iPeace เชิญลงชื่อ-ออกแถลงการณ์ผลักทุกฝ่ายเลี่ยงสงครามกลางเมือง !!?

29 ธ.ค.2556 เมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมา กลุ่ม iPeace ซึ่งระบุตัวตนเป็นเครือข่ายสามัญชนที่ปรารถนาจะเห็นการเคลื่อนไหวทางการเมืองอย่างสันติวิธี ได้ออกแถลงการณ์ฉบับที่ 1 และเชิญชวนประชาชนทั่วไปเข้าร่วมลงชื่อในเฟซบุ๊ก (คลิ๊กที่นี่) เนื้อหาในแถลงการณ์ระบุข้อเสนอต่อส่วนต่าง อาทิ ผู้ชุมนุม กปปส. รัฐบาล ตำรวจ สื่อมวลชน ประชาชนทั่วไป

รายละเอียดแถลงการณ์มีดังนี้



แถลงการณ์กลุ่ม iPeace ฉบับที่ 1

กลุ่ม iPeace เป็นเครือข่ายสามัญชนที่ปรารถนาจะเห็นการเคลื่อนไหวทางการเมืองอย่างสันติวิธี และปฏิเสธการใช้ความรุนแรงทุกรูปแบบเพื่อบรรลุเป้าหมายทางการเมืองของตน เราเห็นว่าการบ่มเพาะ “ความเกลียดชัง” ไม่อาจนำไปสู่การแก้ปัญหาใดๆ หากสถานการณ์ยังคงดำเนินไปในทิศทางที่เป็นอยู่ เราก็กำลังก้าวเข้าสู่สภาวะสงครามกลางเมืองในไม่ช้า

เราเห็นว่า เรายังคงมีความหวังแม้อาจจะยังดูริบหรี่ ว่าเราจะก้าวไปสู่สังคมประชาธิปไตยโดยไม่ใช้ความรุนแรงได้ ด้วยความเชื่อมั่นในการจัดการความขัดแย้งโดยไม่ใช้ความรุนแรง และใส่ใจต่อชีวิตทุกชีวิตที่ลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อสังคมประชาธิปไตย เรามีความเห็นและข้อเสนอต่อกลุ่มต่างๆ เพื่อจะผ่านภาวะตึงเครียดอันอาจนำไปสู่สงครามกลางเมืองครั้งนี้ไปด้วยกัน

ข้อเสนอต่อผู้ชุมนุม กปปส. และเครือข่าย
หากผู้ชุมนุมยืนยันที่จะใช้สันติวิธีในการเคลื่อนไหวต่อไป

1. ไม่สนับสนุนกลุ่มที่เคลื่อนไหวด้วยความรุนแรงและใช้อาวุธ และมีมาตรการควบคุมอย่างเข้มงวดต่อผู้ชุมนุมกลุ่มที่ไม่ยึดมั่นในแนวทางสันติอหิงสา

2. ใช้วิจารณญาณในการติดตามข่าวสาร ตรวจสอบข้อมูลข้อเท็จจริงสม่ำเสมอ เพื่อรักษาระดับคุณภาพการชุมนุมของกลุ่มตนเองไว้

3. ออกจากพื้นที่แห่งความเกลียดชังที่บ่มเพาะโดยแกนนำ มีสติในการเข้าร่วมชุมนุม ไม่ปล่อยให้อารมณ์เกลียดชังเข้าครอบงำจนมองไม่เห็นความเป็นมนุษย์ของคนที่เห็นต่าง

4. ส่งสารถึงแกนนำและคนอื่นๆ ว่า เราไม่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของการก่อความรุนแรงไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม เราไม่ต้องการสนับสนุนการเคลื่อนไหวที่ใช้หรือมีแนวโน้มยั่วยุฝ่ายตรงข้ามให้ใช้ความรุนแรง

5. ไม่นำเด็กมาเป็นเครื่องมือทางการเมือง กลุ่ม iPeace รู้สึกกังวลต่อการที่ผู้ปกครองนำเด็กไปชุมนุมด้วยเป็นนิจ หรือการให้เด็กกล่าวปราศรัย หรือร้องเพลงบนเวทีปราศรัย

6. งดใช้ hate speech หรือถ้อยคำที่กระตุ้นให้เกิดการกระทำความรุนแรงต่อผู้คิดต่างในทุกกรณี

ข้อเสนอต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ/ผบช.

1. ขอให้กำลังใจเจ้าหน้าที่ตำรวจชั้นผู้น้อยที่ปฏิบัติหน้าที่อย่างอดทนอดกลั้น กลุ่ม iPeace ขอเสนอต่อผู้บัญชาการตำรวจว่า ควรสับเปลี่ยนกำลังเจ้าหน้าที่ที่ยังไม่บอบช้ำจากการทำงานในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา มาปฏิบัติการ และควรเปลี่ยนกำลังเจ้าหน้าที่ให้บ่อยขึ้นเพื่อป้องกัน"การหลุด" จากวินัยโดยไม่ตั้งใจ

2. ในประเทศประชาธิปไตย เมื่อผู้ชุมนุมบุกพื้นที่ที่ตกลงกันแล้วว่าห้ามล่วงล้ำ (protest permit) ถือว่าผิดกฎหมาย และเจ้าหน้าที่สามารถปฏิบัติตามขั้นตอนควบคุมผู้ชุมนุมได้ ตั้งแต่เจรจา ใช้เสียงรบกวน ฉีดน้ำ แก๊สน้ำตา หรือสารเคมีที่ทำให้แสบตา สำหรับกระสุนยางนั้น ยังเป็นปัญหาที่ถกเถียงกันอยู่ แต่ถือว่ามีใช้กัน เจ้าหน้าที่ควบคุมผู้ชุมนุมอาจมีกระบอกหรือปืนไฟฟ้าช็อต (Taser) จากสถานการณ์ที่ปรากฏ กลุ่ม iPeace เห็นว่าการใช้แก๊สน้ำตาของเจ้าหน้าที่ถือว่ายังอยู่ในมาตรฐานสากล ตราบเท่าที่ปืนที่ยิงแก๊สน้ำตาได้มาตรฐานและไม่ทำให้คนตาย รวมทั้งเจ้าหน้าที่ผู้ใช้แก๊สน้ำตาผ่านการฝึกและมีอุปกรณ์ป้องกันตัวในการควบคุมการชุมนุมที่ได้มาตรฐาน

3. แม้การใช้กระสุนยางจะมีการใช้กันเป็นขั้นตอนการสลายการชุมนุมตามหลักสากล (ขั้นสูงสุด) แต่ในสถานการณ์ปัจจุบัน การใช้กระสุนยางจะยิ่งส่งสัญญาณให้ผู้ชุมนุมใช้ความรุนแรงโต้ตอบ กลุ่ม iPeace เห็นว่าเจ้าหน้าที่ควรกลับไปที่การใช้แก๊สน้ำตา แต่ใช้อย่างมีประสิทธิภาพ และถี่กว่าเดิม

ข้อเสนอต่อ กทม.

1. กทม. ควรให้ความร่วมมือในการรักษาความสงบเรียบร้อยของประชาชนในกรุงเทพฯ ดังระบุอยู่ในอำนาจหน้าที่ตามพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการกรุงเทพมหานคร

ข้อเสนอต่อรัฐบาล

1. ศอ.รส. ในฐานะผู้ดูแลสถานการณ์ของรัฐบาล จะต้องไม่โหมกระพือความโกรธแค้นของคู่ขัดแย้ง โดยจะต้องยืนยันหลักการประชาธิปไตย การควบคุมฝูงชนตามหลักการสากล และมีมาตรการเพื่อความปลอดภัยของเจ้าหน้าที่ตำรวจระดับปฏิบัติการและผู้ชุมนุม

2. ทำความจริงให้ปรากฏ ดำเนินการตรวจสอบเหตุการณ์บาดเจ็บล้มตายที่เกิดขึ้นอย่างเป็นกลาง ทั้งกรณีเหตุการณ์ที่รามคำแหงเมื่อวันที่ 30 พ.ย. 2556 เหตุการณ์ที่สนามกีฬาไทย-ญี่ปุ่นดินแดงสถานที่สมัครรับเลือกตั้งเมื่อวันที่ 26 ธ.ค. และล่าสุดวันที่ 28 ธ.ค. ที่สะพานชมัยมรุเชษฐ์ กลุ่ม iPeace เสนอว่าควรมีการตั้งคณะกรรมการเพื่อสอบสวนหาความจริง (inquiry committee) ควบคู่กับกระบวนการยุติธรรม เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีเจ้าหน้าที่ตำรวจเสียชีวิต ถือเป็น “คู่กรณี” จึงต้องมีกระบวนการสอบสวนควบคู่กับกระบวนการยุติธรรมตามปรกติ และจะต้องเปิดเผยผลการตรวจสอบโดยเร็วหรือตามกรอบเวลาที่กำหนด

ข้อเสนอต่อคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ

1. ควรปฏิบัติหน้าที่โดยยึดถือหลักการประชาธิปไตยและหลักสิทธิมนุษยชนสากลเพื่อคลี่คลายความขัดแย้งในสังคม

ข้อเสนอต่อสื่อมวลชน

1. นำเสนอข่าวสารโดยตรวจสอบข้อมูลข้อเท็จจริงอย่างระมัดระวัง มีจริยธรรมในการทำข่าว ไม่เป็นส่วนหนึ่งของการโหมกระพือความขัดแย้งอันจะนำไปสู่ความรุนแรง

ข้อเสนอต่อพี่น้องประชาชนกลุ่มอื่นๆ

1. อดกลั้นต่อพฤติกรรมของผู้ชุมนุม กปปส. และเครือข่าย กลุ่ม iPeace เห็นว่าการโหมกระพือความเกลียดชังใส่กันรังแต่จะทำให้สถานการณ์แย่ลง เราควรเปิดพื้นที่ให้ผู้เข้าร่วมชุมนุมก้าวออกมาจากการสนับสนุนการเคลื่อนไหวที่ใช้ความรุนแรง มากกว่าผลักเขาให้รวมกลุ่มกันอย่างแน่นหนาขึ้น

2. การ "เอาคืน" ด้วยความรุนแรง จะนำพาให้สถานการณ์สับสนวุ่นวาย และทำให้รัฐบาลรักษาการเผชิญความยากลำบากในการดูแลสถานการณ์มากขึ้น อนึ่ง รัฐบาลรักษาการยังมีหน้าที่ในการดูแลสวัสดิภาพทั้งต่อชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนทุกฝ่าย ทั้งผู้ที่มาร่วมชุมนุม และประชาชนทั่วไปที่ได้รับผลกระทบจากการชุมนุม

3. กลุ่ม iPeace เห็นว่าทางออกในเวลานี้ คือการยืนยันการเลือกตั้งวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2557 ขอเสนอให้ร่วมกันสร้างระบบกลไกเครือข่ายภาคประชาชนในทุกจังหวัด เพื่อตรวจสอบและเฝ้าระวังทั้งการเลือกตั้งและการบริหารประเทศของรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง ให้มีความโปร่งใส ปราศจากการทุจริตคอร์รัปชั่น ทั้งในเชิงระบบและเชิงนโยบาย

4. แสดงตัวว่าเราต้องการปกป้องประชาธิปไตยด้วยการไม่ใช้ความรุนแรง ไม่สนับสนุนการสร้างเงื่อนไขให้เกิดความรุนแรง ไม่ว่าจะจากฝ่ายไหน ไม่สนับสนุนให้มีการเผชิญหน้าในทุกกรณี

กลุ่ม iPeace ยินดีเปิดรับความคิดเห็นจากเพื่อนพี่น้องประชาชนทุกท่าน ในการเสนอแนวทางเพื่อหยุดความรุนแรง เพื่อนำเสนอต่อสังคมต่อไป

ด้วยเคารพในทุกชีวิตผู้สูญเสียในเหตุการณ์ความรุนแรงทางการเมือง

29 ธันวาคม 2556

กลุ่ม iPeace

1. กิตติชัย งามชัยพิสิฐ
2. จันจิรา สมบัติพูนศิริ
3. ชาญชัย ชัยสุขโกศล
4. พัชรี อังกูรทัศนียรัตน์
5. พิภพ อุดมอิทธิพงศ์
6. พิมพ์สิริ เพชรน้ำรอบ
7. ภัควดี วีระภาสพงษ์
8. วิจักขณ์ พานิช
9. วิรพา อังกูรทัศนียรัตน์

ที่มา.ประชาไท

----------------------------------

หน่วยทหารมหาดเล็กในสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ ชนะเลิศหน่วยทหารทรหด.

