมีอายุครบ 70 ปี

โดยกระบวนการสรรหาล่าสุด คือ เพิ่งผ่านพ้นขั้นตอนของ สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา ซึ่งเป็นฝ่ายธุรการในการเปิดรับสมัครบุคคลผู้มีคุณสมบัติเข้ารับการสรรหาเป็น กรรมการ ป.ป.ช. ไปเมื่อวันที่ 24 มีนาคม 2557 โดยมีผู้สมัครเข้ารับการสรรหา รวมทั้งสิ้น 14 คน คือ

1.ศ.ดร.วิชัย ศรีคำ ศาสตราจารย์มหาวิทยาลัยศิลปากร
2.นายวันชัย รุจนวงศ์ อดีตอธิบดีกรมราชทัณฑ์
3.นายวชิร สงบพันธ์ อดีตรองเลขาธิการ ป.ป.ช.
4.น.ส.สุภา ปิยะจิตติ รองปลัดกระทรวงการคลัง
5.นายพีระศักดิ์ หินเมืองเก่า ผู้ว่าราชการจังหวัดชุมพร
6.นายวิทยา อาคมพิทักษ์ รองเลขาธิการคณะกรรมการ ป.ป.ช.
7.ศ.ดร.จงจิตร์ หิรัญลาภ อดีตคณบดีคณะวิศวกรรมศาสตร์ ม.กรุงเทพธนบุรี
8.นายเฉลิมชัย เฟื่องคอน อดีตผู้ว่าราชการจังหวัดอุตรดิตถ์
9.พล.อ.สถาพร เกียรติภิญโญ อดีตหัวหน้าสำนักตุลาการและตุลาการพระธรรมนูญ หัวหน้าศาลทหารสูงสุด
10.นายชั่งทอง โอภาสศิริวิทย์ อดีตเลขาธิการสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
11.นายชาติชาย สุทธิกลม เลขาธิการคณะกรรมการสิทธิมนุษย์ชนแห่งชาติ
12.นายไพโรจน์ โพธิไสย รองเลขาธิการวุฒิสภา
13.นายสมเกียรติ เจริญสวรรค์ ผู้พิพากษาศาลฎีกา
14.พล.ท.ศานิต สร้างสมวงษ์ หัวหน้าสำนักตุลาการทหาร

ซึ่งเบื้องต้น คาดว่าในวันที่ 9 เมษายน 2557 คณะกรรมการสรรหากรรมการ ป.ป.ช ก็จะมีการประชุม เพื่อพิจารณาคัดเลือกบุคคลที่สมัครเข้ารับการสรรหาเป็น กรรมการ ป.ป.ช. ตามรายชื่อที่ สำนักเลขาธิการวุฒิสภา ได้ส่งมา เพื่อเลือกเป็น กรรมการ ป.ป.ช. เพียง 1 คน เสนอต่อประธานวุฒิสภา จากนั้นก็จะมีการนำเข้าสู่ที่ประชุมวุฒิสภาเพื่อให้ความเห็นชอบ ตามกระบวนการ ลากตั้ง ต่อไป

โดยมีรายงานข่าวหลายกระแสแจ้งตรงกันว่า เต็งหนึ่ง ที่ได้รับการคาดหมายว่าจะได้รับการสรรหาเป็น ป.ป.ช. ในครั้งนี้ก็คือ สุภา ปิยะจิตติ อดีตรองปลัดกระทรวงการคลัง เนื่องจากได้รับเสียงสนับสนุนจากกลุ่ม กปปส. และกองเชียร์พรรคประชาธิปัตย์ รวมทั้งตัวแทนองค์กรอิสระในคณะกรรมการสรรหา รวมไปถึง กรรมการ ป.ป.ช. บางคนเองก็แอบส่งใจเชียร์ไม่ใช่น้อย

แต่จากการตรวจสอบพบว่า สุภา ปิยะจิตติ รองปลัดกระทรวงการคลัง นั้นถูก คณะกรรมการ ป.ป.ช. มีมติสั่งให้ไต่สวนว่ามีส่วนร่วมหรือสนับสนุนการกระทำความผิดให้มีการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบหรือโดยทุจริต ในกรณีการประกวดราคาให้เช่าเนื้อที่โฆษณารถโดยสารปรับอากาศ 1,109 คัน โดยมิชอบ ซึ่งมีการแก้ไขรายละเอียดของแบบสัญญาทำให้รายได้หายไปไม่ต่ำกว่า 32 ล้านบาท และการประกวดราคาให้เช่าเนื้อที่โฆษณารถโดยสารปรับอากาศรุ่น ยูโรทู 750 คัน โดยมิชอบ ซึ่งมีการแก้ไขสัญญาเพื่อเอื้อประโยชน์ให้กับเอกชน ในเดือนเมษายนและสิงหาคม พ.ศ.2543 ขณะที่ น.ส.สุภา ปิยะจิตติ ดำรงตำแหน่งกรรมการบริหารกิจการ ขสมก.