ผบ.ทบ.มอบรางวัลหน่วยทหารทรหด กองทัพบก ประจำปี 2557 และให้โอวาทกำลังพล โดยหน่วยที่ชนะเลิศในปีนี้ได้แก่ หน่วยทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ในสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร




ผบ.ทบ.ประดับเครื่องหมายหน่วยทหารทรหด เมื่อวันที่ 27 ธ.ค. 2556 (ที่มา: ททบ.5)

29 ธ.ค. 2556 - เมื่อวันที่ 27 ธ.ค. ที่กองบัญชาการกองทัพบก (บก.ทบ.) พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ผู้บัญชาการทหารบก (ผบ.ทบ.) เป็นประธานในพิธีมอบโล่รางวัลและประดับเครื่องหมาย หน่วยทหารทรหด กองทัพบก ประจำปี 2557 สำหรับหน่วยที่ชนะเลิศการแข่งขันในปีนี้ ได้แก่ หน่วยทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ในสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร (ทม.รอ.) อันดับ 2 กองพลทหารราบที่ 7 (พล.ร.7) และอันดับ 3 กองพลทหารราบที่ 4 (พล.ร.4) ทั้งนี้ตามรายงานของมติชนออนไลน์

พล.อ.ประยุทธ์ กล่าวให้โอวาทกำลังพล ว่า บ้านเมืองของเรามีภัยคุกคามในหลายรูปแบบที่ต้องเผชิญหน้า ในฐานะที่เป็นฝ่ายความมั่นคง ต้องเตรียมหน่วยให้มีความพร้อม รับสถานการณ์ดังกล่าว ไม่ว่างานป้องกันชายแดน ภารกิจในการป้องกันประเทศ ภารกิจในการป้องกันภัยคุกคามรูปแบบใหม่ ที่เกิดขึ้นตามแนวชายแดน การรักษาความสงบภายในการพัฒนาประเทศ ซึ่งภารกิจต่างๆ เหล่านี้มีความสำคัญกับประเทศชาติของเราอย่างยิ่ง การแก้ไขปัญหาความมั่นคงนั้น มิใช่หน้าที่ของเราแต่เพียงฝ่ายเดียว คงเป็นหน้าที่ของประชาชนทุกคน หน้าที่ของส่วนราชการที่มีส่วนเกี่ยงข้องในการแก้ปัญหาต่างๆ ให้บรรลุ ผลสำเร็จอย่างมีประสิทธิภาพ ทำให้ประเทศชาติได้ก้าวพ้นอันตรายต่างๆ ทั้งปัจจุบันและอนาคต จึงต้องมีการแสวงหาความร่วมมือของส่วนราชการทุกส่วนราชการ และความร่วมมือกับมิตรประเทศและประเทศเพื่อนบ้าน สิ่งต่างๆ เหล่านั้นจะเกิดขึ้นได้เพราะความรักความสามัคคีของพวกเราทุกคนในกองทัพ และแสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็ง ทหารเรานั้นมีสิ่งที่ตอบแทนประเทศชาติได้เพียงอย่างเดียวคือ ร่างกาย จิตใจ พร้อมที่เสียสละประเทศชาติ ได้ตลอดเวลา

"ปีนี้ถือว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณที่สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้หน่วยทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ ในหน่วยบัญชาการถวายความปลอดภัย เข้ามาร่วมในการทดสอบและแข่งขันด้วย ซึ่งผลการปฏิบัติเป็นที่ยอมรับ ที่มีความพร้อมในการปฏิบัติหน้าที่ในการถวายความปลอดภัยแด่สถาบันพระมหากษัตริย์ได้อย่างยอดเยี่ยม ในส่วนของกำลังพลทุกหน่วยที่ขึ้นตรงกับกองทัพบกทุกคนได้มีการเตรียมการที่ดี อย่างไรก็ตาม ขอให้กำลังพลได้เชื่อมั่นในกองทัพบก ว่า จะสั่งในสิ่งที่ถูกต้องและชอบธรรม ตามกฎกติกา พร้อมทั้งให้ระลึกอยู่เสมอว่าเรามีหน้าที่พิทักษ์ปกป้องชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์และประชาชนได้อย่างไม่รู้จักเหนื่อยและท้อแท้ ชีวิตนี้ทหารตายแทนประเทศชาติได้อย่างเดียว ชีวิตจิตใจร่างกายสละได้ตลอดเวลา ทั้งนี้ เราหวังว่า กองทัพจะมีความรักความสามัคคีเป็นหนึ่งเดียวกัน เพื่อนำพากองทัพและประเทศชาติให้มีความปลอดภัย พร้อมเผชิญหน้ากับภัยคุกคาม ซึ่งกองทัพบกยังเป็นอนาคต และที่พึ่งของประชาชนได้ทุกโอกาส" พล.อ.ประยุทธ์ ระบุ

ผู้สื่อข่าวรายงานเพิ่มเติมว่า สำหรับการแข่งขันหน่วยทหารทรหดประจำปี 2557 กรมยุทธศึกษาทหารบก ได้จัดการแข่งขันขึ้นที่ ที่ศูนย์การทหารราบ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ระหว่างวันที่ 25 ต.ค. ถึง 19 พ.ย. เพื่อทดสอบขีดความสามารถของกำลังพลทางด้านความรู้ ทักษะทางทหาร และความชำนาญเฉพาะหน้าที่เป็นรายบุคคล รวมทั้งการปฏิบัติการเป็นรายหน่วย ซึ่งเป็นการพัฒนาและยกระดับมาตรฐานการฝึก ซึ่งการแข่งขันหน่วยทหารทรหดนั้น ได้มีการทดสอบผู้เข้าแข่งขันใน 2 ขั้นตอน คือ ทดสอบความรู้พื้นฐานการปฏิบัติทางยุทธวิธี ขีดความสามารถเป็นบุคคลและเป็นหน่วย และ ทดสอบการปฏิบัติทางยุทธวิธีในสถานการณ์ต่อเนื่อง 72 ชั่วโมง อาทิ การซุ่มโจมตี ภายใต้ภาวะกดดัน โดยมีผู้ทำคะแนนผ่านเกณฑ์ร้อยละ 70 ขึ้นไป ได้รับการประดับเครื่องหมายทหารทรหดและใบประกาศนียบัตรจำนวน 114 นาย

ที่มา.ประชาไท

-------------------------------

เกียรติตำรวจของไทย..สัญญาณพร้อมรบจากอัศวินแหวนเพชร.

เมื่อประมาณก่อนปี พ.ศ. 2500 ยุคที่อธิบดีกรมตำรวจชื่อ พล.ต.อ. เผ่า ศรียานนท์ ถือได้ว่าเป็นยุคที่ตำรวจเฟื่องฟูที่สุด เป็นยุคเริ่มแรกที่ตำรวจมีการพัฒนาอย่างมากมาย ทั้งตำรวจพลร่ม, ตำรวจพิเศษหน่วยต่างๆ ถึงขั้นมีตำรวจยานเกราะด้วยซ้ำ ในยุคนั้นการปราบปรามคนร้ายเป็นไปด้วยความเฉียบขาด เพราะคนร้ายต่างก็มีอาวุธที่ตกค้างมาจากสมัยสงครามโลกครั้งที่สองอยู่มากพอสมควร ถ้าใครเคยดูภาพยนตร์เรื่อง 2499 อันธพาลครองเมือง ก็จะเข้าใจสภาพความเป็นอยู่ของผู้คนและอิทธิพลของอันธพาลในยุคนั้นได้ไม่น้อย กองกำลังตำรวจในยุคนั้นถือได้ว่าเป็นกองทัพที่สำคัญที่ปกป้องและนำความสงบมาสู่พระนครได้มากทีเดียว และในยุคนั้นนายตำรวจที่ถือเป็นมือปราบเหล่าร้ายก็จะได้รับการปูนบำเน็จ และมอบแหวนประดับเพชรรูปโลห์ให้เป็นขวัญกำลังใจ เราจึงเรียกตำรวจในยุคนี้ว่า “ยุคอัศวินแหวนเพชร”

หลังจากการรัฐประหารโดย จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัตน์ในวันที่ 16 กันยายน 2500 กองกำลังของ พล.ต.อ. เผ่า ศรียานนท์ ก็ถูกปราบปรามลงอย่างราบคาบ นับจากนั้นมาตำรวจก็กลายเป็นกองกำลังที่เสมือนอยู่ใต้อาณัติของกองทัพทหารอยู่กลายๆ ประกอบกับประเทศไทยถูกปกครองโดยอำนาจทหารที่มีอิทธิพลอยู่เบื้องหลังตลอดมา จึงทำให้พัฒนาการของตำรวจค่อนข้างช้าและไม่ได้รับการเหลียวแลเท่าที่ควร แต่ทว่าเวลาผ่านไปกว่าครึ่งศตวรรษโลกเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ประเทศไทยก็ปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์โลกเช่นเดียวกัน ตำรวจได้รับการปรับปรุงพัฒนาจนมีศักยภาพแตกต่างจากอดีตอย่างมากมาย ทุกวันนี้ตำรวจมีหน่วยย่อยต่างๆ ที่ถือเป็นกำลังรบพิเศษไม่ได้ด้อยกว่ากองทัพทหารแม้แต่น้อย ทั้งอาวุธยุทโธปกรณ์ และความสามารถก็ใกล้เคียงกัน ถ้าเป็นการรบในเมืองแบบพื้นที่จำกัด ตำรวจกลับมีความเชี่ยวชาญมากกว่าทหารด้วยซ้ำ อาจจะเรียกได้ว่าเป็นฟื้นฟูความเข้มแข็งให้กับกองทัพตำรวจอีกครั้งก็ไม่น่าจะผิดนัก

การเสียชีวิตจากการปะทะกับกลุ่มผู้ชุมนุมที่สนามกีฬาไทย-ญี่ปุ่นดินแดงของ ดต. ณรงค์ ปิติสิทธิ์ เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม ที่ผ่านมา ยังความเจ็บช้ำน้ำใจต่อพี่น้องตำรวจไทยอย่างถึงที่สุด ม๊อบกบฎได้ดูหมิ่นเหยียดหยามเกียรติและศักดิ์ศรีความเป็นตำรวจอย่างสุดที่จะทนทานได้ เอาชุดตำรวจมาเหยียบย่ำ เอาเท้าชี้ไปที่ป้ายสำนักงานตำรวจแห่งชาติ พูดจาดูหมิ่นเหยียดหยาม ฯลฯ เหล่านี้เป็นสิ่งที่เหลือจะทานทนได้สำหรับเกียรติภูมิของความเป็นตำรวจ ด้วยเหตุนี้ภายหลังที่มีการเสียชีวิตของ ดต. ณรงค์ ปิติสิทธิ์จึงมีสิ่งบอกเหตุหลายอย่างที่สะท้อนถึงความอดทนอดกลั้นของกองทัพตำรวจที่ได้หมดสิ้นลงและส่งสัญญาณพร้อมรบขั้นแตกหักกับกบฎคือ 

การโห่ขับไล่ตัวแทนของกลุ่ม 40 สว. ที่เดินทางไปเยี่ยมดูสภานการณ์ที่สนามกีฬาไทย-ญี่ปุ่นดินแดง
การที่ ผบ.ตร. เป็นผู้ดำเนินการตั้งแถวกองเกียรติยศเต็มรูปแบบตลอด 2 ข้างทางที่แห่แหนร่างของ ดต. ณรงค์ ปิติสิทธิ์ จากโรงพยาบาลตำรวจ ไปทำพิธียังวัดตรีทศเทพ อย่างที่ไม่เคยให้เกียรติผู้ใดมาก่อน

เหล่านี่คือสัญญาณ อันแข็งกร้าวที่ ตำรวจกำลังสื่อออกมาว่า “กูพร้อมจะรบกับมึง” เวลานี้ประเทศไทยอาจจะต้องเดินเข้าสู่สภาวะความขัดแย้งจนถึงขั้นต้องใช้กำลังออกมาแก้ไขปัญหา และตำรวจก็ส่งสัญญาณออกมาแล้วว่า พร้อมที่จะอยู่ฝ่ายประชาธิปไตย ทั้งหลายทั้งปวงนี้รอเพียงเวลาที่เหมาะสม ที่จะมีใครสักคนเคลื่อนรถถังออกมายึดอำนาจหรือกระทำสิ่งใดก็ตามเพื่อยึดอำนาจรัฐเอาไปจากรัฐบาลที่มีความชอบธรรมนี้ไป และเมื่อนั้นกองทัพตำรวจและมวลชนผู้รักประชาธิปไตยนับล้านๆ คนจะออกมาปกป้องประเทศนี้และประชาธิปไตยด้วยกัน

ทั้งหมดนี้สัญญาณพร้อมรบได้ถูกส่งออกมาแล้ว ขึ้นอยู่ที่ว่า ท่านนายกยิ่งลักษณ์ ชินวัตร จะตัดสินใจเช่นไร

ที่มา.https://www.facebook.com/notes/%E0%B8%9B%E0%B8%B9%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%81-%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%A3/%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A3%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%88%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%8D%E0%B8%8D%E0%B8%B2%E0%B8%93%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%A3%E0%B8%9A%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%A8%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%8A%E0%B8%A3/561885173893197

สรรพากรขยายเวลา การเพิ่มรายการในใบกำกับภาษีจนถึง วันที่ 31 ธ.ค.57

กรมสรรพากรขยายเวลาให้ผู้ประกอบการจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มที่เป็นผู้ขายสินค้า หรือผู้ให้บริการต้องเพิ่มเติมรายการในใบกำกับภาษีตามที่กำหนดออกไปจนถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2557

กรมสรรพากรขอแจ้งให้ทราบว่า ตามประกาศอธิบดีกรมสรรพากร เกี่ยวกับภาษีมูลค่าเพิ่ม ฉบับที่ 194, ฉบับที่ 195, ฉบับที่ 196 และฉบับที่ 197 ได้กำหนดให้ผู้ประกอบการจดทะเบียนซึ่งเป็นผู้ขายสินค้าหรือผู้ให้บริการเพิ่มเติมรายการเลขประจำตัวผู้เสียภาษีอากร และรายการสถานประกอบการของผู้ซื้อสินค้าหรือผู้รับบริการ และเพิ่มเติมรายการสถานประกอบการของผู้ขายหรือผู้ให้บริการ ในใบกำกับภาษี ใบเพิ่มหนี้ ใบลดหนี้ รายงานภาษีขาย และรายงานภาษีซื้อ โดยจะจัดพิมพ์ด้วยระบบคอมพิวเตอร์ ประทับตรายาง เขียนด้วยหมึก พิมพ์ดีด หรือทำให้ปรากฏขึ้นด้วยวิธีการอื่นใดในลักษณะทำนองเดียวกันก็ได้ ซึ่งมีผลบังคับใช้ในวันที่ 1 มกราคม 2557 นั้น กรมสรรพากรได้ขยายเวลาการบังคับใช้กฎหมายดังกล่าว ออกไปจนถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2557 โดยจะมีผลบังคับใช้ให้ผู้ประกอบการจดทะเบียนที่เป็นผู้ขายสินค้าหรือผู้ให้บริการต้องเพิ่มเติมรายการในใบกำกับภาษีตามที่กำหนดไว้ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2558 เป็นต้นไป

ทั้งนี้ ผู้เสียภาษีสามารถศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมได้จากเว็บไซต์กรมสรรพากร www.rd.go.th ในหมวดอ้างอิง > กฎหมายออกใหม่ > ปี 2556 > เดือนธันวาคม > ประกาศอธิบดีกรมสรรพากรเกี่ยวกับภาษีมูลค่าเพิ่ม ฉบับที่ 199, ฉบับที่ 200, ฉบับที่ 201 และฉบับที่ 202 หรือสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ศูนย์บริการข้อมูลสรรพากร RD Call Center  โทร. 1161

ที่มา.ประชาชาติธุรกิจ

--------------------------------

สมชัย ศรีสุทธิยากร แจงโจทย์ กกต.จัดการเลือกตั้งให้ได้....

"สมชัย"ระบุโจทย์กกต.จัดการเลือกตั้งให้สงบเรียบร้อย เตรียมสั่งกกต.จังหวัด ให้ตัดสินใจได้หากเกิดเหตุวุ่นวาย

นายสมชัย ศรีสุทธิยากร กกต.ด้านกิจการบริหารงานเลือกตั้ง เปิดเผยว่า ในเวลา 15.00 น. วันนี้ตนจะวีดีโอคอนเฟอเรนซ์ประชุมกับคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัด (กกต.จว.) เพื่อซักซ้อมการรับสมัคร ส.ส.แบบแบ่งเขตระหว่างวันที่ 28ธ.ค.2556-1 ม.ค.2557 ในฐานะที่รับผิดชอบบริหารงานเลือกตั้ง ทั้งนี้ได้เชิญ กกต.อีก 4ท่านมาร่วมด้วย แต่ไม่รู้ว่าท่านไหนจะมาด้วย ส่วนรายละเอียดที่จะสื่อสารไปยัง กกต.จว.นั้นขอพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ก่อนแล้วจะแถลงตอนจัดประชุมผ่านวีดีโอคอนเฟอเรนซ์เพราะมีหลายประเด็น โดยบางประเด็นเป็นข้อกฎหมาย ซึ่งคงจะพยายามมอบอำนาจการตัดสินใจให้ กกต.จว.ตัดสินใจหน้างานได้เลย กรณีการรับสมัคร ส.ส.แบบแบ่งเขต เกิดความวุ่นวาย โดยแต่ละจังหวัดต้องหาทางป้องกันให้เกิดความสงบเรียบร้อย ไม่ใช้ความรุนแรง ส่วนขอบเขตการตัดสินใจจะเป็นอย่างไรที่ไม่ผิดกฎหมายค่อยว่ากันอีกที

เมื่อถามถึงกรณีที่ กกต.จะเป็นตัวกลางพูดคุยกับคู่ขัดแย้ง นายสมชัย กล่าวว่า ตอนนี้ได้เริ่มคุยกับผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายซึ่งได้รับเกียรติจากตัวแทนแต่ละฝ่ายระดับสูงมากรับสายโทรศัพท์พูดคุยกับเราเป็นเวลานานพอสมควร นับเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่ให้เกียรติพูดคุยกับ กกต. สำหรับการพูดคุยตอนนี้ยังไม่คืบหน้าแค่รับโทรศัพท์ และโทรศัพท์กลับมาหาเราก็ดีใจแล้ว

นายสมชัย กล่าวถึงการใช้สิทธิส่วนบุคคลของกกต.เพื่อตัดสินใจคลี่คลายสถานการณ์ว่า สิทธิส่วนบุคคล หมายความได้หลายอย่าง เช่นสิทธิที่จะเดินไปคุยกับใครต่อใคร ไม่ใช่ในนามกกต. จากวันนี้เป็นต้นไปจะใช้สิทธิส่วนบุคคลเดินทางไปพบฝ่ายการเมือง หากไม่พูดประโยคนี้ขึ้นมาหลายคนจะบอกว่า กกต.ทำเกินขอบเขตหน้าที่ว่าทำไมไปคุยกับฝ่ายการเมือง หรือผู้ชุมนุม ดังนั้นใครก็ได้อยากคุยกับเราเพื่อคลี่คลายสถานการณ์เรายินดีพูดคุยด้วย ส่วนการใช้สิทธิลาออกนั้นเป็น 1 ใน 10 แนวทางการใช้สิทธิส่วนบุคคล ซึ่งการลาออกอาจจะเป็นแนวทางสุดท้ายที่จะทำ

ผู้สื่อข่าวถามว่าระหว่างเลื่อนการเลือกตั้งออกไปรัฐบาลยังรักษาการต่อหรือไม่ นายสมชัย กล่าวว่า ตรงนั้นไม่ใช่โจทย์ของกกต. เพราะโจทย์ของกกต.คือจัดการเลือกตั้งให้สงบเรียบร้อย ใครรักษาการเป็นเรื่องฝ่ายการเมืองต้องคุยกัน

เมื่อถามว่าหากจะเอารัฐบาลประชาชนมารักษาการแทนรัฐบาลปัจจุบันไม่ถึงขั้นนั้นใช่หรือไม่ นายสมชัย กล่าวว่า อันนั้นโก่งราคาไป

ที่มา.กรุงเทพธุรกิจ
---------------------------------------

สะพานมิตรภาพไทย-ลาว-จีน

โดย.โอฬาร สุขเกษม

กรอบความร่วมมืออนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง หรือ Greater Mekong Sub Region Cooperation ที่ธนาคารเพื่อพัฒนาเอเชียได้ทำการศึกษาเอาไว้ และพัฒนามาอย่างต่อเนื่อง โดยมีเป้าหมาย 10 สายเส้นทางด้วยกัน ทั้งนี้มีอยู่ 4 เส้นทางที่เกี่ยวข้องกับประเทศไทย
   
เส้นทางที่หนึ่ง เส้นทาง R1 กรุงเทพฯ - พนมเปญ - โฮจิมินห์ซิตี - วังเตา เส้นที่ 2 เส้นทาง R2 โครงข่ายเชื่อมโยงแนวตะวันออก-ตะวันตก (East-West Corridor) ไทย - ลาว - เวียดนาม เส้นทางที่ 3 เส้นทาง R3 เส้นทางเชื่อมโยงกับประเทศจีนตอนใต้ ซึ่งมี 2 สายทาง คือ เส้นทางไทย - ลาว - จีน และเส้นทางไทย - เมียนมาร์ - จีน และเส้นทางที่ 4 เส้นทาง R10 เป็นเส้นทางเลียบชายฝั่งทะเลไทย-กัมพูชา-เวียดนามสะพานมิตรภาพไทย - ลาวแห่งที่ 4 หรือสะพานเชื่อม "เชียงของ - ห้วยทราย"  ประกอบพิธีเปิดไปแล้ว เป็นสะพานเพื่อเชื่อมถนนจากลาวเข้าสู่ไทยทางจังหวัดเชียงราย โดยสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินไปทรงเป็นประธานร่วมในพิธีเปิดสะพานมิตรภาพไทย - ลาว แห่งที่ 4 กับนายบุนยัง วอละจิต รองประธานประเทศแห่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เมื่อวันที่ 11/12/13 หรือวันที่ 11 ธันวาคม 2013 หรือพุทธศักราช 2556 โดยการดังกล่าว รัฐบาลไทยจัดสรรงบประมาณในการก่อสร้างครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งหนึ่งรัฐบาลจีนเป็นผู้ให้การสนับสนุน ส่วนรัฐบาลลาวรับผิดชอบค่าชดเชยให้แก่ประชาชนที่ได้รับผลกระทบ ซึ่งกระทรวงคมนาคม โดยกรมทางหลวงรับผิดชอบการก่อสร้าง ในงบประมาณรวม 1,624 ล้านบาท สะพานมีความยาวระยะทาง 2.48 กิโลเมตร รูปแบบของสะพานเป็นคอนกรีตรูปกล่อง (Segmental Concrete Box Girder) มีเสา 4 เสา กว้าง14.70 เมตร เป็นสะพานขนาด 2 เลน แต่ละเลนกว้าง 3.50 เมตร
   
นอกจากสะพานแล้วยังมีโครงการก่อสร้างถนนไปอีกประมาณ 6 กิโลเมตรเข้าในเขตเมืองห้วยทราย ซึ่งเป็นถนนลาดยางขนาด 2 เลน รวมทั้งมีการก่อสร้างด่านตรวจคนเข้าเมืองด้วยสถาปัตยกรรมแบบล้านช้าง เป็นการเชื่อมต่อกับเส้นทาง R3A ที่เชื่อมต่อระหว่างจีน - ลาว - ไทย บริษัทรับเหมาก่อสร้างเป็นกลุ่ม CR5-KT Joint Venture ซึ่งเป็นการร่วมทุนระหว่างบริษัท China Railway No.5 ของจีนและบริษัทกรุงธน เอนจิเนียริง จำกัดของไทย
   
สะพานมิตรภาพไทย - ลาว แห่งที่ 4 "เชียงของ -ห้วยทราย" ตั้งอยู่ในพื้นที่ฝั่งไทยที่อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย และเมืองห้วยทราย แขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เชื่อมโยงจังหวัดเชียงราย - บ่อแก้ว - คุนหมิง ตามแนวเส้นทางสาย R3A เป็นโครงการหนึ่งในแผนการพัฒนาตามแนวเศรษฐกิจด้านเหนือ หรือ North - South Economic Corridor
   
โครงการนี้สร้างเพื่อเชื่อมโยงโครงข่ายคมนาคมขนส่งของประเทศไทย สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และสาธารณรัฐประชาชนจีนเข้าด้วยกัน อันจะช่วยส่งเสริมการค้าขายและการคมนาคม รวมถึงช่วยเพิ่มคุณภาพชีวิตของประชาชนใน 3 ประเทศข้างต้น และจะมีส่วนช่วยเสริมต่อการคมนาคมขนส่งภายในประเทศทั้งไทย - ลาว - จีน โดยเฉพาะทางภาคเหนือของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ทั้งการเสริมสร้างศักยภาพไทย - ลาว ในอาเซียน และส่งเสริมบทบาทของอาเซียนในเวทีโลกท่ามกลางการแข่งขันที่เข้มข้นขึ้นด้วย
   
บริษัท ขนส่ง จำกัด หรือ บขส.ได้เปิดเส้นทางใหม่รองรับการเดินทางเชื่อมโยงกันแล้ว ตั้งแต่วันที่ 12 ธันวาคม 2556 เป็นต้นมา โดยเปิดเส้นทางสายที่ 11 เชียงราย - เชียงของ - บ่อแก้ว เป็นเส้นทางที่ บขส.ได้เดินรถร่วมกับ บริษัท เพ็ดอาลูนขนส่งโดยสารฯ ซึ่งเป็นผู้ประกอบการเดินรถของแขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
   
เส้นทางเชียงราย - เชียงของ - บ่อแก้ว เดินรถด้วยรถโดยสารปรับอากาศมาตรฐาน 2 ฝ่ายละ 3 คัน เดินรถฝ่ายละ 4 - 8 เที่ยวต่อวัน อัตราค่าโดยสาร 220 บาท หรือ 55,000 กีบ และจากอำเภอเชียงของ - บ่อแก้ว อัตราค่าโดยสาร 30 บาท หรือ 7,500 กีบ โดยเดินรถผ่านสะพานมิตรภาพไทย - ลาว แห่งที่ 4 เชียงของ - ห้วยทราย ถึงจุดหมายปลายทางที่สถานีโดยสารพัฒนาบ่อแก้ว แขวงบ่อแก้ว สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ระยะทาง 166 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ 4 ชั่วโมง ครับ

จากหนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ
--------------------------------------------------

ค่าแรง CLMV วันละ 300 บาท โจทย์ที่ไร้ทางเลือก !!?

การปรับขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาท ของไทยยังถกเถียงกันไม่เลิก หลายกิจการโอดครวญว่า ผลประกอบการที่ตกต่ำวันนี้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะผลพวงจากการปรับขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบค่า แรงขั้นต่ำของไทยกับสิงคโปร์ ยังห่างกันหลายเท่าตัว โดยสิงคโปร์มีอัตราค่าแรงขั้นต่ำสูงที่สุดในประเทศอาเซียนทั้งหมด จากการจัดอันดับของหน่วยงานด้านสถิติค่าจ้างแรงงานในภูมิภาคอาเซียน พบว่า ผู้ใช้แรงงานในสิงคโปร์มีค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำอยู่ที่ 1,850 ดอลลาร์สหรัฐต่อเดือน หรือประมาณ 55,500 บาท โดยคิดเป็นรายได้เฉลี่ยต่อวันคือ 61 ดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 1,830 บาท

มาเลเซียเป็นอีกหนึ่งประเทศที่มีอัตรา ค่าจ้างขั้นต่ำใกล้เคียงกับไทย คือประมาณ วันละ 300 บาท ส่วนกลุ่มประเทศอาเซียน ที่เหลือ ยังมีค่าแรงขั้นต่ำค่อนข้างถูกคือ เวียดนาม/กัมพูชา/ลาว วันละประมาณ 100 บาท หรือเฉลี่ย 3,000 บาทต่อเดือน พม่าค่าแรงขั้นต่ำวันละประมาณ 60-80 บาท หรือเฉลี่ย 2,400 บาทต่อเดือน

จากการสำรวจพบว่า ประเทศที่มีค่า จ้างขั้นต่ำถูก ส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพ ด้านฝีมือผลิตสินค้าสู้ประเทศที่มีค่าแรงสูงกว่าไม่ได้ เมื่อประเทศไทยปรับเพิ่มค่าแรงขั้นต่ำเป็นวันละ 300 บาท จึงเป็น การเพิ่มประสิทธิภาพทางการแข่งขันให้สูงขึ้น ปัจจุบันธุรกิจใช้ฝีมือระดับกลางถึงสูงจ่ายค่าจ้างมากกว่า 500 บาทต่อวัน ประเทศไทยจึงเป็นเป้าหมายหลักสำหรับการเข้ามาขุดทองของแรงงานไร้ฝีมือจากกลุ่มประเทศเพื่อนบ้าน

ปัจจุบันมีแรงงานจากอาเซียน โดย เฉพาะกัมพูชา สปป.ลาว พม่า และเวียดนาม หรือ CLMV เข้ามาทำงานในเมืองไทยอย่างถูกกฎหมายประมาณ 1.4 ล้านคน  ในโรงงานสิ่งทอ โรงงานฟอกย้อม โรง งานทำเฟอร์นิเจอร์ ฯลฯ โดยผู้ประกอบการยอมรับว่า การรับแรงงานเหล่านี้เข้ามาทำงานช่วยลดปัญหาการโยกย้ายได้ในระดับหนึ่ง เนื่องจากที่ผ่านมาแรงงานไทย มีการย้ายงานบ่อยมาก แต่แรงงานต่าง ด้าวไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องดังกล่าว อย่างไร ก็ตาม เพื่อรักษาแรงงานต่างด้าวที่ได้รับการฝึกฝนจนมีฝีมือทัดเทียมแรงงานไทย ไม่ให้โยกย้ายไปยังโรงงานอื่น ผู้ประกอบการได้มีการเพิ่มสวัสดิการให้เท่าเทียมกับแรงงานไทย รวมถึงมีการเปิดศูนย์ฝึกอบรมด้านภาษารับการเป็นเออีซีให้ด้วย

สมพล รวยสว่างบุญ ผู้ประสานงานการลงทุนระหว่างประเทศ กล่าวในฐานะที่เดินทางเชื่อมนักลงทุนจากทั่วโลกเข้ามาลงทุนในเมืองไทยว่า ไม่เกิน 5 ปีนับ จากนี้ พม่า ลาว เวียดนาม กัมพูชา จะต้องปรับเพิ่มค่าแรงขั้นต่ำเท่ากับไทย เพื่อรักษา แรงงานเอาไว้ หากยังใช้ระบบค่าแรงขั้นต่ำเหมือนวันนี้ แรงงานจะเลือกมาอยู่ในเมืองไทยแน่นอน

สอดคล้องกับ ซันโตส คูมาร์ กรรมการผู้จัดการ บริษัท เอสที มาร์เก็ตติ้ง แอนด์ ดิสทริบูชั่น จำกัด ที่กล่าวในฐานะผู้เข้า ไปลงทุนหลายประเทศในอาเซียนว่า เริ่มมองเห็นค่าแรงขั้นต่ำในกลุ่มประเทศ CLMV ที่มีการปรับขึ้นในหลายอุตสาหกรรม เชื่อว่าเมื่อเปิดประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน หรือเออีซี ค่าแรงขั้นต่ำในกลุ่ม CLMV จะต้องปรับเป็นวันละ 300 บาทเท่ากับไทย และบางบริษัทอาจจ่ายมากกว่านั้น เพื่อรักษาแรงงานเอาไว้

ที่มา.สยามธุรกิจ
-----------------------------------------------

สภาปฏิรูป ประเทศ !!?

โดย เอกชัย ไชยนุวัติ

หมายเหตุ : บทความวิชาการส่วนตัว ไม่เกี่ยวข้องกับ องค์กรใด

นายกรัฐมนตรี ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ได้มอบของขวัญวัน คริสต์มาส ให้ กับประชาชนชาวไทย ด้วยการออกทีวี แถลงจัดตั้ง "สภาปฏิรูปประเทศ" ซึ่งเป็นท่าทีล่าสุดของ รัฐบาลรักษาการ พรรคเพื่อไทย ที่มีต่อสถานการณ์บ้านเมือง ในขณะที่มีการยุบสภา และมุ่งหน้าสู่การเลือกตั้ง ในวันที่ 2 ก.พ. พ.ศ.2557

ผู้เขียนไม่เห็นด้วยกับแนวคิดสภาปฏิรูปประเทศ ด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้

1.ขัดเจตนารมณ์ รัฐธรรมนูญ มาตรา 181  มาตรานี้ เป็นผลจากการยุบสภา โดยผู้นำฝ่ายบริหาร ที่ใช้อำนาจ ยุบสภา ตาม มาตรา 108 โดยเมื่อมีการยุบสภา จะทำได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น และจะต้องยุบ เพื่อจัดให้มีการเลือกตั้งใหม่ รวมทั้ง มาตรา 108 นี้ บังคับว่า การจัดการเลือกตั้งใหม่จะต้องกระทำภายใน 45 ถึง 60 วันเท่านั้น

ในทางกฎหมายรัฐธรรมนูญ การยุบสภาผู้แทนราษฎร ซึ่งเป็น ตัวแทนของประชาชนในการใช้อำนาจออกกฎหมาย คือการคืนอำนาจของประชาชนกลับไปยังประชาชนทุกคนให้ได้ใช้อำนาจนั้นอีกครั้งในการเลือกตั้งครั้งต่อไป

ดังนั้นในสายตาของกฎหมาย ฝ่ายบริหาร คือ คณะรัฐมนตรี รวมถึง นายกรัฐมนตรี ไม่ได้เป็นนายกรัฐมนตรี อีกต่อไป เพียงแต่ มาตรา 181 บังคับไว้อย่างชัดเจน ให้ “คณะรัฐมนตรีที่พ้นจากตำแหน่งต้องอยู่ในตำแหน่งเพื่อปฏิบัติหน้าที่ต่อไปจนกว่าคณะรัฐมนตรีที่ ตั้งขึ้นใหม่จะเข้ารับหน้าที่” รวมทั้งในรายงานการประชุม ของสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญ ครั้งที่ 33/2550 หน้า 28 ถึง 32 ก็มีการอภิปรายประเด็นนี้อย่างชัดเจนว่า ให้ รัฐมนตรี และนายกรัฐมนตรี ต้องอยู่ในหน้าที่ต่อไป แต่ให้คณะกรรมการการเลือกตั้งเข้ามาควบคุมการทำงาน ตาม (1) ถึง (4) ซึ่งเป็นเรื่อง ห้ามปลด โยกย้ายข้าราชการ และใน  “(3)ไม่กระทำการอันมีผลเป็นการอนุมัติงานหรือโครงการหรือมีผลเป็นการสร้างความผูกพันต่อคณะรัฐมนตรีชุดต่อไป”

จากคำแถลงของนายกรัฐมนตรีที่กล่าวว่า

“ทั้งนี้ เมื่อสภาปฏิรูปประเทศได้ดำเนินการในข้อใดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ให้ทำรายงานเสนอนายกรัฐมนตรี และให้สภาปฏิรูปประเทศเปิดเผยรายงานดังกล่าวต่อสาธารณชน เพื่อที่จะได้ให้ผู้ที่เกี่ยวข้องนำไปดำเนินการตามเจตนารมณ์ต่อไป โดยกรอบของเวลาการดำเนินการขึ้นอยู่กับสภาปฏิรูปประเทศเป็นผู้กำหนดให้แล้วเสร็จโดยเร็วที่สุด

เอกชัย ไชยนุวัติ

สำหรับผู้ที่เป็นห่วงถึงความต่อเนื่องเมื่อมีการเลือกตั้งในวันที่2 กุมภาพันธ์ 2557 และมีรัฐบาลหลังการเลือกตั้งแล้วนั้น จะมีการกำหนดไว้ด้วยว่าเมื่อคณะรัฐมนตรีเข้าบริหารราชการแผ่นดิน ให้เลขาธิการคณะรัฐมนตรีเสนอนายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีเพื่อพิจารณาให้ความเห็นชอบให้การปฏิบัติงานตามคำสั่งนี้ดำเนินต่อไปอย่างสืบเนื่องตามเจตนารมณ์และแนวทางที่ทุกฝ่ายให้ความเห็นชอบแล้ว”

ถ้อยแถลงดังกล่าวเห็นได้ชัดเจนว่า รัฐบาลที่จะเข้ามาบริหารประเทศต่อไป ภายหลังได้รับการเลือกตั้ง จากประชาชน จะต้องมีการพิจารณา การทำงาน และประเด็นที่สภาปฏิรูปเสนอ ถึงแม้จะไม่ได้ใช้ถ้อยคำว่า จะต้องรับทราบถึงผลการทำงานของสภาปฏิรูปเท่านั้น แต่ ผู้เขียนมั่นใจว่า ไม่มีผู้นำคนไหน จะปฏิเสธการมีอยู่หรือประเด็นของสภาปฎิรูปได้

2.สภาปฏิรูป ไม่มีความยึดโยงกับอำนาจประชาชน  สิ่งที่เรียกว่า สภาปฏิรูปประเทศ ก็เพื่อให้มีผลในทางกฎหมายที่ ชัดเจน มีน้ำหนักมากขึ้น เพื่อแสดงให้เห็นถึงความจริงใจของรัฐบาลในการปฏิรูปประเทศ  แต่ ผู้เขียนไม่เห็นด้วยกับ คณะกรรมการสรรหา สภาปฏิรูปที่ประกอบด้วย ตัวแทน 11 คน ที่ คนแรก คือตัวแทนของฝ่ายทหาร และ ตัวแทนของหัวหน้าส่วนราชการระดับปลัดกระทรวง อีก 2 คน

กรรมการทั้ง 11 คนนี้ จะเข้ามากำหนด องค์ประกอบและวิธีการสรรหาสมาชิกสภาปฎิรูปประเทศ 499 คน โดย สมาชิก 499 คนนี้จะเข้ามาศึกษาและจัดทำข้อเสนอและแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ รวมทั้ง จัดทำร่างแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ ด้วย