ซึ่งอาจจะเข้าข่ายฐานความผิด เป็นพนักงานกระทำความผิดฐานทุจริตต่อหน้าที่ (พ.ร.บ.ว่าด้วยความผิดของพนักงานในองค์การหรือหน่วยงานรัฐ พ.ศ.2502) และเป็นเจ้าหน้าที่ในหน่วยงานงานรัฐกระทำความผิดต่อตำแหน่งหน้าที่ (พ.ร.บ.ว่าด้วยความผิดเกี่ยวกับการเสนอราคาต่อหน่วยงานรัฐ พ.ศ.2542)



โดยคณะกรรมการ ป.ป.ช. ในการประชุมครั้งที่ 527-92/2556 เมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 2556 ได้มีมติให้คณะอนุกรรมการไต่สวน ดำเนินการไต่สวน น.ส.สุภา ปิยะจิตติ ในฐานะ ผู้ถูกกล่าวหาที่ 11 ในฐานะเป็น กรรมการบริหารกิจการ ขสมก. และเป็นผู้มีส่วนร่วมในการกระทำผิด ร่วมกับผู้ถูกกล่าวหาอื่นๆ

 
น่าสนใจเป็นอย่างยิ่งว่า หาก น.ส.สุภา ปิยะจิตติ รองปลัดกระทรวงการคลัง ซึ่งเป็น 1 ใน 14 ผู้เข้าร่วม การสรรหา เป็น คณะกรรมการ ป.ป.ช. ผ่านกระบวนการสรรหา และเข้าไปเป็น กรรมการ ป.ป.ช. สมดั่งใจ คดีนี้จะจบ ลงอย่างไร.

น่าจับตา….

ที่มา.พระนครสาส์น

///////////////////////////////////////////

รบกันดีกว่า ให้มันสิ้นคดี !!?

โดย.พญาไม้

อยากจะเร่งให้แตกหัก..ก็อย่าชักช้า..

การเมืองเรื่องแย่งอำนาจของประเทศไทย..ทำประเทศนี้วอดวายไปแล้วเป็นแสนล้านล้านล้าน..
มันเรื่องของคนไม่กี่คน..แต่คนทั้งแผ่นดินต้องประสพกับหายนะไปด้วย..

แล้วก็ไอ้คนไม่กี่คนนี้แหละ..ที่ต่างคนต่างฝ่ายต่างก็คือผู้มั่งคั่งมั่งมีของแผ่นดิน..ที่ทำมาหากินกอบโกยกันมาช้านานจากรุ่นถึงรุ่น..

ก็ไอ้คนไม่กี่คนนี่แหละที่ใช้อำนาจการเมืองผูกขาด..กำหนดข้อห้ามสัมปทาน..ให้มีแต่พวกมันเท่านั้นที่ทำได้..คนไทยคนอื่นทำไม่ได้..

มันออกกฏหมาย..เอาอาชีพดีๆรวยง่ายเอาไว้ให้พวกมันทำกิน

ก็แค่คนไทยจะทำน้ำประปา...กว่าร้อยปีวันนี้แค่เพิ่งให้อนุญาติทำได้..แต่ต้องไม่ไปแข่งกับที่พวกมันทำอยู่มีอยู่..

จะเอาแสงแดดมาทำไฟฟ้าขายถูกให้ชาวบ้าน..มันก็ห้ามทำขายต้องทำส่งให้มันเอาไปค้ากำไรอีกต่อ..แถมแดดกับแสงอาทิตย์ที่เป็นของฟรีในโลก..มันยังยกให้ไปเป็นสมบัติของมัน..ใครฝ่าฝืนไปทำขาย..กลายเป็นโทษถึงคุก

มันเอาการศึกษาของชาติไปจากวัดวาอาราม..มันกำหนดใครจะสร้างโรงเรียนต้องขออนุญาติ..แล้ววันนี้การศึกษาของชาติ..ล้าหลังที่สุดในเอเซีย..

มันประกาศจะสร้างชาติให้เป็นอารยะ..มันตั้งแผนพัฒนาขึ้นมา 5ปี 1 แผน..พัฒนากันมาแล้วครึ่งร้อยปี..วันนี้คนในชาติยังนั่งไหว้หัวปลีงอกกลางต้นกล้วย..กับก้มกราบสัตว์พิการสองหัวสามหาง..
รบๆกันซะที..ประเทศนี้จะได้รู้ดีรู้ชั่ว..ว่าจะเติบโตต่อไปหรือจะนั่งเน่ายืนตายอยู่กับการกราบไหว้ต้นไม้แปลกกับสัตว์ป่วย..

มันประกาศจะสร้างชาติให้ศิวิไลย์..มันใช้ความป่าเถือ่นเป็นขื่อแปประกอบสร้าง..มันประกาศสร้างรัฐธรรมนูญของมหาประชาชน..โดยเอามหาโจรมารุมร่าง..

รบๆกันให้มันจบเรื่องจบราวกันไปซะทีก็ดี..จะให้มันจมปลักอยู่กับที่..หรือก้าวไปข้างหน้า..
               
ที่มา.บางกอกทูเดย์
-------------------------