การให้อำนาจ คณะกรรมการ 11 ท่านนี้ในการกำหนด รูปร่างหน้าตา ของสมาชิกสภาปฏิรูปประเทศ โดยไม่ได้เปิดโอกาสโดยตรง เหมือนสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญ ที่ พรรคเพื่อไทยได้เสนอเมื่อมีการเสนอแก้ มาตรา 291 เมื่อปี พ.ศ.2555 แต่ถูกศาลรัฐธรรมนูญ มีคำแนะนำให้ทำประชามติ ก่อนที่จะมีการแก้ทั้งฉบับ เป็นการไม่ยึดโยงกับประชาชน เหมือนการสรรหา สมาชิกวุฒิสภา ที่กำหนดให้คณะกรรมการสรรหา วุฒิสมาชิก ทั้ง7 คนมาจากองค์กรศาล และ องค์กรอื่นๆที่ไม่ยึดโยงกับประชาชนเข้ามาทำหน้าที่คัดเลือก วุฒิสมาชิกเช่นกัน ผู้เขียน ถึงเรียกว่า "สภา(อำมาตย์)ปฏิรูปประเทศ" เพราะไม่มีหนทาง ให้ คนอย่าง แม่บ้านทำความสะอาด ของ มหาวิทยาลัย ผู้เขียนที่จบ ป.4 มีสิทธิมีเสียง ในการกำหนดวาระ การ ปฏิรูปประเทศ แต่อย่างใด

3.วาระการปฏิรูป ประเทศ เป็นเรื่องใหญ่ที่สุดของประเทศ ที่ประชาชนทุกคนควรมีสิทธิได้แสดงความคิดเห็นหรือ กำหนดประเด็นได้ ผู้เขียนเห็นว่าวาระปฏิรูปประเทศ ต้องให้ประชานได้ตัดสินใจทางการเมืองโดยผ่านการเลือกตั้งในวันที่ 2 ก.พ. พ.ศ.2557 เพื่อเป็นการสร้างความชอบธรรมของ ผู้ที่ได้รับเสียงจากประชาชนไปกำหนดวาระปฏิรูปประเทศได้ เพราะ ถือว่า รัฐบาลนั้นได้รับ อาณัติมาจากประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ  รัฐบาลที่ทำหน้าที่รักษาการ ต้องไม่ยุ่งเกี่ยวกับ ประเด็นทางการเมืองนี้ เพราะท่านได้พ้นจากหน้าที่ไปแล้ว

สรุป หน้าที่ของรัฐบาล คือจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อจัดให้มีการเลือกตั้งในวันที่ 2 ก.พ. พ.ศ.2557 นี้ให้ได้ ต้องจัดให้มีการสมัครรับเลือกตั้งเป็นไปตามที่กฎหมายกำหนด และจะต้องให้ความสะดวกและกำชับ คณะกรรมการการเลือกตั้งให้ปฏิบัติหน้าที่อย่างตรงไปตรงมา ในการจัดการเลือกตั้ง และบังคับใช้กฎหมายที่เกี่ยวข้องเพื่อให้การเลือกตั้งดำเนินไปได้ แต่การจัดตั้งสภาปฏิรูป เพื่อกำหนดประเด็นที่สำคัญที่สุดของประเทศในระยะเวลา แค่ 1 เดือน ไม่มีทางที่จะทำสำเร็จในระยะเวลานี้ได้ และจะส่งผลให้รัฐบาลต่อไปต้องมีผลผูกพันที่อย่างน้อยก็ต้องให้ สภาปฏิรูปนี้ ดำเนินการจนแล้วเสร็จและนำผลของการทำงานมาพิจารณาในรัฐบาลต่อไปอย่างแน่นอน

ที่มา.ประชาชาติธุรกิจ
---------------------------------------------

ยิ่งลักษณ์ เสนอแนวทางปฎิรูปประเทศ ถอย หรือ รุก !?

เมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2556 นางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร รักษาการณ์นายกรัฐมนตรี และ รมต.กลาโหม แถลงการณ์ผ่าน โทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจแห่งประเทศไทย เสนอแนวทางการ ”ปฏิรูปประเทศไทย” โดยคำสั่งของคณะรัฐมนตรีและสำนักนายกรัฐมนตรี

ให้คัดเลือกตัวแทนจากทุกสาขาอาชีพ จำนวน 2,000 คน คัดเลือกสมาชิกสภาปฏิรูป 499 คน

ส่วนคุณสมบัติและ ระเบียบทุกอย่างจะถูกกำหนดโดยคณะกรรมการ 11 คน โดยมีองค์ประกอบดังต่อไปนี้
ผู้บัญชาการทหารสูงสุด ผบ.สส. หรือตัวแทนที่คัดเลือกมาจาก ผบ.เหล่าทัพ ที่ ผบ.สส. แต่งตั้ง
หัวหน้าส่วนราชการระดับปลัดกระทรวง หรือเทียบเท่า 2คน
สภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.)
อธิการบดีแห่งประเทศไทย เลือกกรรมการ 1 คน จากที่ประชุมอธิการบดี
ประธานสภาหอการค้าแห่งประเทศไทย
ประธานสภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย
นายกสมาคมธนาคารทหารไทย
กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ 2 คน

มีหน้าที่
ศึกษาและจัดทำข้อเสนอร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญ อาจรวมไปถึงการจัดเตรียมร่างแก้ไขรับธรรมนูญ
ศึกษาและจัดทำข้อเสนอและปรับปรุงโครงสร้างเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ ศึกษาและจัดทำข้อเสนอให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการบริหารภาครัฐ
ศึกษาและจัดทำข้อเสนอ การจัดให้มีการแก้ไขเพิ่มเติม หรือการยกเลิก กฎหมาย กฎ ข้อบังคับ ระเบียบ หรือคำสั่งต่างๆ -เพื่อให้มีการเลือกตั้งทุกระดับ การสรรหา การแต่งตั้ง การใช้อำนาจรัฐ และการตรวจสอบอำนาจรัฐ เป็นไปอย่างสุจริตและเที่ยงธรรม
ศึกษาและจัดทำข้อเสนอ การป้องกันและปราบปรามการทุจริตและประพฤติมิชอบในวงข้าราชการ ทั้งฝ่ายการเมืองและข้าราชการประจำ เพื่อให้มีการดำเนินเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ
ศึกษาและจัดทำข้อเสนอ การปรับปรุงการกระจายอำนาจ การสร้างความรู้ ความเข้าใจ กฎหมาย การเตรียมความพร้อม และการสร้าง ความเข้มแข็งแก่ ชุมชน และท้องถิ่น โครงสร้างการจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดินในทุกระดับ การปรับปรุงระบบ และวิธีการงบประมาณ และบริหารงานบุคคลภาครัฐ

เมื่อสภาปฏิรูปจัดทำเสร็จในข้อใดเสร็จแล้ว ให้ทำรายงานเสนอนายกรัฐมนตรีและเปิดเผยรายงานต่อสาธารณะชน เพื่อให้ผู้ที่เกี่ยวข้องนำไปดำเนินการต่อไป ส่วนกรอบระยะเวลาให้ขึ้นอยู่กับการดำเนินการของสภาปฏิรูป ภายหลังการเลือกตั้ง 2 กุมภาพันธ์ 2557 เมื่อคณะรัฐมนตรีชุดใหม่เข้ามาบริหาร ให้เลขาธิการ เสนอนายกรัฐมนตรีเสนอเห็นชอบให้สภาปฏิรูปได้ดำเนินการต่อเนื่องต่อไป ข้อเสนอนี้หากทุกฝ่ายเห็นชอบ คณะรัฐบาลจะจัดสภาปฏิรูปดังกล่าวภายในสิ้นปีนี้

หากติดตามการเมืองในช่วงที่ผ่านมาจากการชุมนุมของ กปปส. จนกระทั่งรัฐบาลยุบสภา แต่นั้นก็ยังไม่เป็นที่พอใจแก่ผู้ชุมนุม เพราะข้อเสนอคือให้นายกลาออกจากรักษาการณ์ หากมองตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ฝ่ายกองเชียร์ฝั่งรัฐบาลมองว่า “ รัฐบาลถอย”” ถอยจนไม่รู้จะถอยยังไง” “ถอยสุดซอย”

แต่ถ้าดูข้อเสนอแนวทางปฏิรูปของรัฐบาลในครั้งนี้มองได้ว่า คือการการ ตอบโต้ หรือรุกทาง กปปส. เพื่อยืดระยะเวลาเล่นตามกระแสการปฏิรูป ตาม กปปส. ข้อเสนอของรัฐบาลในครั้งนี้ หากดูตามความเป็นจริงแล้ว เกิดขึ้นได้ยากมากเพราะข้อเสนอและแนวทางไม่ได้เป็นไปตามที่ กปปส. ต้องการ และไม่สามารถทำให้กปปส.หยุดการเคลื่อนไหวเพื่อกลับเลือกตั้งแน่นอน เพราะมองว่ารัฐบาลกำลัง ยืดระยะเวลา ถ่วงกระแสการชุมนุม โดยที่เป้าหมายก็ยังคงยึดหลักการเดิมคือการเลือกตั้งที่จะเกิดขึ้นในวันที่ 2 กุมภาพันธ์นี้

ที่มา.Siam Intelligence Unit

-------------------------------------------------------------

ต้อง ขจัดคอร์รัปชั่น !!

โดย ถวัลย์ศักดิ์ สมรรคะบุตร

ไม่ ว่าจะเลื่อนการเลือกตั้งหรือไม่เลื่อนเลือกตั้งในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ที่จะถึงนี้ แต่ประเด็นที่ทุกฝ่ายไม่ว่าจะเป็น กปปส. หรือ 7 องค์กรภาคเอกชน แม้กระทั่งเวทีประเทศไทยจะไปทางไหนของรัฐบาล ต่างเห็นพ้องต้องกันในการปฏิรูปประเทศไทยก็คือ การขจัดปัญหาคอร์รัปชั่น ที่ฝังรากลึกทั้งในระบบการเมืองและระบบราชการมาอย่างยาวนาน จากที่พูดกันเมื่อ 20 ปีที่แล้วว่า ทุกโครงการขอหัก 10% มาในปัจจุบันตัวเลขพุ่งขึ้นไปถึงขอหัก 50/50

ความร้ายแรงของการคอร์รัปชั่นถูกแสดงให้เห็นอย่างเป็นรูปธรรมจากดัชนีชี้วัดภาพลักษณ์คอร์รัปชั่น (CPI) ที่จัดทำโดย องค์กรเพื่อความโปร่งใสนานาชาติ (Transparency International) ในรายงาน ผลคะแนนภาพลักษณ์คอร์รัปชั่นโลกประจำปี 2556 ปรากฏประเทศไทยถูกจัดลำดับได้ที่ 102 ผลคะแนน 35 คะแนน (เต็ม 100 คะแนน) จาก 177 ประเทศทั่วโลกเท่ากับเอกวาดอร์ มอลโดวา ปานามา และอยู่ในอันดับที่ 16 จาก 28 ประเทศในภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิก

หันมาดูสโคปที่แคบลง เอาเฉพาะในกลุ่มประเทศอาเซียน ที่ประเทศไทยพยายามอย่างเหลือเกินที่จะเป็นประเทศผู้นำในกลุ่มก็ปรากฏว่า มีเพียง 3 ประเทศ ได้แก่ ประเทศสิงคโปร์ (86 คะแนน), บรูไน (60 คะแนน) และมาเลเซีย (50 คะแนน) เท่านั้น ที่มีผลคะแนนเกินกว่าครึ่งหนึ่ง ส่วนประเทศที่เหลือมีคะแนน "ต่ำกว่าครึ่ง" หมายถึงเต็มไปด้วยการคอร์รัปชั่นอย่างน่ารังเกียจ

ในส่วนของประเทศ ไทย จริงอยู่ที่คะแนนของเราดีขึ้นจาก 37 คะแนนในปี 2555 มาเป็น 35 คะแนนในปี 2556 หรือดีขึ้นเพียง 2 คะแนน แต่เมื่อพิจารณาจากสถิติการจัดลำดับคะแนนย้อนหลังไปถึงปี 2538 ถึงปี 2554 ซึ่งใช้คะแนนเต็ม 10 คะแนน ก็จะพบว่าพัฒนาการให้การจัดการกับปัญหาคอร์รัปชั่นของประเทศไม่ได้ก้าวไปถึง ไหน กล่าวคือผลคะแนนตลอด 17 ปีที่ผ่านมา อยู่ในเกณฑ์เฉลี่ย 3 คะแนน หรือต่ำกว่าครึ่ง หมายถึงยังแย่มาก

พอมาถึงปี 2555-2556 ที่เปลี่ยนการให้คะแนนเต็มจาก 10 คะแนน เป็น 100 คะแนน ซึ่งหมายถึงมีปัจจัยการพิจารณาปัญหาคอร์รัปชั่นมากขึ้น ประเทศไทยก็ยังคงมีคะแนนป้วนเปี้ยนอยู่ระหว่าง 35-37 คะแนน เหมือนเดิม ยังไปไม่ถึงไหน

จนอาจพูดได้ว่าเกือบ 20 ปีที่ผ่านมา ทุกรัฐบาลไม่ว่าจะมาจากเผด็จการทหาร การทำรัฐประหาร (ชอบอ้างปัญหาคอร์รัปชั่นเป็น 1 ในเงื่อนไขที่ต้องทำรัฐประหาร) รัฐบาลพลเรือนจากการเลือกตั้ง ล้วนเต็มไปด้วยการคอร์รัปชั่น ยิ่งโครงการใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โครงการก่อสร้างของภาครัฐ มากแค่ไหน การคอร์รัปชั่นก็เกิดขึ้นมากตามไปด้วย กินกันตั้งแต่อิฐ หิน ปูน ทราย ยันตะปู ลวดเหล็ก และมาในช่วงปีหลัง ๆ การคอร์รัปชั่นแนบเนียนไปถึงการคัดเลือกเทคโนโลยี และนโยบายประชานิยม ที่เต็มไปด้วยการวิพากษ์วิจารณ์คอร์รัปชั่นตั้งแต่เริ่มต้นโครงการ ไปจนกระทั่งถึงโครงการสำเร็จ กินกันเป็นทอด ๆ กินกันเป็นตระกูล กินกันเป็นพรรคการเมือง

ตัวอย่าง ที่เห็นได้อย่างชัดเจนในรัฐบาลชุดนี้ (ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร) ก็คือ การทุจริตคอร์รัปชั่นในโครงการรับจำนำข้าวเปลือก 2 ฤดูกาลที่ผ่านมา ใช้เงินไปแล้วไม่ต่ำกว่า 400,000 ล้านบาท ในการรับซื้อข้าวทุกเมล็ดภายในประเทศ เกิดการคอร์รัปชั่นทุกขั้นตอนตั้งแต่ซื้ิอไปจนกระทั่งถึงขาย

คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) ได้สรุปข้อเท็จจริงในการสอบสวนกรณีข้อกล่าวหา นายบุญทรง เตริยาภิรมย์ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ "ทุจริต" โครงการรับจำนำข้าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขายข้าวรัฐต่อรัฐ หรือที่รู้จักกันดีว่า G to G

เบื้องต้นจากพยานหลักฐานที่ปรากฏ ป.ป.ช.พบว่า ยัง ไม่มีการขายข้าวแบบ G to G ตามที่นายบุญทรง และข้าราชการในอดีตและปัจจุบันกล่าวอ้าง จากวาทกรรมฮิตติดปากกระทรวงพาณิชย์ในขณะนั้นว่า "การขายข้าว G to G เป็นความลับ บอกใครไม่ได้"

ความลับอันนี้กำลังจะถูกเปิดเผยจากการสอบสวนของ ป.ป.ช. ถึงขั้นที่จะชี้มูลความผิดได้หรือไม่ในช่วงต้นปี 2557
สะท้อนให้เห็นว่า ทำไมดัชนีคอร์รัปชั่นของไทยถึงไม่ไปถึงไหน

ที่มา.ประชาชาติธุรกิจ
----------------------------------------

ม็อบหรือกบฏ !!?

โดย.พญาไม้

ตลอดมา....อานุภาพของม็อบคือการบุกรุกเข้าในสถานที่ต่างๆ ฝ่ายตรงกันข้ามกับม็อบก็จะใช้การปิดกั้น..เกิดการประจัญหน้าแล้วก็มีการต่อสู้กัน..มีการบาดเจ็บล้มตายมีการนำตัวไปคุมขังดำเนินคดี

แต่ปรากฏการณ์ของม็อบประเทศไทยกับการเปิดทางให้ม็อบจะเข้าไปยึดจะเข้าไปอยู่ในสถานที่ใดๆ ก็ได้จะเป็นวิทยาการใหม่ให้รัฐบาลทั้งหลายในโลกนำไปใช้

ภายใต้เงื่อนไขทางการเมือง..ประชาชนจะเป็นผู้ตัดสิน

กลับมาดูม็อบสุเทพ เทือกสุบรรณ..ไม่ใช่ของง่ายที่จะคงผู้คนเรือนหมื่นเรือนแสนให้คงที่ต่อเนื่องกันตลอดเวลาในสถานที่สนามหญ้าหรือบนท้องถนน

จึงประเมินได้ตั้งแต่บัดนี้ว่า..หากปล่อยไว้ให้ม็อบคงอยู่ต่อไป..ม็อบก็จะโรยราลงไปเอง ปัญหาของม็อบจึงไม่ใช่ปัญหาของรัฐบาลแต่เป็นปัญหาของม็อบเอง

ประเทศมีกฏหมาย..กฏหมายมีข้าราชการเป็นผู้ดูแล..การทำผิดกฏหมายของม็อบหรือคนในม็อบจึงเป็นเรื่องต้องติดตามตัวมารับโทษในอนาคต

เพราะรัฐธรรมนูญประกาศิตไว้ว่า..การชุมนุมทำได้แต่ต้องเป็นไปตามครรลองของกฏหมาย
รัฐบาลจึงไม่ต้องทำอะไรให้เป็นประโยชน์เป็นตัวอย่างกับรัฐบาลทั่วโลกในการต่อสู้กับม็อบแอบแฝงที่แปลงร่างมาเพื่อช่วงชิงอำนาจรัฐ

เพราะม็อบที่รัฐธรรมนูญมีเจตนารมย์ให้ชุมนุมเรียกร้องสำหรับประชาชนที่เดือดร้อนไม่ได้รับความเป็นธรรมจากการบริหารราชการแผ่นดินของรัฐบาล

ไม่ใช่เพื่อแย่งอำนาจจากรัฐบาล

การแย่งอำนาจจากรัฐบาลการเปลี่ยนแปลงรัฐบาลรัฐธรรมนูญกำหนดไว้ชัดเจนต้องมาจากประชาชนบนการหย่อนบัตรเลือกตั้ง

ไม่มีวิธีอื่น

ผิดจากนั้นเป็นอาชญากรรมเป็นการทำร้ายทำลายความผาสุขของประชาชนและเป็นกบฏต่อราชอาณาจักรเป็นการทรยศต่อแผ่นดิน

แล้วมันเป็นใคร

ที่มา.บางกอกทูเดย์
-----------------------

การเคลื่อนไหวเพื่อสร้างพื้นที่ทางการเมือง: เมื่อคนชนบทไม่เท่ากับ ≠ โง่ จน เจ็บ.

โดยชัยพงษ์ สำเนียง
สถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ ม.เชียงใหม่

พื้นทางการเมืองของประชาชนขององค์กรกึ่ง: องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นองค์กรทางการ (รัฐ) ที่ปกครองโดยคนที่ไม่เป็นทางการรัฐ (ตอนที่ 2)

ครั้งที่แล้วผมพูดถึงองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในแง่โครงสร้างที่มีการปรับเปลี่ยนไปมาอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้สามารถตอบสนองความต้องการของประชาชนได้ รวมถึงทำให้องค์กรของรัฐอยู่ในสถานะองคาพยพของประชาชนในท้องถิ่น ที่มีสิทธิที่จะเข้าเป็นผู้บริหารและผู้เลือก ซึ่งสร้างอำนาจต่อรองให้ประชาชนในท้องถิ่นในการกำหนดทิศทางขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

ในที่นี้ผมจะกล่าวถึงมิติของการเปลี่ยนผ่านขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ที่มีพัฒนาการเนื่องด้วยความเปลี่ยนแปลของสังคม หรือการเมืองภาคประชาชน ที่เข้ามาเป็นองค์ประกอบหนึ่งที่เข้ามามีส่วนในการต่อรองและสร้างพื้นที่ผ่านองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
การเคลื่อนไหวภาคประชาชนเพื่อสร้างพื้นที่ทางการเมือง

ความเปลี่ยนแปลงของสังคมไทยมีมาอย่างต่อเนื่องก่อนทศวรรษที่ 2540 ทั้งทางด้านเศรษฐกิจที่ผู้คนพึ่งพาระบบเศรษฐกิจนอกภาคการเกษตรมากขึ้น เราเห็นได้จากการเติบโตของภาคอุตสาหกรรม ภาคการส่งออกที่ผลิตผลทางการเกษตรมีมูลค่าการส่งออกน้อยกว่าภาคอุตสาหกรรม เกิดคนชั้นกลางทั้งในเมืองและชนบทอย่างกว้างขวาง ระบบราชการส่วนกลางและส่วนภูมิภาคไม่สามารถสนองตอบความเปลี่ยนแปลงได้ ไม่สามารถให้บริการประชาชนได้อย่างทั่วถึง

ทำให้มีการเรียกร้อง “การปกครองตนเอง” เช่น เสนอให้มีการเลือกตั้งผู้ว่าราชการจังหวัด มีการเคลื่อนไหวของภาคประชาชน เช่น สมัชชาคนจน สมาพันธ์เกษตรกรรายย่อยภาคเหนือ กลุ่มอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติชนิดต่างๆ เกิดขึ้นอย่างกว้างขวางในการสะท้อนปัญหา และแสวงหาหนทางในการแก้ไขปัญหาทำให้ภาคประชาชนเข้มแข็ง และมีสำนึกของความเป็นพลเมืองมากขึ้น (ประภาส ปิ่นตบแต่ง 2541; เสกสรรค์ ประเสริฐกุล 2548) มีความต้องการ “ปกครองตนเอง” จัดการแก้ไขปัญหาของตนเองในระดับท้องถิ่น เพื่อให้คนในท้องถิ่นที่เข้าใจปัญหาเข้ามามีส่วนร่วมในการบริหารและกำหนดทิศทางของท้องถิ่น

แม้ว่าการปกครองส่วนท้องถิ่นของไทยจะล้มลุกคลุกคลานมาหลายครั้ง (ดูเพิ่มในบทที่ 2) ความเปลี่ยนแปลงของสังคม และการปรับโครงสร้างขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในระดับต่างๆ ทำให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นองค์กรที่มีความใกล้ชิดประชาชน และผลการกระทำขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น ส่งผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตของประชาชนทั้งทางตรงและทางอ้อม และทำให้ประชาชนต้องเข้าไปมีส่วนร่วมกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง และมีแนวโน้มที่ประชาชนจะเข้าไปกำหนดทิศทางขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นได้มากขึ้นเป็นลำดับ (ดูเพิ่มใน เอนก เหล่าธรรมทัศน์ 2552ก; 2552ค)

ตลอดหลายทศวรรษที่ผ่านมาภายใต้ “วาทกรรมการพัฒนา” ได้ทำให้เกิดช่องว่างของชนบทกับเมืองมากขึ้น ซึ่งเมืองกลายเป็นศูนย์กลางการพัฒนาในทุกๆ ด้าน ส่วนชนบทเป็นแหล่งรองรับการพัฒนาของเมือง มีการ “ดูด” ใช้ทรัพยากร เช่น ดิน น้ำ ป่า คน ฯลฯ จากชนบทสู่เมือง ทำให้ชนบทหลุดลอยจากการพัฒนา ที่สำคัญของการกระจายของทรัพยากรที่เมืองได้มากกว่าเมืองชายขอบหรือชนบท รวมถึงเมืองมีแรงดึงดูดด้านแรงงานทำให้มีการอพยพผู้คนจากชนบทเข้าสู่เมืองเป็นจำนวนมาก

ทรัพยากรดิน น้ำ ป่า ถือว่าเป็นปัจจัยการผลิตที่สำคัญของการทำเกษตรกรรม และส่งผลกระทบต่อชีวิตของประชาชนเป็นจำนวนมาก ตั้งแต่ทศวรรษที่ 2500 เป็นต้นมามีการแย่งชิงทรัพยากรจากรัฐ และกลุ่มทุน ทำให้ทรัพยากรจำนวนมากหลุดลอยจากชาวบ้าน ชาวบ้านกลายเป็นชาวนาไร่ที่ดิน หรือมีน้อยจนไม่สามารถทำกินให้คุ้มทุนได้

รวมถึงทรัพยากร “ส่วนร่วม” (Common property) เช่น ป่าไม้ ได้ถูกรัฐยึดครอง และสงวนหวงห้ามไม่ให้ประชาชนได้เข้าไปเป็นเจ้าของ และเกิดปัญหาคนกับป่าเรื่อยมาจนถึงปัจจุบันและมีแนวโน้มการแย่งชิงทรัพยากรในปัจจุบันยิ่งมีความรุ่นแรงเพิ่มขึ้น เนื่องจากการขยายตัวของทุน รัฐ และประชากร (ชัยพงษ์ สำเนียง 2554: กำลังจะพิมพ์เผยแพร่ในหนังสือเกษียณอายุราชการ ศ.ดร.สรัสวดี อ๋องสกุล)

ช่องว่างของการเข้าถึงทรัพยากรของคนกลุ่มต่างจะมีความเลื่อมล้ำเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงช่องว่างของนโยบายรัฐที่เอื้อต่อกลุ่มคนที่มีทุน และการศึกษา ทำให้ “ชนบท” กับ “เมือง” แตกต่างกันอย่างไพศาล (ชัยพงษ์ สำเนียง 2556)

ทำให้คนหลากหลายกลุ่มเห็นความไม่เท่าเทียมและความไม่เป็นธรรมในสังคมในหลายหลายมิติทำให้เกิดการต่อสู้เรียกร้อง และที่สำคัญคือ การต่อสู้ในเรื่องการเข้าถึงทรัพยากร เช่น ที่ดิน ป่าไม้ ฯลฯ ซึ่งเป็นฐานทรัพยากรที่สำคัญของการผลิต จากการศึกษาของกนกศักดิ์ แก้วเทพ (2530 : 22-23) พบว่า “มีเกษตรกรที่ต้องสูญเสียที่ดินทำกินในช่วงปี พ.ศ. 2502-2509 จำนวน 172,869 ไร่ จากโฉนดที่ดินจำนวน 7,016 แปลง คิดเป็นมูลค่าในขณะนั้น 347.3 ล้านบาท

ซึ่งส่วนใหญ่เกิดจากการขายฝากและการจำนอง และมีอัตราการเพิ่มขึ้นประชากรจำนวนมากทำให้ที่ดินไม่เพียงพอต่อการผลิต และการถือครองที่ดินมีขนาดเล็กลง ทำให้การผลิตไม่เพียงพอ (ดูเพิ่มใน อานันท์ กาญจนพันธุ์ 2547; จามะรี เชียงทอง 2530, 2554ข) และต้องออกไปรับจ้างหรือแสวงหาทางเลือกอื่นๆ เพื่อให้สามารถดำรงชีวิตได้

การต่อสู้เรียกร้องการเข้าถึงทรัพยากรอย่างเท่าเทียมและเป็นธรรมมีมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ยุค 14 ตุลาคม 2516 ที่เป็นยุคของความเบ่งบานของประชาธิปไตย เกิดจากความเดือดร้อนของเกษตรกร ชาวนา ชาวไร่ ทีมีมาอย่างต่อเนื่องในนาม “สมาพันธ์ชาวนาชาวไร่แห่งประเทศไทย” แต่ไม่ได้รับการแก้ไขจากรัฐบาลเท่าที่ควร

ความคับแค้นอย่างไม่เป็นธรรมในการเข้าถึงทรัพยากรเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและเกิดขบวนการเคลื่อนไหวของเกษตรกรกลุ่มต่าง ๆ เพื่อเรียกร้องให้ภาครัฐแก้ไข เพราะปัญหาของเกษตรกรมิใช่ปัญหาของ “ปัจเจก” แต่เป็นปัญหาเชิงโครงสร้าง ที่ไม่สามารถเข้าถึงทรัพยากรได้อย่างเท่าเทียม ขบวนการเคลื่อนไหว เช่น เครือข่ายเกษตรกรภาคเหนือ (คกน.) สมัชชาคนจน สหพันธ์เกษตรกรภาคเหนือ สมัชชาชาวนาชาวไร่ภาคอีสาน สมาพันธ์ชาวประมงพื้นบ้านภาคใต้ เครือข่ายสลัม 4 ภาค เครือข่ายเกษตรกรรมทางเลือก และเครือข่ายปฏิรูปที่ดินเพื่อคนจนภาคใต้ ฯลฯ (ดูบทบาทกลุ่มนี้อย่างละเอียดใน ประภาส ปิ่นตบแต่ง 2541; วิเชิด ทวีกุล 2548; เสกสรรค์ ประเสริฐกุล 2548)

ความเคลื่อนไหวของกลุ่มประชาชนเป็นการรวมตัวเรียกร้องให้รัฐบาลช่วยแก้ไขปัญหา อาทิเช่น ในกรณีของ นกน. สกยอ. และสมัชชาคนจน นอกจากนี้ก็ยังมีกลุ่มประชาชนเล็กๆ ในท้องถิ่นต่างๆ ที่ได้รับผลกระทบจากการกระทำของรัฐหรือการขยายตัวของทุนอีกเป็นจำนวนมหาศาล ส่วนปัญหาร่วมของกลุ่มต่างๆ คือ ปัญหาดิน น้ำ ป่า แต่พบว่าไม่ประสบผลสำเร็จเท่าที่ควร

หลังปี พ.ศ. 2523 การเคลื่อนไหวทางการเมืองของภาคประชาชนนับว่าเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วแทนที่ขบวนปฏิวัติด้วยกำลังอาวุธที่เสื่อมสลายไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากมีการประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับ 2540 ซึ่งให้สิทธิประชาชนในการจัดตั้งรวมตัว และมีส่วนร่วมทางการเมืองไว้อย่างชัดเจน

แต่สิ่งที่แตกต่างกันอย่างยิ่งระหว่างการเมืองภาคประชาชนกับขบวนการปฏิวัติ คือการเคลื่อนไหวของกลุ่มย่อยที่ค่อนข้างกระจัดกระจาย เป็นไปเองโดยปราศจากศูนย์บัญชาการและมีจุดหมายในการแก้ปัญหาเฉพาะเรื่อง มากกว่าต้องการยึดอำนาจรัฐเพื่อเปลี่ยนแปลงสังคมไปสู่โครงสร้างใหม่ทั้งหมด อาจกล่าวได้ว่าไม่ยินยอมให้รัฐและทุนเป็นฝ่ายกำหนดข้างเดียว ทำให้การเมืองภาคประชาชนเป็นขบวนการประชาธิปไตยที่หัวรุนแรง ในสายตาของภาครัฐ และผู้มีผลประโยชน์แวดล้อม (เสกสรรค์ ประเสริฐกุล 2548)




ภาพจาก www.ezytrip.com

แม้ว่าการเมืองภาคประชาชนจะมีแนวคิดใหม่ที่เน้นการจำกัดอำนาจรัฐไปพร้อมกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของฝ่ายประชาชน [ในประเทศไทยแนวคิดนี้มีความชัดเจนหลังจากสงครามกลางเมือง (2516-2519) เป็นส่วนหนึ่งของโลกาภิวัตน์ ในช่วงสี่ทศวรรษสุดท้ายของ ค.ศ. ที่ 20 จำนวนองค์กรประชาสังคมแบบข้ามชาติเพิ่มขึ้นมากกว่าสิบเท่าโดยมีประมาณ 17,000 องค์กร และ (ดู เสกสรรค์ ประเสริฐกุล 2548)]

สัมพันธ์กับการเกิดขึ้นขององค์กรพัฒนาเอกชนหรือเอ็นจีโอ มีการเคลื่อนไหวในประเด็นสำคัญ เช่น การพัฒนา ระบบนิเวศ สันติภาพ และสิทธิมนุษยชน แม้ว่าผู้ปฏิบัติงานเอ็นจีโอส่วนใหญ่จะถูกฝึกมาให้เป็นผู้สันทัดเรื่องการเจรจา

แต่บริบทในประเทศไทย ได้ทำให้เขาเหล่านั้นคลุกคลีกับผู้ยากไร้และเห็นปัญหาจากการกระทำจากฝ่ายรัฐและทุน จนออกมาเคลื่อนไหวหรือกลายเป็นแกนนำของการเคลื่อนไหวในการเมืองภาคประชาชนไป ดังกรณี เขื่อนปากมูน สมัชชาคนจน สหพันธ์เกษตรกรภาคเหนือ เป็นต้น

การเคลื่อนไหวอยู่ในลักษณะกระจัดกระจายไม่มีทิศทางเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน สามารถแบ่งกลุ่มการทำงานของเอ็นจีโอได้เป็น แบบสังคมสงเคราะห์ แบบสนับสนุนรัฐบาล และแบบสนับสนุนกระแสทางเลือก หรือมองว่าเอ็นจีโอเป็นเหมือนตำรวจดับเพลิงของทุนนิยม มีการแก้ไขปัญหาเป็นจุดๆ แต่ก็มีการพัฒนาไปสู่การคิดที่เป็นระบบมากขึ้นเป็นลำดับ จนถึงกับวิพากษ์แนวคิดของเอ็นจีโอโดยผู้นำชาวนาว่า “ไม่กล้าแตะโครงสร้างที่เป็นอยู่ ซึ่งสำหรับชาวนาไร้ที่ดินอย่างพวกเขา ไม่น่าจะเป็นทิศทางการเคลื่อนไหวที่ถูกต้อง” (เสกสรรค์ ประเสริฐกุล 2548 : 163 – 164)

การเมืองภาคประชาชนเกี่ยวข้องกับพัฒนาการทางการเมือง คือการค้นหาความสมดุลในความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับสังคม ซึ่งสามารถเคลื่อนจุดความพอดีได้ตามเงื่อนไขที่เปลี่ยนไป รัฐบาลที่มาจากพรรคการเมืองและการเลือกตั้ง เนื่องจากเป็นตัวแทนกลุ่มผลประโยชน์ที่ผูกพันอยู่กับนโยบายพัฒนาอันมีมาแต่เดิมภายใต้ระบอบอำนาจนิยม และต่อมายังเป็นตัวแทนกลุ่มผลประโยชน์ที่เชื่อมโยงกับระบบทุนโลกาภิวัตน์ จึงมีแนวโน้มที่จะคงความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับสังคมไว้เพียงเท่านี้ แล้วยังต่อยอดให้มีการเปิดโครงสร้างให้เข้าไปยึดกุมอำนาจรัฐโดยตรง (เสกสรรค์ ประเสริฐกุล 2548)

อย่างไรก็ตาม แม้กลุ่มองค์กรพัฒนาเอกชน (NGOs) จะมีบทบาทอย่างมากในช่วงกลางทศวรรษที่ 2520 – ต้นทศวรรษที่ 2540 แต่ภายใต้การ “อุปถัมภ์” โดยผ่านนโยบาย “ประชานิยม” ช่วงรัฐบาล พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ที่มีหลากหลายรูปแบบ เช่น 30 บาทรักษาทุกโรค กองทุนหมู่บ้าน โครงการ SME ฯลฯ ได้เพิ่มช่องทางให้ประชาชนเข้าถึงทรัพยากรภาครัฐมากขึ้น

ทำให้บทบาทของ NGOs ลดลงอย่างมาก จากเดิมเคยเป็นตัวกลางระหว่างรัฐกับประชาชนไม่สามารถทำได้อีกต่อไป ทำให้พื้นที่ตรงกลางที่ NGOs เคยเป็นตัวประสาน (actor) ที่สำคัญไม่มีประสิทธิภาพพอที่จะต่อรองกับรัฐและทุนได้อีกต่อไป ทำให้ประชาชนในท้องถิ่นต่างๆ สร้างพื้นที่ทางการเมือง เพื่อใช้ต่อรองกับรัฐและทุนในลักษณะอื่น เช่น ผ่านองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นระดับต่างๆ ที่เป็นพื้นที่ทางการเมืองที่สำคัญ รวมถึงการสร้างเครือข่ายผ่าน พอช. สสส. สกว. นักวิชาการ ฯลฯ ซึ่งเครือข่ายองค์กรเหล่านี้ได้เพิ่มบทบาทกลายเป็นพื้นที่ในการต่อรองของประชาชนพื้นที่ต่างๆ มากขึ้น (ชัยพงษ์ สำเนียง 2554)


ความเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจ สังคมในช่วง 2-3 ทศวรรษที่ผ่านมาทำให้เกิด “คนชั้นกลางในชนบท” ที่มีความตื่นตัวทางการเมือง การดำเนินชีวิตของเขาเหล่านั้นมีความสัมพันธ์กับเมืองอย่างแนบแน่นกับเมืองและชนบท ทำให้ความเปลี่ยนแปลงทางการเมืองทั้งในระดับท้องถิ่น และระดับชาติสร้างผลกระทบไม่มากก็น้อยต่อการดำเนินชีวิตของเขา

“คนชั้นกลางในชนบท” มี “สำนึกทางการเมือง” ที่ต้องการเข้ามามีส่วนร่วมทางการเมือง โดยเฉพาะผ่าน “การเลือกตั้ง” เพราะมีผลอย่างสำคัญต่อการกำหนด “นโยบายสาธารณะ” มีผลต่อการดำเนินชีวิตเขาอย่างมาก เขาเหล่านั้นได้เข้าสู่พื้นที่ทางการเมืองในฐานะ “ผู้ประกอบการทางการเมือง” (agency politic) ที่กระตือรือร้น (นิธิ เอียวศรีวงศ์ 2554)

การผลิตในภาคนอกเกษตรกรรมในช่วง 2 ทศวรรษที่ผ่านมาเป็นการผลิตเพื่อขาย ทำให้คนในภาคการผลิตนั้นๆ สัมพันธ์กับความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง และเศรษฐกิจ ที่ใหญ่กว่าในท้องถิ่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และระบบความสัมพันธ์แบบเดิม (รวมถึงระบบอุปถัมภ์แบบเดิม) ไม่อาจแก้ไขปัญหาให้คนในสังคมได้อีกแล้ว

การ “ถักทอ” สายใยความสัมพันธ์แบบใหม่ทั้งในระบบอุปถัมภ์ใหม่ ระบบพาณิชย์ ฯลฯ ได้สร้างจินตนาการใหม่ของชาวชนบท หรือที่ Keyes (2553) เสนอว่าเป็น “ชาวบ้านผู้รู้จักโลกกว้าง” (Cosmopolitan villager) เพราะว่าการดำเนินชีวิตของชาวชนบทสัมพันธ์กับเศรษฐกิจมหภาคอย่างแยกไม่ออก

ภาพจาก http://board.trekkingthai.com/

เขาเหล่านั้นบางส่วนเป็นคนงานในนิคมอุตสาหกรรม เป็นแรงงานในโรงงานทอผ้าขนาดเล็ก เป็นแรงงานก่อสร้าง หรือเป็นเกษตรกรปลอดสารพิษ ปลูกข้าวเพื่อขาย ทำสวนลำไย ฯลฯ ซึ่งใช้หมู่บ้านเป็นแต่เพียง “ที่นอน” หรือ “กลับเฉพาะในช่วงเทศกาล” ทำให้เขาเหล่านั้นประสบพบเจอปัญหา และโอกาสของชีวิตนอกหมู่บ้าน ทำให้ “จินตนาการทางการเมือง” ของนักการเมืองท้องถิ่น หรือชาวบ้านที่เลือกแตกต่างจากรุ่นพ่อรุ่นแม่อย่างไม่อาจเทียบกันได้ คนกลุ่มนี้สะท้อนให้เห็นว่าชนบทไทยไม่ได้มีแต่เกษตรกรอย่างที่ใครๆ เข้าใจ (ดูเพิ่มใน จามะรี เชียงทอง 2554)

และพบว่าคนที่มาเล่นการเมืองท้องถิ่นมีความหลากหลาย ทั้งผู้นำตามประเพณี นายทุนน้อย กลุ่มอาชีพอิสระ ข้าราชการเกษียณ ฯลฯ คนกลุ่มนี้สะท้อนให้เห็นความหลากหลายของกลุ่มคนผ่านนักการเมืองท้องถิ่น ที่ฉายภาพให้เห็นกลุ่มผลประโยชน์ที่หลากหลาย ซึ่งแต่ละคนต้องรักษา “พันธะสัญญา” กับประชาชนในท้องถิ่นที่เลือกตนเข้ามาทำงาน เพื่อที่จะได้กลับเข้ามาในการเลือกตั้งครั้งต่อไป

แต่อย่างไรก็ตามแม้ว่า “เขา” เหล่านั้นจะมีความสนใจ “ทางการเมือง” มากน้อยแค่ไหน แต่การเข้าสู่ “การเมืองในระดับนโยบาย” หรือ “ระดับชาติ” ย่อมมีทำนบกีดขวางมหาศาล ทั้งทุน และเครือข่ายฯลฯ ฉะนั้นพื้นที่ที่ “เขา” จะเข้าไปมีส่วนในทาง “การเมือง” ได้ คือ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในระดับต่างๆ ที่ “เขา” เหล่านั้นพอจะมีศักยภาพในการเข้าไปมีส่วนร่วมได้ ทำให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกลายเป็น “พื้นที่ทางการเมือง” ใหม่ของคนกลุ่มต่างๆ

พื้นที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในระดับต่างๆ จึงเป็น “สนาม” ที่คนชั้นกลางใหม่นี้ใช้ในการขับเคลื่อนเปลี่ยนแปลงสังคมในมิติต่างๆ อย่างไพศาล และไม่เพียงแต่คนกลุ่มใหม่ที่เข้ามาสู่การเมืองท้องถิ่น ที่มีอายุอยู่ในช่วง 30 – 50 ปี และมีการศึกษาที่สูงขึ้นถึงระดับปริญญาตรีถึงร้อยละ 25 มีอาชีพนอกภาคเกษตรกรรมถึง ร้อยละ 50 (กกต. เชียงใหม่ 2555) ท

ทำให้คนกลุ่มนี้เป็นกลุ่มคนที่ไม่ใช่คนกลุ่มเดิมที่มีการผลิตในภาคเกษตรกรรม แต่คนกลุ่มใหม่นี้สัมพันธ์อย่างแนบแน่นกับเศรษฐกิจ และการเมืองในระดับชาติ ที่ล้วนแล้วแต่ส่งผลกระทบไม่มากก็น้อย ตัวอย่างเช่น ถ้าเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง เขาย่อมมีความสัมพันธ์กับความเติบโตของเศรษฐกิจในระดับมหภาค ถ้าเศรษฐกิจมีการเติบโตอย่างต่อเนื่องก็ทำให้เขามีงานทำ และสามารถ “หล่อเลี้ยง” แรงงานในเครือข่ายได้อย่างต่อเนื่อง

หรือแม้แต่การผลิตอุตสาหกรรมในครัวเรือน เช่น การตัดเย็บเสื้อผ้าเองก็สัมพันธ์กับความเติบโตของเศรษฐกิจในระดับมหภาคอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะถ้าเศรษฐกิจซบเซา ยอดการสั่งซื้อย่อมมีปริมาณที่ลดลง และคนในเครือข่ายย่อมขาดรายได้ ฉะนั้นการเติบโตของท้องถิ่นในแง่มุมต่างๆ ย่อมสัมพันธ์กับเศรษฐกิจระดับมหภาคอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

กลุ่มคนที่เข้ามาสู่การเมืองท้องถิ่น มีความเปลี่ยนแปลงอย่างสำคัญ คือ เป็นพื้นที่ที่คนกลุ่มต่างๆ สามารถเข้ามาใช้เพื่อขับเคลื่อน “วาระส่วนตัว” และ “วาระสาธารณะ” ได้อย่างกว้างขวาง พบว่าคนกลุ่มใหม่ เช่น นายทุนน้อยในท้องถิ่น ผู้ประกอบการขนาดเล็ก หรือชนชั้นกลางระดับต่างๆ (ดูเพิ่มใน นิธิ เอียวศรีวงศ์ 2555) ได้เข้ามามีบทบาทใน “สนามการเมืองใหม่” นี้ สะท้อนให้เห็นกลุ่มผลประโยชน์ที่หลากหลาย เพราะการเมือง หรืออำนาจท้องถิ่นในอดีตมักผูกขาดอยู่ในกลุ่มผลประโยชน์แคบๆ

เช่น ตระกูลใหญ่ในพื้นที่ นักเลง พ่อค้าคนกลาง กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน พระ ครู ฯลฯ (ดูเพิ่มใน แอนดรู เทอร์ตัน 2533) ที่เป็นกลุ่มอำนาจในท้องถิ่นเดิม ที่ผูกขาดการเข้าถึงทรัพยากรในท้องถิ่น โดยผูกโยงกับข้าราชการและนักการเมืองระดับชาติ ทำให้เกิด “ระบบอุปถัมภ์ที่ขูดรีด”

แต่ในปัจจุบันความเปลี่ยนแปลงได้เห็นการเข้ามาของ “ผู้ประกอบการขนาดเล็ก” ที่ต่างเป็นคน “ใหม่” ที่เข้ามาสู่สนามการเมืองท้องถิ่นด้วยวัตถุประสงค์ที่ต่างกัน และสร้างสายสัมพันธ์ในหลากหลายเป็นรูปแบบของความเปลี่ยนแปลงในการเมืองท้องถิ่นในระดับที่น่าสนใจ

ไม่เพียงแต่ตัวนักการเมืองท้องถิ่นที่เป็น “คนชั้นกลางในชนบท” หรือ “ผู้ประกอบการขนาดเล็ก” “นายทุนน้อย” แต่ชาวบ้านในชนบทเองก็เป็นผู้ที่มีสำนึกทางการเมือง ที่ต้องการเข้ามามีส่วนร่วมในการกำหนดทิศทางท้องถิ่น รวมถึงการที่เขาได้สัมผัสความเปลี่ยนแปลงในมิติต่างๆ ของการเมืองท้องถิ่น ที่ได้สร้างความเปลี่ยนแปลงให้ชนบทไทยอย่างไพศาล และเป็นสิ่งที่ไม่อาจได้จาก “รัฐราชการ” ทำให้ประชาชนในท้องถิ่นเกิดความตื่นตัวทางการเมือง และให้ความสำคัญกับการเมืองท้องถิ่นอย่างมาก

“การเมือง” ในสำนึกของคนชั้นใหม่นี้จึงต้อง “เป็นธรรม” “เท่าเทียม” “เข้าถึง” “เป็นพื้นที่เปิด”รวมถึง “ตรวจสอบ ถ่วงดุล” ได้ ทำให้การเมืองในระดับท้องถิ่นเป็นพื้นที่ที่ “ชาวบ้าน” เข้าไป “เล่น” และกำหนดทิศทางได้ เช่นคำพูดที่ว่า “ไม่พอใจเราก็ไม่เลือก ถ้าแพ้ครั้งหน้าก็เลือกใหม่ได้” และนับวันประชาชนยิ่งสร้างองค์กรเครือข่ายในรูปแบบที่หลากหลายและยืดหยุ่นเพื่อต่อรองกับอำนาจรัฐ และอำนาจทุน ภายใต้ “ระบอบประชาธิปไตยแบบเลือกตั้ง” ที่ประชาชนมีอำนาจในการต่อรองเพิ่มมากขึ้นอย่างไพศาล

ในที่นี้อาจสรุปได้ว่า องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีจุดเด่นที่เหนือกว่าองค์กรที่เป็นทางการอื่นๆ คือ เป็นองค์กรที่มีความใกล้ชิดชาวบ้าน ทำให้มีส่วนอย่างสำคัญที่จะขับเคลื่อน และสนองตอบความต้องการของประชาชน และในหลายปีที่ผ่านมานี้ตัวแทนที่เข้าไปมีบทบาทในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น มีความหลากหลาย และเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

การเลือกใช้คนของชาวบ้านและควบคุมตัวแทนเข้าไปทำงานของชาวบ้าน มีความสลับซับซ้อนอยู่ภายใต้เงื่อนไขความสัมพันธ์ในหลายๆ มิติ เช่น ความสัมพันธ์เชิงเครือญาติ พวกพ้องเพื่อนฝูง ลูกน้อง-นาย เป็นต้น การเลือกตัวแทนของชาวบ้านสามารถกำหนด และควบคุมคนเหล่านั้นได้ในระดับหนึ่ง

การเข้าใจการเมืองของชาวบ้านจะเป็นการทำลายมายาคติ ที่ว่า “ชาวบ้านถูกซื้อ หรือ โง่ จน เจ็บ เลือกคนไม่เป็น” การเมืองของชาวบ้านในที่นี้จะเป็นเครื่องชี้วัดว่าองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จะสามารถพัฒนาเป็นที่พึ่งของประชาชนได้หรือไม่ในอนาคตต่อไปข้างหน้า

การเปลี่ยนแปลงขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นให้เป็นพื้นที่ของประชาชนเกิดภายใต้ความเปลี่ยนแปลง 2 มิติ โดยในมิติแรก เป็นการขับเคลื่อนและเติบโตของภาคประชาชนที่มีมาอย่างต่อเนื่อง ต้องการปกครองตนเอง อาทิเช่น การรณรงค์ให้มีการเลือกตั้งผู้ว่าราชการจังหวัด เป็นต้น (ธเนศวร์ เจริญเมือง 2536)

มิติที่สอง นำมาสู่การเรียกร้องให้แก้ไขกฎหมายเพื่อกระจายอำนาจ ส่งผลให้มีการกำหนดเป็นนโยบายของพรรคการเมืองเพื่อใช้หาเสียงในช่วงกลางทศวรรษที่ 2530 แม้ไม่ประสบผลสำเร็จ แต่ก็ทำให้มีการจัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.) ที่มีฐานะเป็นนิติบุคคล และมีอิสระในการกำหนดนโยบาย เป็นความสำเร็จอีกก้าวหนึ่งของการกระจายอำนาจ (นันทวัฒน์ บรมานันท์ 2549)

นำมาสู่การแก้ไข ปรับเปลี่ยนกฎหมายในภายหลังอีกหลายฉบับ ซึ่งเป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างการขับเคลื่อนของภาคประชาชน ที่ส่งผลต่อการแก้ไขกฎหมายเพื่อให้สอดรับกับบริบท และเหตุการณ์ พื้นที่ทางการเมืองผ่านองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจึงเกิดขึ้นได้จาก 2 ปัจจัยข้างต้น เอาไว้ต่อคราวหน้าค่อยมาต่อกันครับ

ที่มา.Siam Intelligence Unit

-----------------------------------------------------